2509 - Pókemon stjórnmál

Man vel að ég heyrði í fyrsta skipti hinn vinsæla og algenga frasa, um að við mannkynið ættum ekki jörðina heldur að við séum með hana að láni frá afkomendum okkar, hjá Maríönnu Friðjónsdóttur. Þá var hún sennilega að flytja ræðu á vegum Alþýðuflokksins sem í þá daga var til siðs að kalla krata.

Einhversstaðar las ég eða heyrði að meðalævi flestra þjóða hefði lengst um svona þrjá mánuði á ári, undanfarin ár. Sennilega nær maður samt ekki í skottið á sjálfum sér með því móti. Ef hinsvegar meðalævin mundi lengjast um svona 2 ár á ári þá gæti maður kannski gert sér vonir um það. Eða er ég að misskilja þetta alltsaman? Ódauðleiki er sennilega ágætur fyrir mann sjálfan, en ef hann væri reglan er ég hræddur um að ýmislegt væri öðruvísi. Kannski væri að litlu að keppa og a.m.k. mundi eftirlaunaaldurinn breytast talsvert. Hér á Íslandi geta þeir sem nýfæddir eru nú, a.m.k. gert sér vonir um að verða svona rúmlega 100 ára.

Í Svíþjóð held ég að sé bær sem heitir Eskilstuna. Áður fyrr setti ég þetta í samband við heljarmiklu stunu, en nú sé ég að þetta gæti eins verið samsetning úr orðinu eskil (sem vel gæti verið mannsnafn) og tuna (sem alveg gæti þýtt staður eða e-ð þess háttar) og þarmeð verður þetta strax mun skiljanlegra. „Eigi má sköpum renna“ segir máltækið. Það skildi ég áður fyrr (oftast viljandi) nokkuð dónalegum skilningi. Þannig er það með margt. Við skiljum hlutina með okkar skilningi, sem stundum er hinn mesti misskilningur.

Spilafíkn er að líkindum mikið vandamál. Einhver hefur t.d. farið í mál við ríkið fyrir að leyfa fjáröflun með þessum hætti. Sennilega tapar hann málinu. Alþingismenn eru ekki mikið fyrir að viðurkenna eigin mistök og gagnvart ný-yrðum eins og „happdrættisvélum“ glúpna þeir gjarnan. Staðreynd er samt sem áður að t.d. alkóhólismi og eiturlyfjaneysla eru til muna fínni sjúkdómar en spilafíkn.

Kannski er Sjálfstæðisflokkurinn á útleið úr íslenskum stjórnmálum. Margir hefðu eflaust fremur búist við því af Framsóknarflokknum. En kannski er hann með níu líf eins og kötturinn. Nýir flokkar spretta upp eins og mý á mykjuskán. Flestir (nema kannski Píratar) deyja þeir drottni sínum fljótlega.

Margt bendir til þess að meiri órói sé í íslenskum stjórnmálum nú en oft áður. Sennilega erum við fyrst núna að jafna okkur svolítið á hruninu. Kosningarnar í októberlok gætu vel orðið sögulegar. A.m.k. er ekki annað að sjá en miklar breytingar verði á þingliðinu. Margir virðast hafa hug á að auka áhrif sín án þess að fara á þing. En eins og Kári segir þá er Þorgerður Katrín búin að hanna nýja byrjun fyrir sig og kannski verður það Viðreisnarflokknum til bjargar. Annars finnst mér nafn þess flokks næstum eins misheppnað og Píratanna. Sjálfur er ég að hugsa um að stofa Pókemon-flokk.

Það er auðvelt að gagnrýna Bandaríkin fyrir að varpa sprengjum hist og her. Sýrland, Írak, Líbýa, Jemen, Sómalía og Afghanistan og íbúar þar verða að meira eða minna leyti að gera ráð fyrir lofárásum frá mesta herveldi Jarðarinnar. Samt er það svo að kjarnorkutilraunir Norður-Kóreumanna eru hætttulegri okkar vestræna friði og jafnvel heimsfriðnum en þær.

Einhver mynd.