2100 - Er verðbólgugrýlan í þágu ríka fólksins?

Ég ætla að skrifa bók. Hún á að vera 2100 kaflar. Blogg er bók og bók er blogg. Með þessu bloggi eru þau orðin 2100. Geri aðrir betur. Þessi bók er hér með gefin út. Þeir sem vilja geta semsagt prentað ósköpin út og sagt að þetta sé bók. Kaflarnir er jafnmargir bloggunum og reyndar alveg samferða þeim. Eitthvað minnir mig að ég hafi verið spar á fyrirsagnirnar í upphafi en það var áreiðanlega ekki lengi. Kaflarnir eru flestir frekar stuttir og það eiga bókarkaflar helst ekki að vera. Í staðinn kemur að þeir eru fjandi margir. Eiginlega fleiri en nokkur þörf er á í venjulegri bók. Þannig slepp ég frá því. Til að sleppa við að þessi grein verði óhæfilega löng er ég að hugsa um að hætta hér. Þetta hefði samt getað orðið ágætis formáli.

Var að enda við að lesa grein eftir Egil Helgason http://eyjan.pressan.is/silfuregils/ um efnið sem minnst er á í fyrirsögninni og satt er það að margt bendir til þess að svo sé. Það er oft ágætt að snúa viðteknum sannindum á haus og sjá hver útkoman verður. Það er gert þarna. Alltaf er verið að tönnlast á því að það sé um að gera fyrir launþega að forðast verðbólguna eins og heitan eldinn. En verðbólgan er nefnilega vinur litla mannsins. Þegar Arnbjörnssynir allskonar gera sér grein fyrir þessari staðreynd þá er ekki við því að búast að ASÍ semji um hvað sem er, bara ef það er nógu hagstætt fyrir stórfyrirtækin.

Annars ætlaði ég að minnast lauslega á Ásgautsstaðamálið hér í upphafi þessa bloggs. Stokkseyringar flestir kannast eflaust við það hvort sem þeir viðurkenna það eða ekki. Sennilega hafa þeir platað Árborgarana (les Selfyssingana) ferlega þegar þeir samþykktu að sameinast þeim. Votmúlamálin og Ásgautsstaðamálin eru nefnilega í hverju horni og koma til með að halda útsvarinu hjá Árborgurunum í hæstu hæðum mjög lengi. Sýslumaðurinn ætti að fara að taka á sig rögg og sinna þessu máli. Hann er nefnilega ekki innfæddur Árborgari.

Það er margt sem bendir til þess að fyrstu verk Jóhönnustjórnarinnar hafi verið kolvitlaus. Réttast hefði sennilega verið að leggja 70 til 80 % skatt á allar eignir eða a.m.k. peningalegar eignir í upphafi og nota svo þessi fjögur ár sem stjórnin hafði til að leiðrétta þá gerð svona smám saman. Litli Landsímamaðurinn hefði varla verið ósáttur við það og atkvæðin hefðu kannski skilað sér í kjörkassana í vor.

Já, ég er bara sáttur við að tilheyra þessum hræðilegu bloggurum sem eru að gera alla vitlausa eftir því sem Ólafar, Simmar, Bubbar og biskupar þessa lands segja í áramótauppgjörum sínum. Ég er líka alltaf að verða orðljótari og orðljótari eftir því sem ég horfi lengur á óréttlæti, yfirgang, og þöggun yfirstéttarinnar. Og svo er reynt að troða því ofan í kokið á okkur að stéttaskipting sé ekki til á Íslandi. Sárgrætilegast er að fjórða valdið svokallaða eða fjölmiðlarnir eru flestallir gengnir í björg og farnir að styðja misréttið. Eftir er Internetið eitt, sem sumir halda að sé það sama og fésbókarforritið óviðjafnanlega sem stækkar og stækkar og þenst alveg gríðarlega út og springur kannski einhvern daginn. Internetið og Píratarnir eru það eina sem hugsanlega getur bjargað okkur.

Þorbjörn Þórðarson er víst fréttamaður einhversstaðar en verður það varla lengi úr þessu. Þeir mega nefnilega helst ekki hugsa sjálfstætt. Yfirstéttin losar sig þá jafnan við þá. Þetta hefði Þorbjörn átt að hugsa um áður en hann skrifaði gagnrýnisgrein um sjálfan Brynjar Nielsson.

Reyndar var Brynjar fullfljótur á sér að gagnrýna dóminn yfir Al-Thani fiskunum. Auðvitað vissu allir að Brynjar og jafnvel gjörvallur Sjálfstæðisflokkurinn væri á móti því að máttarstólpar íslensks atvinnulífs yrðu settir í fangelsi. En Brynjari láðist víst að færa rök að þeirri niðurstöðu sinni að dómurinn væri rangur. Þetta mega alþingismenn ekki gera, segir Þorbjörn. Það er nefnilega hugsanlegt að einhverjir taki mark á þeim og haldi að þeir viti hvað þeir segja.

Annað mál er með ótínda bloggara. Þeir mega segja það sem þeim sýnist. Samt tekur enginn mark á þeim. Allra síst biskupinn og Bubbi Morthens.

Blaðamenn eru undarlegar skepnur. Minnst var á það fyrir nokkru að Kografafjörðurinn væri að fyllast af síld. Bátar máttu veiða þar og sumir gerðu það svikalaust. Svo var minnst eitthvað á djúpsprengjur og þá hrukku allir blaðamenn í baklás og fóru að tala um eitthvað annað. Héldu víst að ekki mætti skrifa um svoleiðis hernaðartæki. Þetta er víst kallað sjálfsritskoðunum og er vinsælt hjá yfirvöldum. Þeir þurfa bara að koma því inn hjá fáeinum blaðasnápum að sum mál séu tabú og þá eru þeir lausir allra mála. Ég vil samt gjarnan vita hvað varð af síldinni. Er búið að veiða hana alla? Fældist hún við djúpsprengjurnar eða er hún kannski enn í firðinum og tekur ekkert mark á fælingarmætti sprengunnar góðu? Bara að spögúlegra.

Auðvitað voru jólasveinarnir samkvæmt þjóðtrúnni synir Grýlu og Leppalúða. Nöfnin á þeim strákum og fjöldi þeirra hefur verið svolítið á reiki. Nú orðið er samt algengast að Jólasveinavísur Jóhannesar úr Kötlum séu látnar ráða þessu. Ég minnist samt að hafa heyrt eitthvert kvæði þar sem börn Grýlu hafa allt önnur nöfn.

Leppur, Skreppur, Lápur, Skrápur
og Leiðindaskjóða.
Völustallur og Bóla.
Komið hingað öll til mín
þegar ég fer að sjóða,
til jóla.

Á þjóðahátíð í Borgarnesi.