1173 - Stjórnlagahappdrættið

Síðasta blogg mitt var einum of langt. Svona samtöl eru ekkert sniðug. Ætli sé ekki betra hjá mér að reyna að koma hlutunum frá mér í styttra máli? Þetta hefði getað verið spurning í hundleiðinlegu samtali en er það ekki. Bara fullyrðing útí loftið eins og annað. Já, blogg eru oft einum um of fullyrðingasöm. Besservisserar vaða þar uppi.

Ég sé enga ástæðu til að gefa kost á mér á Stjórnlagaþing þó það sé mjög í tísku meðal bloggara núna. Auðvitað gæti verið að ég skipti um skoðun ef mjög margir skora á mig að gera slíkt en ég á ekki von á því. Auk þess vefst enn fyrir mér hvort kostgefendur megi skora á aðra og mæla með þeim.

Minnir að það sé á Wikipediu sem birtur er listi yfir þá sem þegar hafa gefið kost á sér. Skoðaði þann lista og það olli mér vonbrigðum hve fáa ég kannaðist við. Varla fer ég að kjósa fólk til setu þarna nema ég kannist eitthvað við það.

Um daginn skolaði mér inn á heimasíðu Heimssýnar sem að sjálfsögðu er heimssyn.is. Nei, auðvitað á ég ekki heima þar en heimullega skoðaði ég þar nokkra hluti. Meðal annars komst ég að því sem ég vissi ekki fyrir að í stjórn þessara samtaka eru 40 manns. Eflaust veitir ekki af því. Hugsanlega láta menn þarna illa að stjórn.

Í framhaldinu fór ég svo eðlilega á heimasíðu útibúsins á Suðurlandi og þar rakst ég á þessa gullvægu setningu:

Fram kom í máli Dag Seierstad, sem er norskur sérfræðingur í málefnum Evrópusambandsins, að í samningaviðræðum við Evrópusambandið hafi Norðmenn ekki engar varanlegar undanþágur fengið frá regluverki sambandsins.

Ég er enn að reyna að skilja þessa setningu (réttum skilningi en ekki einhverjum heimabrugguðum ómyndarskilningi) en gengur illa.

Ég hef mestar áhyggjur af því varðandi komandi stjórnlagaþing að öfgaþjóðernisstefnan verði of ráðandi þar. Þjóðerni okkar Íslendinga er samt alls ekki neitt til að leika sér að. Án þess erum við hreint ekki neitt. Áhyggjur mínar af sérhagsmunaklíkum eins og stjórnmálaflokkum og þessháttar eru miklu minni. Vonandi verður sú stjórnarskrá sem útúr stjórnlagaþinginu kemur næstum alveg laus við þá dauðu hönd sem stjórnmálin hafa hingað til lagt á þjóðlífið. Auðvitað kemur þetta allt saman til með að kosta eitthvað en við Íslendingar erum vanir happdrættum og mögulegur ávinningur af þessu uppátæki er verulegur.

Hvaða skepna hefur verið þarna á ferð?