2262 - Ólafur konungur Tryggvason

Já, ég er í hópi ellilífeyrisþega. Sennilega ekki í hópi þeirra allra verst settu því ef ekkert sérstakt kemur uppá sé ég frammá að komast af. Ríkisstjórnin lofaði að leiðrétta bæturnar frá Tryggingastofnun, sem skammtaðar eru eins og skítur úr hnefa, en hefur ekki gert það. Ef grannt er skoðað hefur þessi ríkisstjórn brugðist á mörgum sviðum. Stefna hennar er þó skýr. Hún er fyrir þá sem meira mega sín, en þessari stjórn er þó ekki alls varnað.  Næstu kosningar skipta öllu máli. Ellilífeyrisþegar eru hreint ekki svo fáir. Hamast er við að útdeila milljörðunum 80 sem sagðir eru vera vegna forsendubrests. Hvaða forsendur brustu varðandi ellilaunin?

Hvort er hagvöxturinn hér á landi hálft prósent eða þrjú prósent. Eitthvað virðist vera þarna málum blandið. Fjölmiðlar ættu að reyna að finna útúr þessu. Held ekki að þetta sé einhver misskilngur hjá mér.

Svo segir í Heimskringlu: (Þetta er tekið af Wikipediu og ég held að ég megi alveg gera það.)

Einar þambarskelfir var á Orminum aftur í krapparúmi. Hann skaut af boga og var allra manna harðskeytastur. Einar skaut að Eiríki jarli og laust í stýrishnakkann fyrir ofan höfuð jarli og gekk allt upp á reyrböndin. Jarl leit til og spurði ef þeir vissu hver þar skaut en jafnskjótt kom önnur ör svo nær jarli að flaug milli síðunnar og handarinnar og svo aftur í höfðafjölina að langt stóð út broddurinn.

Þá mælti jarl við þann mann er sumir nefna Finn en sumir segja að hann væri finnskur, sá var hinn mesti bogmaður: „Skjóttu mann þann hinn mikla í krapparúminu.“

Finnur skaut og kom örin á boga Einars miðjan í því bili er Einar dró hið þriðja sinn bogann. Brast þá boginn í tvo hluti.

Þá mælti Ólafur konungur: „Hvað brast þar svo hátt?“

Einar svarar: „Noregur úr hendi þér konungur.“

„Eigi mun svo mikill brestur orðinn,“ segir konungur, „tak boga minn og skjót af og kastaði boganum til hans.

Einar tók bogann og dró þegar fyrir odd örvarinnar og mælti: „Of veikur, of veikur allvalds bogi“ og kastaði aftur boganum, tók þá skjöld sinn og sverð og barðist.

Þarna er átt við Ólaf konung Tryggvason að ég held og sömuleiðis held ég að setningin „Hvað brast þar svo hátt?“ sé mörgum (þar á meðal mér) mjög hugleikin. Sjálfum hættir mér til að rugla saman Einari þveræingi (sem ekki vildi færa Noregskonungi Grímsey að gjöf) og Einari þambarskelfi. Mér hættir líka til að líkja saman í huganum, ýmsum atburðum Sturlungaaldar og pólitík nútímans. Sennilega er þetta merki þess ég sé farinn að gamlast töluvert.

Í IKEA. (í KEA?)