2250 - Alþjóðlegi klósettdagurinn

Ritstjóri Kjarnans, sem ég man ekki í augnablikinu hvað heitir, vill endilega heyra upptökuna af símtali Geirs forsætisráðherra og Davíðs þáverandi Seðlabankastjóra útaf stóra Kaupþingsláninu, en Geir vill það víst ekki og þar við situr. Minnir að ég hafi minnst á þetta mál í bloggpistli um daginn og læt mér ekki detta í hug að það sé vegna þess pistils sem ritstjórinn minnist á þetta. Ég er þó alveg sammála Kjarnastjóranum um að við þurfum endilega að fá að hlusta á þessa upptöku. Hætta er á að Davíð (eða Már) eyði þessari upptöku, en það má ekki ske. Áreiðanlega verður hún einhverntíma gerð aðgengileg þ.e.a.s. ef henni verður ekki eytt.

Nú er ég kominn í verulegt bloggstuð og get alls ekki hætt að skrifa. Sennilega fer ég á American Style á eftir til að fá mér hamborgara. Hamborgararnir og frönskurnar þar er með því besta sem gerist. Get samt ómögulega ákveðið fyrirfram hvernig borgarinn á að vera.

Nú eru snillingarnir á þinginu að hnakkrífast í sjónvarpinu mínu. Eiginlega kæri ég mig ekkert um það. Held að það verði bara skítugra á eftir. Undarlegt að halda svona dauðahaldi í fáránlega umræðuhefð. Skrifstofustjórinn þar er búinn að gefast upp á því að skipta sér af hvernig þingmennirnir eru klæddir. Sennilega verða þeir bráðum allsnaktir. Þá verður kannski þess virði að horfa á þá í sjónvarpinu svona einu sinni. Annars heyri ég varla suðið í þeim. Þetta eru sömu frasarnir endurteknir aftur og aftur. Alþingi var sennilega skemmtilegra þegar hægt var að fara í ræðustólinn og lesa úr bók yfir þingmönnunum (eða stólunum þeirra) og biðja þingforsetann um að gæta þess að enginn kæmist í ræðustólinn meðan skroppið væri á klósettið.

Alþjóðlegi klósettdagurinn var víst í gær. Og ég sem hélt að það væri alþjóðlegi þvottahúsdagurinn eða alþjóðlegi ruslafötudagurinn. Gott að maður fékk að vita það svona eftirá, því annars hefði maður getað freistast til að fara oftar á klósettið en manni er hollt. Hvað um það, mér finnst samt óþarfi að birta óralöng klósettvídeó í tilefni dagsins.

Þegar ég sit flötum beinum í baðkarinu og spyrni í endann á því, finnst mér eðlilegra að hafa vinstri fótinn örlítið boginn. Þetta finnst mér benda til þess að vinstri fótleggurinn sé örlítið lengri en hinn. Hinsvegar þarf ég ef vel á að vera að vera að vera í þunnum sokk á hægri fæti og örlítið þykkari á þeim vinstri þegar ég fer í strigaskóna fyrir morgungönguna sem ég fer í flesta morgna. Þetta bendir til þess að vinstri fóturinn sé örlítið minni en sá hægri, en ég hefði haldið að lengd og stærð færu saman þarna. Þegar maður er kominn á gönguferðarskrið og orðinn svolítið heitur er það einkum tvenns konar hraði sem maður getur verið á. Ég kalla þá mismunandi hraða þægindahraða og áreynsluhraða. Áreynsluhraðanum er aðeins hægt að halda til lengdar með einbeitingu og jú, auðvitað hefur maður líka yfir endasprettshraða að ráða en hann notar maður helst ekki. Þægindahraði minn er svona 14 en áreynsluhraði líklega um 11,5. Þarna er ég að tala um mínútur per kílómeter eins og Caledos gerir.

Lýðræðinu stafar mikil hætta af auðræðinu segir Þráinn Bertelsson. Þessu er ég alveg sammála og minni bara á að þó auðræðið breytist í tímans rás er eðli þess samt við sig. Áður fyrr hafði auðræðið augljóst vald yfir stjórnmálunum í landinu. Það vald er ekki eins augljóst núna þó LÍÚ hafi sitt málgagn og sé nýbúið að skipta um nafn. Valdið er enn til staðar og ástæðan fyrir því að slaknað hefur á taumnum sem peningarnir hafa á stjórnmálamönnunum er vegna þess að ekki er álitin þörf á því lengur. Peningarnir og peningamennirnir ráða því sem þeir vilja með eða án vilja stjórnmálafólksins. Þetta mun ekki breytast fyrr en alþýða þessa lands tekur sér það vald sem hún á með réttu. Annars er þetta bara ómerkilegur kommúnistaáróður eins og Sjálfstæðisflokkurinn yrði fljótur að álykta um, ef þess þyrfti.

Gult laufblað.