532. - Skelfing getur maður verið vitlaus. Ég hélt alltaf að Grímur amtmaður og Grímur Thomsen væru sami maðurinn

Grímur amtmaður var Jónsson og uppi nokkru fyrr en nafni hans Thomsen og jafnvel móðurbróðir hans að ég held. Grímur Thomsen var sonur Þorgríms Tómassonar skólaráðsmanns á Bessastöðum.

Ástæðan fyrir að ég uppgötvaði þessa villu mína var sú að ég heyrði í útvarpinu sagt frá bókinni "Amtmaðurinn á einbúasetrinu". Fljótlega heyrði ég að þó þessi mæti maður héti Grímur gat ómögulega verið um Grím Thomsen að ræða.

Ég flýtti mér því í tölvu og spurði Gúgla sjálfan að þessu og auðvitað var misskilningurinn minn. Ég gæti vel trúað að þessi nefnda bók væri hin merkasta. Að minnsta kosti fyrir sagnfræðisinnað fólk. Sem ég hélt að ég væri. Amtmaðurinn fæddist árið1785 en skáldið 1820.

Í Kastljósinu í kvöld var rætt við mann sem var óánægður með skuld vegna íbúðar. Eftir því sem hann sagði var 6 milljón króna munur á mögulegu uppboðsverði og skuld vegna húsnæðisins honum í óhag. Kannski gæti hann samið við bankann um að greiða þá upphæð til að verða ekki gjaldþrota. Þá þyrfti hann að greiða af þessum sex milljónum og húsaleigu sem samanlagt mætti ekki nema hærri upphæði en kostnaður hans var af eignaríbúðinni. Eina raunhæfa viðmiðunin í svona tilfellum er greiðslubyrði sem hlutfall af launum. Rangt er að líta svo á að eign í húsnæði sé verðmæti í sjálfu sér.

Hverjum einasta degi fylgja bæði vonbrigði og gleðiefni. Kúnstin er að láta það sem gerist ekki hafa of mikil áhrif á sig. Ég er þeirrar skoðunar að sífelld kátína og gleði sé eiginlega ekkert betri en þunglyndi og leiðindi. Best er að blanda þessu saman. Ef ekki væri um neitt að ræða annað en sífelld gleðiefni mundu þau á endanum verða óendanlega leiðinleg. Ógæfa heimsins getur líka sem hægast gert hvern mann vitlausan. Best er auðvitað að blanda þessu saman á þann hátt sem hentar og það gera flestir. Þegar sú blöndun mistekst er voðinn vís.

Þegar þeim hremmingum linnir sem íslenskt þjóðfélag er útsett fyrir um þessar mundir geri ég ráð fyrir að flokkaskipan í íslenskum stjórnmálum hafi riðlast nokkuð. Mér finnst augljóst að nýfrjálshyggjan hafi beðið verulegt skipbrot með fjármálakerfinu og öllu því frjálsræði sem þar ríkti. Líklegt er að sumir flokkar fari verr útúr því skipbroti en aðrir. Stórir flokkar eins og Sjálfstæðisflokkurinn gætu klofnað endanlega og aðrir horfið með öllu. Stjórnmálin munu kannski ekki breytast mikið en siðferði í stjórnmálum held ég að hljóti að batna. Það er með ólíkindum að menn hafi verið látnir komast upp með það sem viðgengist hefur hér undanfarin ár.

Athugasemdir

[Steingrímur Helgason, 4.12.2008 kl. 01:50]

Bland í poka er bezt, sem & súrt með sætu, gæzkurinn minn góður.

[Greta Björg Úlfsdóttir, 4.12.2008 kl. 10:09]

Sammála ykkur Steingrími.

Ég er ekki frá því að ég hafi vaðið í sömu villu og þú varðandi Grímana, enda er það ýmislegt sem ekki er á tæru í mínum huga þegar kemur að Íslandssögunni, því miður. Þekkingin hefur skolast til frá því á skólaárunum, þegar ég botnaði líka ekki mikið í mörgum þeim atburðum sem verið var að fræða okkur um, og ekki hef ég verið iðin við lestur sagnfræðirita síðan. Ég hef þó mjög gaman af því að lesa vel skrifaðar sögulegar (epískar) skáldsögur, byggðar á traustum heimildum og svo skáldað í eyður.