876 - Jóhanna vill helst fá hund

Steingrímur með styrkri mund
stýrir burt frá miðju.
En Jóhanna vill helst fá hund
í Helguvíkursmiðju. 

 

Flest bendir til að þeir sem vilja semja við Breta og Hollendinga í Icesave málinu trúi því einlæglega að með því eina móti getum við sannfært umheiminn um að við séum alvörufólk. Orðspor okkar Íslendinga er afspyrnulélegt og hefur kannski alltaf verið það.

Lífskjör hér á landi eru allgóð. Þau munu versna vegna kreppunnar en samt ekki verða sérlega slæm. Ástæðulaust er að láta eins og heimurinn sé að farast. Við bætum ekkert með því. Sjálfsagt hefði verið að fá utanaðkomandi aðila okkur til aðstoðar ef við hefðum viljað komast með hraði uppúr kreppunni. Svo hefur þó ekki verið gert og stjórnvöld vilja helst koma á svipuðu ástandi aftur og hér var.

Það er slæmt því almennur vilji er að hér verði fyrirmyndarríki hvað snertir jöfnuð og gegnsæi. Gallinn er bara sá að stjórnkerfið verður alltaf veikt því það getur ekki orðið trúverðugt. Til þess er fámennið of mikið. Spillingin sker í augun en enginn vill sjá hana. Við erum meistarar í að dylja hana. Gerum grín að útlendingum sem þykjast sjá hana. 

Auk spillingarinnar er mesta hættan, sem við Íslendingar verðum fyrir með daðri okkar við það sem við köllum nútímalega heimsmenningu, sú að unga kynslóðin venst á ofneyslu afþreyingar. Allir vilja skemmta sér til dauðs. Ýmislegt annað en taumlaus neysla er þess virði að lifa fyrir.

Það er engin ný bóla að hverskyns fjárglæfrar séu fjármagnaðir með skammtímalánum eða okurlánum eins og þau voru einu sinni kölluð. Ávísanakeðjur og víxlar með afföllum eru góð dæmi um það. Áður fyrr voru ríkisbankar þó íhaldssamir og fjármögnuðu sig einkum með langtímalánum. Með einkavæðingunni og fjármálabólunni breyttist þetta. Fín nöfn voru fundin upp fyrir það sem áður var litið niður á. Endurfjármögnun skyldi það heita en var auðvitað ekkert annað en það að velta vandanum á undan sér.

Okurlánin eru hlý
en ekki kostur góður.
Kemur núna kannski því
kreppulánasjóður?

Óknattspyrnufróður útlendingur sem mundi kynna sér íslenska menningu og fjölmiðlun kæmist fljótt að raun um að Liverpool og Mancheseter United væru íslensk knattspyrnufélög. Margir Íslendingar vita þó betur. Íþróttafréttamenn samsama sig gjarnan þessum félögum og flytja fréttir af þeim reglulega og gengi þeirra í Evrópukeppnum allskonar er flestu öðru mikilvægara.

Athugasemdir

[Hrannar Baldursson, 26.11.2009 kl. 10:45]

Fín færsla eins og oftast. Hins vegar tel ég að þú vanmetir lífskjörin á Íslandi. Lífskjör eru ekki góð á meðan venjulegar fjölskyldur lenda á götunni, neyðast til að flytja úr landi eða þegar fjölskyldufaðir hugleiðir sjálfsvíg vegna ástandsins. Hlustaðu endilega á þetta viðtal, en þetta fólk í viðtalinu er einfaldlega nógu hugrakkt til að láta heyra í sér. Þúsundir Íslendinga eru í svipaðri stöðu í dag. Ég er því miður ekki að ýkja.

Færsla mín í dag er skrifuð eftir að ég heyrði þetta viðtal, en eins og sumir vita tók ég virkan þátt í starfsemi Hagsmunasamtaka heimilanna um stutt skeið áður en ég ákvað að flytja úr landi: Fjöldagjaldþrot íslenskra heimila í sjónmáli?

[Þorsteinn Briem, 26.11.2009 kl. 12:45]

Það er ekkert nýtt að fólk verði hér atvinnulaust og gjaldþrota. Ríkt fólk hefur einnig orðið gjaldþrota, bæði hérlendis og erlendis, einnig í Noregi.

Gjaldþrota fólk getur leigt hér íbúð á um hundrað þúsund krónur á mánuði og haldið öllu venjulegu innbúi sínu, hjón og sambýlisfólk fá samtals að minnsta kosti 300 þúsund krónur í atvinnuleysisbætur á mánuði og matur á mann þarf engan veginn að kosta meira en 20 þúsund krónur á mánuði. 

Norðmenn hafa einnig lent í tímabundnum erfiðleikum, rétt eins og allar aðrar þjóðir í heiminum, og við Íslendingar munum að sjálfsögðu einnig komast út úr okkar erfiðleikum á næstunni. Fólk fer héðan til annarra landa til að vinna og þúsundir útlendinga hafa unnið hér og vinna hér enn.

Lífskjör á Íslandi eru með þeim bestu í heiminum og verða það einnig í framtíðinni. Hins vegar snúast lífskjör ekki um að eiga dýran eða ódýran bíl, túbusjónvarp eða flatskjá, tausófasett eða leðursófasett.

Lífskjör tekjulágra Íslendinga voru engan veginn betri fyrir tveimur árum en þau eru nú. Verð á húsnæði og húsaleiga hefur lækkað mikið hér undanfarið og framboð af leiguhúsnæði hefur aukist mikið. Lágmarks örorkulífeyrir, ellilífeyrir, húsaleigubætur og atvinnuleysisbætur voru einnig hækkaðar hér mikið nýlega.

Og það er enginn vandi að útvega þeim vinnu sem hér eru á atvinnuleysisbótum, enda eru þeir einungis nokkrar þúsundir en ekki nokkrar milljónir, eins og í mörgum öðrum löndum, til dæmis í Evrópu, þar sem hlutfallslegt atvinnuleysi er einnig mun hærra en það er hér.

Svíar hafa í töluverðum mæli unnið í Noregi undanfarið og margir þeirra hafa einnig unnið hér undanfarin ár en hvernig væri ástandið í Noregi núna ef þeir hefðu enga olíu?!

Svartagallsrausið í sumum Íslendingum er hins vegar óendanlegt, hefur alltaf verið það og mun alltaf verða það.