742- Gamli skátaskálinn í Reykjadal

Þessar myndir eru af skálanum sem eitt sinn stóð í Klambragili innst í Reykjadal og eru teknar skömmu eftir 1970 af Sigurbirni Bjarnasyni í Hveragerði.

Fyrri myndin er innan úr Klambragilinu og öllu skýrari. Sú mynd er tekin nokkurn vegin af þeim stað þar sem hverinn var sem notaður var til að hita skálann upp. Venjulega þurfti að byrja á því að koma hitanum í gagnið þegar komið var í skálann og gekk það misjafnlega.

Seinni myndin er tekin úr norðurátt og er eins og skálinn blasti yfirleitt við okkur þegar við komum uppeftir úr Hveragerði. Dyrnar inn í skálann eru semsagt í norðausturhorni hans. Birtan sýnir að báðar myndirnar eru teknar fyrri hluta dags.

Skálinn mun hafa verið reistur um 1950 af Ungmennafélagi Ölfusinga sem þá starfaði í Hveragerði og nágrenni. Efnið í skálann var flutt með bílum að sunnanverðu fram á brúnina innst í Klambragilinu og borið þaðan á byggingarstað en ekki flutt upp Reykjadalinn eins og sumum kynni að finnast eðlilegast. Bílar hafa aldrei í Reykjadalinn komið mér vitanlega. Skátarnir í Hveragerði notuðu þennan skála talsvert með leyfi Ungmennafélagsins.

Skálinn fauk og eyðilagðist einhverntíma fyrir 1990. Þá hafði hann verið í nokkurri niðurníðslu um tíma og í raun var aldrei að fullu lokið við hann. Nokkru fyrir árið 2000 höfðu björgunarsveitirnar í Hveragerði og Vestmannaeyjum ákveðið að reisa nýjan og veglegan skála skammt frá þeim stað sem þessi stóð á. Nokkurt efni var flutt á staðinn og reknar niður undirstöður fyrir skálann.

Ekki varð þó úr framkvæmdum og fauk efnið og flæktist um víðan völl. Nokkrum árum seinna vildi svo Orkuveita Reykjavíkur reisa skála í dalnum en Ölfushreppur vildi ekki leyfa að nema einn skáli væri í þar. Í samningaviðræðum við áðurnefndar björgunarsveitir fékk Orkuveitan leyfi til að byggja skála gegn því að þrífa til í dalnum. Sá skáli var talsvert uppi í hlíðinni í nokkurri fjarlægð frá heita læknum og brann til kaldra kola fyrir skömmu.

Skátafélag Hveragerðis starfaði af nokkrum krafti um 1950. Félagsforingi var Guðmundur Ingvarsson. Ég tók þátt í starfi félagsins og minnist þess að í byrjun var ég í skátaflokki sem Grétar Unnsteinsson síðar skólastjóri Garðyrkjuskólans að Reykjum í Ölfusi stjórnaði. Fundir voru vikulega og Grétar las á hverjum fundi framhaldssöguna um frumskógadrenginn Rútsí. Um það leyti sem ég hætti í skátafélaginu var ég orðinn sveitarforingi ásamt þeim Jóa á Grund og Atla Stefáns, en það er önnur saga.

Útilegur voru talsvert stundaðar af félaginu og gjarnan farið í skálann í Reykjadal. Vinsælar voru nokkurra daga útilegur og þá var legið við í skálanum og farið í gönguferðir um nágrennið. Í eitt skipti vorum við þar um páskaleytið og fórum gangandi alla leið í einn eða fleiri af skálum Reykjavíkurskáta við Skarðsmýrarfjall. Víða var farið um nágrennið eins og til dæmis á Hrómundartind, Súlufell og að Kattartjörnum og Djáknapolli. Hengillinn var ekki fyrir alla en ég man eftir að hafa gengið á Skeggjann ásamt þeim Skaftasonum Jósef og Jóhannesi.