2161 - Íslandið litla

Verulegur fjöldi kjósenda virðist halda að ESB-málið, eða flugvallarmálið sé það sem borgarstjórnarkosningarnar í Reykjavík snúist um. Mín skoðun er samt sú að þessar kosningar snúist um allt annað. Fyrst og fremst um borgar- og bæjarmálefni en auk þess um ríkisstjórnina. Guðni Ágústsson hefði getað látið kosningarnar snúast svolítið um ESB, flugvöllinn og sjálfan sig. Hann kaus að gera það ekki. Þarmeð hefði framsóknarflokkurinn haft möguleika á borgarfulltrúasæti. Slíkt er borin von núna. Einkum ef meðferðin á konunni í öðru sæti á listanum er höfð í huga (sjá kvennablaðið)

Það raunalegasta við núverandi ríkisstjórn er óraunsæið í utanríkismálum. Að Simmi og Co. skuli halda að með því að hampa þeim ríkustu séu meiri líkur en ella á því að „hjól atvinnulífsins“ fari að snúast hraðar er næstum hægt að fallast á með þeim. En aðdáun þeirra á rússum og kínverjum sem Ólafur Ragnar hefur innprentað þeim er kolröng. Mannréttindi eru fyrirlitin þar og engin leið að sætta sig við sumt í hugsunarhætti ráðamanna á þeim slóðum.

Hefðu útrásarvíkingarnir vitað nákvæmlega hvenær þeir áttu að hætta og ef þeir hefðu getað það, hefði útrásin hugsanlega orðið okkur til góðs eins og heimsstyrjöldin. Að mörgu leyti var þetta síðast sénsinn. Í næstu umferð bankakreppunnar verður kalda stríðið með sínum mikilvægu áhrifasvæðum komið til framkvæmda. Það skuggalegasta sem núverandi ríkisstjórn gerir er að rembast við að reyna að færa okkur inn á áhrifasvæði rússa og kínverja. Þar eigum við ekki heima. Hugsunarháttur okkar er allur vestrænn og þar eigum við að halda okkur. Þjóðremba okkar var umborin vegna legu landsins. Ekki er víst að hún verði það á sama hátt framvegis.

Bandaríkin vilja okkur ekki, en ESB vill. Framtíð okkar er fólgin í því að vera í liði með vesturveldunum. Engin leið er að vita fyrirfram  hve miklu þarf að henda í ESB-tryggingarhítina svo hún komi að einhverju gagni. Á sama hátt og um miðja síðstu öld var sjálfstæði smáríka í tísku eru það ríkjaheildirnar sem blíva núna.

Aðalástæðan fyrir því að mér líkar svona vel að tefla bréfskákir á netinu er að mér er orðið fjandans sama hvernig mér gengur. Framanaf var einhver metnaður að þvælast fyrir mér en hann er alveg farinn núna og mér er nokkuð sama hvernig skákirnar fara. Venjulega tefli ég svona 20 til 40 skákir í einu á svona 2 til 3 stöðum. Stundum tapa ég mörgum í röð vegna þess að ég er upptekinn við annað. Venjulega hef ég umhugsunartímann svona þrjá daga, en er nýlega tekinn uppá því að hafa þá 5 til öryggis. Svo tefli ég þetta eins og hverja aðra hraðskák nema hvað klukkan er ekkert að reka á eftir mér, enda hugsa ég mun hægar en ég gerði. Stundum tefli ég læf og þá hef ég yfirleitt 15 mínútna umhugsunartíma. Finnst það svara ágætlega til 5 mínútnanna sem maður var vanastur áður fyrr.

Já, og svo á ég alveg eftir að minnast á Ásgautsstaði. Geri það semsagt hérmeð. Að auki er víst komið sumar svo ég verð sennilega að fara að birta tvær myndir með hverju bloggi svo ég nái sjálfum mér einhverntíma.

Lyftigræjur.

Undir Hafnarfjarðarvegi.