1817 - Búsáhaldabyltingin

Mig langar að lýsa svolítið búsáhaldabyltingunni eins og hún kemur mér fyrir sjónir nú fjórum árum eftir að hún átti sér stað. Ég ætla að reyna að vera ekki mjög langorður og styðjast eingöngu við minnið. Um Hrunið sjálft, ástæður þess og afleiðingar ætla ég ekki að fjalla.

Það var spillingin, lygarnar, misskiptingin og vanhæfnin sem réði því að svo fór sem fór í Hruninu. Búsáhaldabyltingin hófst í rauninni með stuttum æfingum Harðar Torfasonar á Austurvelli í nóvember og desember árið 2008  þar sem flutt voru örstutt erindi og hann spurði ýmissa spurninga, sem mannfjöldinn svaraði með kröftugu nei-i. Þessir fundir voru haldnir hvern laugardag og það var ansi kalt í veðri. Man að mér hlýnaði ætíð með því að fara í Kolaportið bæði fyrir og eftir fundina. Mannfjöldinn sem sótti þessa fundi fór sívaxandi og undir lokin mátti segja að hann fyllti bæði Austurvöll og nærliggjandi götur.

Búsáhaldabyltingunni lauk síðan að mig minnir í janúar 2009 þegar ríkisstjórn Geirs Haarde hrökklaðist frá völdum eftir að búið var að kveikja í norska jólatrénu sem lokið hafði hlutverki sínu. Segja má að þar hafi búsáhaldabyltingin náð hámarki sínu. Líklega má einnig segja að hún hafi náð því með háværum mótmælum við Alþingishúsið við Austurvöll og Stjórnarráðshúsið við Lækjagötu. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir sá sína sæng útbreidda og skildi að henni var um megn að halda áfram og sleit ríkisstjórninni viljandi. Með því að útnefna Jóhönnu Sigurðardóttur eftirmann sinn tókst henni að friða þjóðina að einhverju leyti.

Eftirleikurinn varð síðan sá að Framsóknarflokkurinn bauðst til að veita ríkisstjórn sem mynduð væri af Samfylkingunni og Vinstri grænum hlutleysi sitt ef kosningar færu fram strax um vorið 2009.

Í rannsóknarskýrslunni birtust síðan járnbent rök fyrir því að þetta með spillinguna var alveg hárrétt. Hún ásamt frændhyglinni,  misskiptingunni og lyginni var svo geigvænleg í þjóðlífinu að það gat eiginlega ekki annað en valdið Hruninu. Þetta sáu þó fáir meðan á því stóð, en eftirá var þetta augljóst.

Eflaust eru ekki allir sammála þessari túlkun mála, en við því er ekkert að gera. Þetta er það sem mér finnst akkúrat núna.

Snæfellsnes (Í Ráðhúsinu).

1816 - Rafbækur og pólitík

Margir þeirra sem tjá sig um pólitísk málefni á bloggi og í fjölmiðlum eru leiðinlega gáfaðir. Besservisserar par exellence. Einna verstir eru þeir jafnan sem í prófkjörsbaráttu eru og skiptir þá litlu hvort þeir eru í flokkum til hægri eða vinstri. Það er samt oft átakanlegt að fylgjast með vanþekkingu þeirra á alþjóðamálum. Jafnvel mjög flokkslega sinnað fólk sem skrifar í erlend blöð um slík mál er miklu betur að sér og kann betur að leyna eigin skoðunum. Ekki er ég betur að mér en aðrir Íslendingar um þessi mál, en reyni þó að þegja.

Ég skil Jónas Kristjánsson þannig að hann telji líklegt að þriðjungur atkvæða muni falla á smáflokka af ýmsu tagi í kosningunum næsta vor. Þarna er ég honum alveg sammála. Ekki mun ég kjósa neinn af flokkunum fjórum og reikna ekki með að aðrir geri það. Varla þarf að rökstyðja slíka ákvörðun. Nóg er að líta á afreksverkin. Þó vissulega geti vont versnað er útilokað að svo fari endalaust. Áhættan samfara því að gefa fjórflokknum frí er nákvæmlega engin.

Þó stjórnmálin séu leiðinleg er engin leið að láta eins og þau séu ekki til. Fá mál eru þannig vaxin að ekki sé hægt að semja um þau.

Vel getur verið að íslenskar rafbækur sem seljast núna fyrir jólin í íslenskum bókabúðum (og stórmörkuðum) verði aðeins fáein prósent. Einhver nefndi tvö prósent, annar eitt. Það er samt ekki í mjög fjarlægri framtíð að meira en 90 prósent bóka verða aðeins gefnar út sem rafbækur. Sú er framtíðin og íslenskan hefur alla burði til spjara sig sæmilega þar. Bókahillur leggjast þó ekki af, en munu í fyrstunni verða aðhlátursefni og síðar meir verðmætar mjög.

Borðtölvur og stórar fartölvur leggjast hinsvegar fljótlega af. Snertiskjáir eru framtíðin og spjaldtölvurnar og internetið munu leggja heiminn undir sig og gera þjóðríkin hlægileg og óþörf. Harðstjórar munu ekki eiga sjö dagana sæla.

Dagurinn er skammur um þessar mundir og engin skömm að hafa bloggið í styttra lagi. Í pólitíkinni anda menn þungt og búa sig undir grimmileg átök. Þar vil ég helst ekki flækjast fyrir. Þegar mest gengur á þar þykir mér þægilegast að skrifa um einnhvað allt annað.

Hestur.