2122 - Húsavík og Ísafjörður

Þegar Hafskipsmálið var sem mest á döfinni man ég að einna mest áhrif á mig hafði frásögnin af því að hver einasti stjórnarfundur á þeim tíma sem veldi þeirra stóð sem hæst, hófst á því að allir sungu: „Áfram kristsmenn, krossmenn“. Ég er bara ekki gefinn fyrir svoleiðis raus og þetta minnti mig á skátafundina í gamla daga þegar ætíð var sunginn bræðralagssöngurin svokallaði í lok hvers fundar. Ennþá fyrr voru svo leynilegu inngangsorðin í barnastúkuna. Endemis rugl. Man að þar þótti mér merkilegast að „kosinn“ skyldi fyrrverandi æðstitemplar.

Þeir sem komast yfir einhverjar spírur, ýmist með erfðum eða venjulegu braski, standa oftast mun betur að vígi en sjálfur pöpullinn kúgaði sem á sér litla von. Sé braskpeningunum smurt á rétta staði er leikur einn að koma ár sinni þannig fyrir borð að tekjum valdi. Auk þess vantar pólitíkusa alltaf peninga því oft getur verið of áberandi að stela þeim á venjulegan hátt. Ættartengsl duga ekki alltaf. T.d. er hengt fyrir of mikinn drykkjuskap. Sá sem ekki getur staðið sæmilega uppréttur eftir þrjú til fjögur hanastélsboð sama daginn er úskúfaður. Óverðugir geta komist í hópinn með svindli og hroka.

Já, ég er undirlagður af fésbókarsótt. Býst ég við. Fer þangað oft á dag. Þó ekki væri nema til að sjá læramiklu rússnesku valkyrjurnar sem leggja alltaf undir sig hægri hlutann af skjánum. Spekulera ekki mikið í því hvað þær eru að gera þarna og gæti þess vel að klikka ekki á þær. Þá gæti maður lent á öfgafullum amerískum klámsíðum sem maður biði aldrei bætur af að líta á. Um daginn þurfti ég að stækka letrið á skjánum útaf gleraugnaleysi og þá hurfu þær læramiklu. Ekki var það nógu gott því maður var orðinn svo vanur þeim að maður saknaði þeirra. Svo komu gleraugun aftur og þykku lærin sömuleiðis.

Nú er ég búinn að fækka bréfskákunum töluvert til að hafa tíma til að gera eitthvað annað. Það er þetta „eitthvað annað“ sem færir mig nær Ómari Ragnarssyni. Er ekki óhætt að líta svo á að Ómar og Simmi forsætis sé aðalmennirnir sem takast á núna í pólitíkinni? Bjarni er einhvern vegin utan og ofan við þetta allt. Kannski breytist hann í athafnasaman Engeying við að losna við Hönnu Birnu. Nóg er hún búin að anda niður í hálsmálið hjá honum.

Hinn orðhvati Jónas Kristjánsson gerir Ísafjarðarmálið að umtalsefni á bloggi sínu. Minnist á Grindavík, Sandgerði og Húsavík til viðbótar í því efni. Líkir dvöl á „labbakútastöðum“ ,sem hann kallar svo, við fangavist. Reynir með því að kalla fram „Síberíu“ í huga lesanda. Hef séð myndir af fangelsum í Síberíu og þau voru ómerkilegir bjálkakofar. Orðið Síbería var algengt á þeim smástað (Hveragerði) sem ég ólst upp á. Slapp kannski við einelti af því ég var innfæddur (en ekki einfættur).

Auk þess legg ég til að Ásgautsstaðamálið verði látið koma uppá yfirborðið og því bjargað úr þeirri gjótu afskiptaleysis sem það hefur legið í. Lesið pistil minn frá 10. desember 2013 http://saemi7.blog.is/blog/saemi7/entry/1336169/ þar er helstu staðreyndir málisins að finna. Síðan þá hef ég haldið áfram að minnast á þetta mál og einhversstaðar er nafn lögfræðings og heimilisfang að finna. Hann heitir reyndar Sigurður Sigurjónsson og aðsetur hans er í Kringlunni miklu.

Nauthólsvík.