2173 - Eiríkur Jónsson skrifaði einu sinni bók um Davíð Oddsson

Þó maður sé gamall þá er svo margt sem maður getur alveg gert og ætti eiginlega að gera. Nenni því samt ómögulega. Það er svo rosalega þægilegt að sitja bara fyrir framan tölvuna og láta hana mata sig. Gera í mesta lagi það sem manni dettur í hug. Fyrir þetta fær maður ellilaun (sem eru að vísu skorin við nögl. (Gott ef ekki margar neglur.).). Sko, nú veitti mér ekki af tveimur svigum, en kannski var ég fullörlátur á punktana. Hvað var ég aftur að tala um? Já, eftirlaunin og það kraðak allt saman. Ekki er ákaflega skemmtilegt að stúdera þann samsetning. En ef menn eru ekki nánast sérfræðingar í þeim málum mega þeir svo sannarlega búast við að svindlað verði á sér.

Hvað pólitík snertir þá er ég undrandi á niðurlægingu sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Doddson og Palli vilja meina að ESB skipti höfuðmáli þar. Svo getur ómögulega verið. Að láta ESB, flugvöllinn og þess háttar skipta mestu máli á sér enga stoð í veruleikanum. Það er verið að kjósa um alltannað. Ef sjálfstæðisflokkurinn ætlar að ná sér að einhverju leyti í höfuðborginni er að verða aðkallandi fyrir hann að losna við ritstjórann í Hádegismóum. En líklega verður bara Bjarna Ben fórnað. Ef flokkurinn fær ekki nema þrjá fulltrúa eða færri kjörna í Reykjavík má búast við hverju sem er úr Valhöll.

Ég hef bara eina fésbókarsíðu og finnst það kappnóg. Sumir hafa margar síður þar og eiginlega er fésbókarræfillinn, þó þarfur sé til margra hluta, orðinn svo flókinn að erfitt er að skilja hann fyrir fólk á mínum aldri. Líka hef ég bara eina síðu á Moggablogginu og svo íhaldssamur er ég, að þó Doddson yrði ritstjóri þar þá hætti ég ekki. Er ég þó svo vinstrisinnaður að til vandræða horfir. Styð jafnvel inngöngu í ESB og er þá langt til jafnað. Upphaflega hélt ég þó að það benti til íhaldssamrar afstöðu, en svo fór rembingurinn að hafa aukin áhrif og allt breyttist.

Það er alltaf svolítið gaman að fésbókarblaðinu hans Eiríks Jónssonar. (Var hann ekki rekinn af Fréttablaðinu?) Ekki eru allar fréttir þar stórmerkilegar, en samt er oft fróðlegt að fylgjast með honum. Ef einhver kjaftasagan hans verður svo seinna meir að frétt á „alvörufjölmiðli“ þá verður það sjálfstæð frétt hjá Eiríki. O.s.frv og o.s.frv. Bíð bara eftir að hann fari að skrifa um Ásgautsstaðamálið!!

Þegar ég tók við sem útibússtjóri að Vegamótum á Snæfellsnesi árið 1970 komst ég fljótlega að því að fyrirrennari minn hafði krafist þess af afgreiðslustúlkunum í veitingahúsinu að þær væru í nylonsokkum eða sokkabuxum við einkennissloppana sem þeim var gert að klæðast. Ég breytti þessu og sagðist ekki skipta mér á nokkurn hátt af því hverju þær klæddust undir sloppunum, en í þeim yrðu þær að vera, því það væri eina leiðin til að þekkja þær frá viðskiptavinunum. Þær fóru allar með það sama, minnir mig, að vera í síðbuxum innanundir sloppunum. Datt þetta í hug áðan, þegar ég las einhverja vitleysu um Gunnar í Krossinum og stutt eða síð pils.

Nú er klukkan farin að ganga tólf og af því að ég veit að margir vaka fram yfir miðnætti þá er ég að hugsa um að setja nýjustu skrifin mín á Moggabloggið per samstundis þó ég sé ekki búinn að melta það eins og kannski væri réttast. Og svo á ég eftir að semja fyrirsögnina. Geri það alltaf síðast.

Háskóli í bílaborg.

Nammi.