1686 - Náðarvald

Gamla myndin.
Háskólabíó. Sennilega nýbyggt.

Mikil dásemd er að vera orðinn svo gamall að maður geti eiginlega ekkert unnið. Verst að sú dýrð getur víst, eðli málsins samkvæmt, ekki staðið endalaust. Þegar maður var yngri hlakkaði maður mest til þess að geta sofið út á hverjum morgni þegar maður væri orðinn löggilt gamalmenni. Slík bælislega varð fljótlega leiðigjörn og lítið varið í hana. Freistingin er fremur að fara snemma að sofa og snemma á fætur. Allt verður seinlegra með aldrinum og það sem áður var lítið mál getur allt í einu orðið óyfirstíganlegt eða tímafrekt með afbrigðum.

Ég finn það t.d. alveg sjálfur að göngulagið er orðið miklu hægara og ómarkvissara en áður var. Stundum finnst mér ég jafnvel vera að því kominn að detta en aldrei hefur samt orðið úr því. Heilmikið puð er líka að fara í sokka og reima á sig skó.

Nú er ég samt búinn að æfa mig heilmikið í að skrifa blogg og þó ég segi sjálfur frá er ég bara orðinn nokkuð sleipur í því. A.m.k. eru þónokkrir sem fylgjast með þessum skrifum mínum og er ég auðvitað þakklátur fyrir það.

Fólk virðist enn vera með hugann við misheppnaða tilraun Stöðvar 2 til kappræðna en ég held að margt merkilegra sé á seyði í heiminum í dag. Jafnvel forsetakosningarnar sjálfar. Hugsanlega hefur fyrirbrigðið á Stöð 2 í gær (sunnudag) einhver áhrif á þær. Margt fleira gæti þó átt eftir að gerast í undirbúningi þeirra. Óþarfi er samt að láta það glepja sig í að njóta góða veðursins. Svona eindregin blíða er ekki algeng á Íslandi.

Eftir á séð er nokkuð ljóst að hvert þeirra þriggja sem eftir voru í kappræðunum hefði getað gert endanlega útaf við þennan þátt (og hugsanlega Stöð 2 með öllu) ef vilji hefði staðið til þess. Hversvegna vildi ekkert þeirra það? Því finnst mér þurfa að svara.

Rætt er um að þrennskonar vald sé til. Hefðarvald, regluvald og náðarvald (sjá grein Guðmundar Andra Thorssonar: http://www.visir.is/valid-vald/article/2012706049995 ) Hafi ÓRG einhverntíma haft náðarvald er hann búinn að fyrirgera því núna. Hinsvegar er enginn vafi á því að Vigdís Finnbogadóttir hafði þetta vald og reyndar Kristján Eldjárn líka. Kannski eru kosningarnar 30. júní n.k. einkum um það hverskonar vald við viljum að forsetaembættið hafi.

Sóleyjar hafa nú tekið yfir við að leggja til gula litinn í náttúruna,
en fíflarnir eru flestir orðnir að biðukollum.
Lúpínan sér um bláa litinn.

Lúxusbíll.

1685 - Snubbóttar kappræður

Gamla myndin.
Við Reykjavíkurtjörn. Þarna gengur heilmikið á.

Þessar svokölluðu kappræður forsetaefnanna hjá Stöð 2 voru einn samfelldur vitleysisgangur. Ekki var nóg með að helmingur þátttakendanna hætti áður en þær hófust heldur var í miðju kafi tekið til við að trufla dagskrána.

Þetta var auglýst sem kappræður og kappræður voru það. Keppendur kepptust við að ljúga sem allra mest og stóðu sig vel í því. Mest laug forsetinn sjálfur. Með hliðsjón af þættinum ætti að leggja þetta fjárans embætti niður. Hallast að því að það sé rétt sem segir í Parkinsons lögmálinu að því lítilsverðara sem umræðuefnið sé því sterkari og útbreiddari séu skoðanir fólks á því.

Enginn fær mig til að trúa því að þetta embætti sé mikilvægt þó menn hafi auðvitað gaman af að kjósa. Að mörgu leyti er líka auðveldara að kjósa í svona einfaldri og áhrifalausri fegurðarsamkeppni en þingkosningum, þar sem varla er hægt að komast hjá því að vega og meta hlutina.

Auðvitað vita allir sem vilja vita að ÓRG var og er útrásardólgur Íslands númer eitt. Númer tvö og þrjú voru náttúrlega Geir og Ingibjörg. Nú er hann búinn að snúa við blaðinu frá því sem var fyrst eftir hrun. Þá kannaðist hann jafnvel við að hann hefði kannski farið offari í lofsöng sínum um útrásina. Nú er aftur á móti á honum að heyra að hann sé mesti bjargvættur Íslands fyrr og síðar. Ja, svei.

Annars var það greinilega Herdís Þorgeirsdóttir sem komst skást frá þessum kappræðum. Þóra var mjög hikandi og hrædd. Gætti þess vel að styggja ekki hugsanlega kjósendur og Ólafur var eins og stjórnmálamenn eru vanir að vera. Óstöðvandi kranastraumur með meiningarlausu blaðri.

Eitt má Ólafur þó eiga. Hann hefur breytt eðli forsetaembættisins og núorðið efast enginn um að vald forsetans til að setja mál í þjóðaratkvæðagreiðslu getur skipt máli við vissar aðstæður. Oftast nær er þetta samt rútínuvinna og óþarfi að vera að stofna sérstakt embætti utan um það sem vel er hægt að sinna með öðru.

Götótt laufblað.