162. blogg

Foreldrafélag var stofnað við Laugagerðisskóla skömmu áður en ég flutti frá Snæfellsnesi.

Einn fulltrúi var kosinn í fulltrúaráð félagsins fyrir hvern bekk í skólanum. Ég man að ég var kosinn í þetta ráð fyrir einn bekkinn, en man ekki fyrir hvaða bekk það var. Kvenfólk var kosið fyrir alla hina bekkina.

Þegar þetta ráð kom saman í fyrsta sinn (og líklega það síðasta einnig) áttu konurnar í því auðvelt með að koma sér saman um eitt og það var að ég skyldi vera formaður félagsins. Það lognaðist líka fljótt útaf held ég.

Margt skemmtilegt skeði í sambandi við vídeófélagið í Borgarnesi. Mér er minnisstætt að við héldum einu sinni Bingó í beinni. Það hefur eflaust verði svona á árunum 1984-5 og hugsanlega hefur það verið fyrsta beina útsendingin frá Bigói á landinu.

Líklega var dreifing á miðum í Bingóið í samstarfi við Ungmennafélagið á staðnum. Tekjur ef einhverjar hafa verið kunna líka að hafa runnið til þess. Myndir eru til af þessum fræga atburði. Meira að segja er ein slík hér á tölvunni minni og vel getur verið að ég prófi að setja hana upp um leið og þetta. Það yrði þá fyrsta myndskreytingin á þessu bloggi.

Þórður í Strympu stjórnaði Bingóinu. Ég held að það hafi átt að heita að ég stjórnaði útsendingunni. Benni stjórnaði einhverju. Líklega hefur hann verið með deili í höndunum og sent út af Skonrokk-safnpólu sem við áttum meðan við biðum eftir því að þeir sem fengu Bingó kæmu uppeftir til þess að ná í vinninginn sinn.

Já, þannig var þetta hjá okkur, ég er alveg klár á því. Þeir sem fengu Bingó áttu að koma upp í Hrafnaklett 6 með spjaldið og láta Þórð fara yfir hvort ekki væri allt rétt. Það vildi svo til að austari íbúðin á efstu hæðinni var laus um þetta leyti og ég fékk hana lánaða undir þessa tímamótaútsendingu.

Það var árið 1956 sem Vilhjálmur Einarsson stökk sitt fræga stökk á Ólympíuleikunum í Melbourne í Ástralíu. Seinni veturinn minn á Bifröst var Vilhjálmur kennari við Samvinnuskólann þar. Auk þess að vera frábær þrístökkvari var árangur Vilhjálms í atrennulausum stökkum (langstökki, þrístökki og hástökki) á heimsmælikvarða. Ég man eftir nokkrum íþróttamótum á Bifröst þar sem Vilhjálmur stökk ótrúlega hátt í hástökki án atrennu, án þess þó að setja heimsmet, en litlu munaði.

Þegar Ólympíuleikarnir voru endurvaktir voru atrennulaus stökk jafnan á dagskrá þar, en síðar var því hætt. Vegalengdir í hlaupum voru framanaf mjög á reiki. Af hverju er t.d. keppt á Ólympíuleikum í 110 metra grindahlaupi en ekki 100 metra? Af hverju er keppt í spjótkasti en ekki drumbakasti? Þannig má endalaust spyrja. Mér datt þetta í hug um daginn þegar ég var að skrifa hér á bloggið um Örn Clausen og 1000 metra boðhlaupið sem hann átti heimsmet í ásamt öðrum.