1575 - Lesvélar, stjörnufræði og ný ríkisstjórn

Gamla myndin.
Í grind af vinnuskúr í Laugarási. Bjarni Sæmundsson (eldri) og Sigurbjörn Bjarnason.

Sé ekki betur en lesvélar séu það sem koma skal í bókahorninu, en mikið ósköp eru þær búnar að vera lengi á leiðinni. Rithöfundum gengur svolítið illa að skilja þessi mál en það lagast líklega með tímanum. Áður en langt um líður munu þeir gefa sjálfir út sínar bækur og hafa lítið fyrir því. Auðvitað munu bara bækur sumra höfunda seljast og aðrir lepja dauðann úr skel. Þannig hefur það alltaf verið. Skrifarar hafa samt löngum verið þannig að þeir vilja umfram allt lifa á vinnu annarra.

Þegar ég var ungur fékk ég eitt sinn óstjórnlegan áhuga á stjörnufræði. Ég er nefnilega og hef alltaf verið dellukarl hinn mesti. Ekki var auðvelt verk að útvega sér fróðleik um þessi mál og smám saman rénaði áhuginn. Man samt eftir glímu minni við Kepler og dagatalið. Lögmál Keplers voru mér að sjálfsögðu hugleikin Eins og flestir vita fjalla þau m.a. um sporbauga í stað hringa. Ítarlega lýsingu fann ég einhversstaðar á því hvernig hann fann það út að pláneturnar gengju í sporbaugum umhverfis sólu en ekki hringjum.

Niðurstaðan úr þeim pælingum var að Jörðin færi mishratt á sporbaug sínum. Í framhaldi af því datt mér í hug án allrar aðstoðar að hægt væri að ganga úr skugga um þetta með því að telja dagana milli jafndægra á vori og jafndægra á hausti annars vegar og jafndægra á hausti og jafndægra á vori hinsvegar. Ef það bil væri ekki jafnlangt væri skilningur minn á þessu máli réttur. Ég reiknaði þetta því út í æsingi miklum og komst að raun um það mér til mikillar ánægju að þar er einmitt þannig. Á þessari uppgötvun lifði ég lengi, en fann þó aldrei neinn sem deildi þessum óslökkvandi áhuga á stjörnufræði með mér.

Þetta með ríkisstjórnina virðist ætla að rætast. Ég er sérstaklega ánægður með að losna við Jón Bjarnason. Ekki er það samt útaf Evrópumálunum heldur kvótanum og flestu sem honum tengist. Sé ekki betur en ríkisstjórnin ætli að spila á hann í næstu kosningum, enda er þar um vinsælt mál að ræða. Aðildin að ESB gengur aldrei í gegn fyrir næstu kosningar. Þessvegna er þetta eðlileg niðurstaða. E.t.v. reynir Jóhanna að flýta kosningum eitthvað ef vel gengur í sambandi við kvótann. Meirihluti stjórnarinnar í sumum málum kann að sjálfsögðu að vera í hættu en slíkt er engin nýjung og þarf ekki að verða henni til trafala.

Háhýsahverfið í Kópavogi. Rauða ljósið er líklega aðvörunarljós fyrir flugvélar. Veit ekki af hverju farið er.

1574 - Eldkyndillinn, framhald II

Gamla myndin.
Vinnuskúr í smíðum í Laugarási. Hörður V. Sigurðsson og Vignir Bjarnason.

Það eru margir kostir við að taka kyndilinn með sér í rúmið í staðinn fyrir bækur.

1.      Maður getur tekið einar 6000 bækur með sér, minnir mig.

2.      Þarf engar áhyggjur að hafa af ljósinu. Það kemur að innan.

3.      Jafnvel gleraugnategundin er aukaatriði, því hægt er að stækka letrið.

4.      Ef bækurnar eru allar leiðinlegar er hægt að skreppa á netið.

5.      Hundseyrum sparast því tölvan man alla skapaða hluti.

6.      Hægt er að halda apparatinu hvernig sem manni sýnist.

7.      Það er ekki þyngra en flestar bækur.

8.      Og ekki stærra, nema síður sé.

9.      Gefur aðvörun ef rafmagnið er að klárast á batteríinu.

Fyrir svo utan allt hitt sem ég man ekki eftir. Nei, sannleikurinn er sá að það er ákaflega þægilegt að hafa Kindle fire tölvuna með sér þegar maður er að fara að sofa. Auðvitað er ekki gott að missa hana á gólfið geri ég ráð fyrir og eflaust ekki heldur að liggja á henni, en það ætti að vera hægt að vara sig á því.

Kannski fáum við nýja eða endurnýjaða ríkisstjórn í Nýársgjöf. Mér finnst sniðugt að hræra svolítið í þessu ráðherraliði öðru hvoru, sniðugast væri samt að losna við Jóhönnu. Stjórnarandstaðan er eins og tannlaus hundur eða biluð plata það er hægt að velja á milli. Auðvitað er stjórnin alls ekki gallalaus en að Hreyfingin ætli að fara að stjórna stjórninni það líst mér illa á. Held að þetta sé allt einhver loftbólutaktík og stjórnin komi standandi niður, hún er vön því.

Þó ég bloggi næstum daglega segi ég svosem aldrei neitt. Eða ekki finnst mér það. Reyni samt að raða orðunum þannig saman að útkoman verði sæmilega læsileg. Skoðanir hef ég á sumum málum og læt þær stundum í ljósi, en ekki nema mér finnist þörf á því. Skrifa ekki bara til að fá útrás fyrir einhverja reiði, en mér finnst sumir gera það. Stundum beinist þessi reiði að ákveðnu fólki t.d. pólitíkusum og þá fer fólk gjarnan framúr sjálfu sér og segir hluti sem það sér eftir. Ég sé oft eftir því sem ég skrifa en yfirleitt vegna þess að mér finnst lesendur misskilja mig, en ekki vegna þess að ég segi hluti sem ég hefði átt að láta ósagða.

Kópavogur.