2431 - Um Snorra í Betel og ýmislegt fleira

Verðbólga er greinileg í starfsheitum. Ekki er auglýst eftir öðru en einhverskonar stjórnendum eða forstöðumönnum. Greinilegt er samt að oft stjórna þeir ekki öðrum en í hæsta lagi sjálfum sér. Minnir að einhverju sinni hafi verið talsvert að marka starfsauglýsingar en því er greinilega ekki að heilsa lengur.

Var að lesa „sjálfsmorðsbókina“ eftir Óttar Guðmundsson þann þjóðþekka geðlækni, eða hvað hann nú er. Þar segir hann m.a. frá því að hann hafi reynt að fremja sjálfsmorð en ekki tekist. Ruglar greinlega saman „Grandavita“ sem hann nefnir svo og Gróttuvita. Nema hann sé að tala um eitthvert innsiglingarljós, sem er sennilegt. Um það er ekkert fleira að segja nema að bókin virðist nokkuð góð að öðru leyti. Þetta hefði góður ritstjóri átt að sjá.

Það er engin ástæða til að núverandi stjórnarflokkar fái nema svona fimm til tíu prósent atkvæða hvor. Þeir hafa hvort eð er stjórnað svo illa að þeir eiga það margfaldlega skilið. Alltaf er samt einhver hópur sem styður þá auk frambjóðendanna og er það eðlilegt.

Flokkum sem styðja ríkisstjórnina hefur þó gengið sæmilega í sveitarstjórnarkosningum. Auðvitað eru áherslurnar ólíkar þar, samt er það svo að sé um greinileg flokksframboð að ræða er engin ástæða til að hlífa þeim þessvegna.

Guðmundur Andri skrifaði um mál Snorra í Betel fyrir skemmstu. Líklega veit hann ekkert meira um það mál en ég. Helsta röksemd hans fyrir því, að Akureyrarbær hafi mátt reka Snorra án þess að fara að formsatriðum þeim sem fyrirskipuð eru, er sú að vegna þess að hann hafi verið kennari hafi verið svo hættulegt að hann vitnaði í Biblíuna. Það er engin vandi að vera meðmæltur málfrelsi sé maður sammála þeim málflutningi sem um ræðir. Heldur harðnar á dalnum hjá sumum sé svo ekki. Hafi það ekki getað farið framhjá neinum að hann væri að vitna í Biblíuna þegar hann fordæmdi samkynhneigð sé ég ekki annað en hann hafi verið í fullum rétti til að ræða hvað sem er á bloggi sínu. Unglingar eru sér ekkert síður meðvitaðir en aðrir um að hægt er að slíta orð og setningar úr samhengi og snúa útúr öllu, ef vitnað er í afgamlan texta. Um þetta fimbulfambar Guðmundur lengi vel. Eða þangað til fyrirskipaðri lengd er náð.

Það eru fjölmiðlar sem hafa gert Donald Trump að mögulegum frambjóðanda republikana í Bandaríkjum Norður Ameríku. Auðvitað er til siðs að kenna fjölmiðlum um allan fjárann á sama hátt og við kennum skólunum um allt sem miður fer í uppeldi barnanna okkar. Enginn vafi er samt á því að fjölmiðlar hafa sýnt Donald Trump óeðlilegan áhuga allt frá upphafi kosningabaráttunnar. Hann er greinilega óforsetalegastur allra sem í framboði eru. Þar að auki kjaftaskur hinn mesti og kann svo sannarlega að láta taka eftir sér. Alvarlegri gagnrýni verður hann sjaldan fyrir. Mætir henni líka aðallega með útúrsnúningum, kjafthætti og fullyrðingum út í bláinn.

Þetta allt saman kunna kjósendur að meta. Þeir eru nefnilega þar eins og annarsstaðar orðnir hundleiðir á malinu í venjulegum stjórnmálamönnum og vilja helst þá sem þeir halda að standi dálítið uppi í hárinu á þeim. Allskyns öfgar eiga síðan uppá pallborðið hjá sumum þeirra og þó flest annað í stefnunni eða stefnuleysinu sé ósköp asnalegt þá er þeim alveg sama. Kjósendur verða ekki dregnir fyrir dóm, hve vitlaust sem þeir kjósa. Flokkurinn situr uppi með skömmina. Búast má við miklum átökum á flokksþingi Repúblikana í sumar.

Góusólskin.

2430 - Setið við sama borð

Auðvitað skrifa ég bara um það sem mér finnst merkilegt. Mörg eru þau mál sem ofarlega eru á baugi í fréttamiðlum en ég minnist ekki á. Það væri raunverulega að æra óstöðugan að ætlast til þess að ég kommentaði á allt sem kemst í fréttirnar. Sumir virðast reyndar gera það, en ég treysti mér ekki til þess. Verð bara að viðurkenna að ég hef ekki vit á öllum hlutum.

Undanfarið hef ég bloggað flesta daga. Ætli ég fari ekki að hætta því. Vitanlega kemur fyrir að ég blogga einhverja bölvaða vitleysu. Það gerir samt ekki mikið til. Ef maður bloggar eins mikið og ég geri fer ekki hjá því að finna megi allskyns vitleysur og misskilning. Þó held ég að ekki sé meira um það hjá mér en öðrum. Vonandi minna.

Dreymdi um daginn að ég væri staddur í Árbænum. Nánar tiltekið á Rofabæ. Þar var ég gangandi á gangstéttinni og búinn að ákveða að taka strætó þar, en gekk af einhverjum ástæðum, sem ég skil allsekki sjálfur, framhjá stoppistöðinni, en sneri þó við þegar vagninn gerði sig líklegan til að fara aftur af stað. Mér tókst að ná taki á hurðinni og hékk á henni þó hún væri lokuð. Vagnstjórinn opnaði dyrnar og átti greinilega von á að ég kæmist þá inn. Ég gat samt ekki náð jafnvægi án þess að sleppa takinu fyrst. Um leið og ég sleppti því datt ég ofan á gólf og vaknaði við það.

Sennilega hef ég skrifað áður um þetta sem hér fer á eftir, en góð vísa er aldrei of oft kveðin, eða þannig. Var að kíkja í Boðnarmjöðinn á fésbókinni áðan svo það er engin furða þó vísur rifjist upp fyrir mér. Sléttubandavísur hef ég nokkrar gert. Ein var svona:

Sléttubandavísa var
valin hér í bréfið.
Gettu hvaða vísu var
vígorð þetta gefið.

Að vísu er endarímið fremur ófullkomið. Þetta var í ljóðabréfi þar sem ferskeytla þurfti allt. (Ágætis æfing) Svo þurfti ég náttúrlega að útskýra þetta allt saman í sérstakri vísu. En sleppum því.

Álfurstunum hefur orðið tíðrætt um að fá að sitja við sama borð og aðrir. En sitja þeir við sama borð og aðrir landsmenn þegar að orkukostnaði kemur? Held ekki. Og örugglega sitja þeir ekki við sama borð og réttir og sléttir hafnarverkamenn þegar launin eru ákveðin, nema verkamenn þar hafi nokkrar milljónir í kaup á mánuði, sem ég efast um.

Sólskin á Þorra.