2204 - Hrókurinn.is

Áður en brann og eftir að brann. Þetta var einhver algengasta tímaviðmiðunin hjá mömmu og það var svosem engin furða. Sjálfur nota ég þetta mikið þegar verið er að minnast einhvers löngu liðins atburðar. Bruninn varð í desember 1951 og það er enginn vandi að ákveða hvort eitthvert tiltekið atvik átti sér stað fyrir eða eftir hann.

Veit ekki af hverju skák er ekki lengur sú fjölmiðlaíþrótt sem hún einu sinni var. Þegar Friðrik var t.d. að tefla í Wageningen eða Portoroz beið maður með öndina í hálsinum eftir Mogganum til að sjá hvernig skákin hefði farið. Mér er þetta alveg í barnsminni. Og auðvitað var það útsíðufrétt hvernig farið hefði. Seinna flutti ég svo til Reykjavíkur og man vel að skákstjórinn í einhverju móti sem þá var haldið var Háfdán faðir Jóns Hálfdánarsonar og mig minnir að mótið hafi verið haldið í MÍR-salnum í Þingholtsstræti. Hálfdán var mjög óánægður með fréttaflutning einhvers dagblaðsins af skákmóti sem þá stóð yfir. Dagblöðin voru fjölmörg á þessum tíma. Man að Benóný var aðalsprautan á æfingunum í MÍR-salnum og gerði stundum óspart grín að strákunum sem þarna voru, þó seinna yrðu þeir frægir skákmeistarar. Minnisstæður maður Benóný. Oft sá ég hann á hjólinu sínu. Þeir voru afar fáir sem stunduðu hjólreiðar á þeim tíma og allsekki gerðu þeir það sér til skemmtunar.

Stuðningur Bjarna Benediktssonar við Hönnu Birnu er satt að segja óttalega hálfvolgur, en af hverju skyldi hann endilega gera það sem andstæðingar hans ætlast til. Viðtalið við hann í sjónvarpinu breytir eiginlega engu til eða frá. Mér sýnist að þetta mál malli bara áfram fram að næstu kosningum. Í rauninni snýst það ekki um annað en sjálfstæði fjölmiðla (sem er auðvitað stórmál) og rétt þeirra til að vernda heimildarmenn sína. Sennilega er pólitískum ferli Hönnu Birnu samt lokið. Sendiherrastaða gæti þó verið einhversstaðar.

Já, ég er svo geðlaus að ég lét bara ferma mig. Samt var ég þá fyrir löngu búinn að gera mér grein fyrir því að það sem haldið var fram, og er víða enn haldið fram í kirkjum landsins, var innantómt bull. Hægt er að kalla fram mikið af athugasemdum bæði á fésbók og annarsstaðar með því að halda einhverju fáránlegu fram um trúmál. Þar étur hver úr sínum poka. 

Öruggasta leiðin til að skrifa ekki neitt hjá sér á venjlegu úðflúgti (þetta er dönskusletta) er að taka með sér blað og blýant.

Um daginn hringdi síminn hér í Auðbrekkunni, sem er svosem ekki í frásögur færandi. Tinna var í heimsókn og átti von á að pabbi sinn hringdi og eftir að ég hafði sýnt henni hvaða takka hún ætti að ýta á, svaraði hún. Var greinilega í einhverjum vandræðum með þann sem í símanum var svo hún rétti mér hann bara. Eftir einhvert kurteisissnakk sem ég man ekki vel eftir varð símtalið einhvern vegin svona: „This is Windows technical department,“ sagði kvenmannsröddin í símanum og svo dró konan djúpt andann eins og hún byggi sig undir langa romsu. Ég flýtti mér að segja: „I am not interested,“ og lagði á, minnugur hryllingssagnanna af fésbókinni. Og svo varð ekki meira úr því.

Allt stefnir í aukna sérhæfingu. Held að ég hafi skrifað um það um daginn að lítið væri fjallað um skák í fjölmiðlum nútildax. (Það var nokkuð gott hjá mér að setja x þarna.) Á Moggablogginu er samt hægt að fá ágætar skákfréttir á íslensku, en mér hefur lengi fundist vanta íslenskan stað á netinu, sem væri alfarið helgaður skák. Í rauninni er svo mikið skrifað um skák á netinu að engin furða er að vefsetur einsog: http://hrokurinn.is/ sjái dagsins ljós.

Baldursbrár.

Prjónagarn.