2886 - Um páfa og þessháttar

Hæ, Papparass heiti ég. Af hverju Papparass? Jú, það skal ég segja ykkur. Það er vegna hljóðlíkingar við Paparazzi, sem mér skilst að séu ljósmyndarar sem liggja í leyni hvar sem er og reyna að taka afhjúpandi myndir af  fræga fólkinu. Stundum líka með því að sýna frekju og ágengni. Ekki svo að skilja að ég sé ágengur og ennþá síður ligg ég í leyni og þykist vera annar en ég er. Til sannindamerkis um það get ég sagt ykkur eftirfarandi sögu:

Einu sinni var ég sem oftar staddur í Bónus verslun. Þá kom þangað sjálfur páfinn á tveimur jafnfljótum. Ég hefði náttúrulega getað sagt að hann hafi verið á hestum postulanna, en það hefði varla verið viðeigandi vegna þess að þarna var um páfann sjálfan að ræða. Vitanlega hefði ég getað tekið upp vasataflið mitt og boðið honum í skák, því allir vilja, eða telja sig þurfa að tefla við páfann. Það hefði heldur ekki verið viðeigandi. Auðvitað hefði ég getað spurt hann af hverju hann væri fótgangandi en ekki á hjóli eða í bíl. Vegna þess að ekki tíðkast að vera bílandi í Bónus hefði það hugsanlega ekki verið viðeigandi heldur. Þessvegna sagði ég ekki nokkurn skapaðan hlut við hann en fylgdist samt vel með honum, því ég vildi vita hvað páfinn sjálfur keypti í matinn. Það er að segja ef hann ætlaði að gera það. Auðvitað gat alveg verið að hann ætlaði bara að fá sér pínulítið af sælgæti, en mér skilst að það geti páfar sjaldan gert.

Svo fór páfinn út úr Bónus án þess að kaupa nokkuð. Þá varð ég hissa. Það er nefnilega svoleiðis með mig að ég kaupi venjulega mun meira þar en ég ætlaði mér í upphafi. En afþví þetta var páfinn sjálfur þá elti ég og komst með því að raun um það að hann var einn á ferð. Kannski var þetta ekki hann, heldur bara tvífari hans. Hvað heitir annars páfinn sem situr á páfastóli (sem ég held að sé ennþá í Róm) einmitt núna. Einu sinni var ég talsvert páfafróður og vissi deili á öllum þeim páfum sem verið hafa á eftir Píusi sem var páfi á stríðsárunum.

Nú er ég alveg búinn að gleyma hvað var merkilega við að hitta páfann þarna, því ég er búinn að vera með svo miklar málalengingar. Ég sá heldur ekki hvort hann var með marga lífverði með sér, svo ég skreið bara undir afgreiðsluborðið og hreiðraði um mig þar. Það sem ég sá þar verður líklega að bíða næsta innleggs, ef ég mögulega man eftir að segja ykkur það.

Vissulega gæti ég lesið aftur það sem ég skrifaði í upphafi til þess að komast að því hvers vegna ég var að þessu páfarövli. Ég nenni því samt ekki enda er ég ekki vanur að breyta miklu af því sem mér dettur í hug að segja og skrifa. Stundum er þó vissara að vera undir það búinn að útskýra betur það sem mér dettur í hug. Sumir kynnu að taka það alvarlega. Það er reyndar alveg fatalt ef ég á í hlut.

Einhver mynd.