1407 - Kvótinn og Efnahagsbandalagið

Gamla myndin.
Hér er Hveramörkin í Hveragerði. Þessu útsýni man ég vel eftir. Jú, jú pollarnir, mölin og gangstéttarleysið er fremur óhrjálegt, en svona var þetta bara.

Kvótinn og Efnahagsbandalagið eru mál málanna í stjórnmálarifrildi dagsins. A.m.k. meðan ekki kemur neitt ákveðið og áþreifanlegt frá stjórnlagaráði. Um þessi mál má rökræða fram og aftur. Sú umræða sem einkum fer fram núna er í upphrópanastíl og lítið á henni að græða. Andstæðingar ESB og vinir kvótans hafa hátt. Oft er þetta sama fólkið en alls ekki alltaf.

Ég hef ekki þekkingu til að tala um kvótamál. Hef aldrei verið sjómaður. Heldur ekki fengist neitt við útgerð eða fiskvinnslu af nokkru tagi. Hinsvegar hef ég fylgst með ESB lengi og tel mig þekkja sæmilega þau mál sem þar eru aðallega til umræðu. Einkum þó af fréttum og allskyns áróðri en lítið af eigin raun.

Ég get ekki að því gert að ég er þeirrar skoðunar að eðlilegt sé fyrir okkur Íslendinga að gerast aðilar að ESB. Undanfarið hefur mér fundist áróður andstæðinga bandalagsins mun háværari en hinna. Einnig hafa þeir haft meirihluta í hverri skoðanakönnuninni eftir aðra. Ég held að með öllum þeim hamagangi hafi þeir ofgert sjálfum sér á röngum tíma. Það er ekki líklegt að æsingur og gauragangur ráði úrslitum varðandi mögulega aðild.

Þjóðaratkvæðagreiðsla verður örugglega um þetta mál. Eitt af því sem andstæðingar ESB hafa haldið fram er að alls ekki sé víst að svo verði. Sú kenning þeirra á vafalaust eftir að springa illilega í andlitið á þeim eins og margar fleiri. Að hugsanlegt sé að landbúnaðurinn og útgerðin fari illa útúr aðildinni eða þar verði a.m.k. miklar breytingar er alls engin röksemd fyrir því að gerast ekki aðili. Eina marktæka röksemdin fyrir slíku er sú að framtíðarþróun ESB komi ekki til með að henta okkur Íslendingum.

Á sama hátt er það auðvitað eina gilda röksemdin fyrir ESB-aðild að framtíðarþróun bandalagsins sé hentug okkur Íslendingum. Slíkt getur einungis byggst á því að kynna sér málin eða taka mark á og trúa þeim sem það hafa gert. Engin leið er fyrir hvern einstakan að kynna sér nægilega öll þau mál sem aðild snerta. Alls ekki er hægt að reikna út peningalega hvort hagstæðari sé aðild eða ekki aðild. Samkomulag, um hvað telja beri með og hvernig skuli meta það, næst aldrei. Lagatæknileg rök eru nákvæmlega það sem þau virðast vera. Bölvuð þvæla.

Þetta er nú orðið langt mál um lítið (eða stórt) efni og tími til kominn að snúa sér að öðru.

Ég neita að gera bloggið mitt að sérstöku stjórnmála- trúmála- kynferðisafbrota- veðurfars- eða fræga fólksbloggi. Miklu fremur á þetta að vera allsherjarblogg. Þetta segi ég eftir að vera nýbúinn að predika ESB-pólitík linnulítið í þessu bloggi. Já, en ef allt er lagt saman þá minnist ég á margt fleira. Með daglegu bloggi er líka erfitt að komast hjá því að minnast á ESB.

Ég veit ekki til að ég hafi snúið nokkrum með þessu ESB-þvaðri mínu. Sé svo þá er það mestmegnis óvart. Mér er alveg sama hvort lesendur mínir eru mér sammála eða ekki.

Ég hef fylgst nokkuð með ritdeilu Hörpu Hreinsdóttur og Gunnlaugs Haraldssonar um verkið Sögu Akraness sem út komu nýlega tvö bindi af. Harpa hefur gagnrýnt tilurð þessa verks á ýmsan hátt, en Gunnlaugur, bæjarstjórn Akraness, ritnefnd verksins og fleiri hafa reynt að svara þeirri gagnrýni. Ég hef fengið að láni seinna bindi verksins á Bókasafni Kópavogs og flett því nokkuð og sýnt öðrum.

Það sem eftir situr hjá mér sem ósérfróðum aðila að öllu leyti er það að ritið er of stórt og alltof dýrt. Fagmennskuna má deila um auk annars en ekki er við því að búast að bæjarstjórn og ritnefnd snúi allt í einu við blaðinu og fordæmi verkið. Tvennt er það sem vantar. Dómar fagmanna og svo er eftir að vita hve útbreitt og vinsælt verkið verður. Bækur af þessu tagi eiga auðvitað fremur heima á Internetinu en að verið sé að prenta þær út. Á margan hátt er efnið orðið úrelt löngu áður en það kemur út.

Kannski skrifa ég á morgun um Exeter-dóminn. Mér veitir ekki af að melta þessi ósköp.

Fíflar að flaðra upp um sólina.