1993 - Kerið í Grímsnesi

Frétt er um það á mbl.is að Kerfélagið hafi nú hafið gjaldtöku við Kerið í Grímsnesi. Sem betur fer hef ég oft séð Kerið og aldrei borgað fyrir það. Það segir samt ekkert um þessa framkvæmd. Um gjaldtökuna má annars margt segja og verður sjálfsagt fjölyrt mjög um þessa framkvæmd. 350 krónur mun kosta að sjá dýrðina.

Mín skoðun er sú að það verði ekki bæði sleppt og haldið. Ef það á í alvöru að stórfjölga ferðamönnum sem sækja landið heim og græða sem mest á þeim mun eitthvað svona verða mjög algengt. Íslendingar hafa hingað til viljað hafa frelsi til þess að flækjast um landið sitt að vild og skoða það sem þeim sýnist án þess að borga sérstaklega fyrir það. Einu sinni þótti t.d. sjálfsagt að tjalda hvar sem er. Hræddur er ég um að svo sé ekki lengur. 

Aðfinnslur vegna málfars í fjölmiðlum eru algengar, en því miður oftast líka leiðinlegar. A.m.k. er ég hræddur um að þeim sem helst þyrftu á þeim að halda finnist það. Eiður Guðnason er alveg búinn að týna sjálfum sér í Molum sínum þó þeir sem lesa þá séu yfirleitt ánægðir með þá. Svipað er að segja um Orðhengilinn. Þar er velt vöngum yfir mörgu skemmtilegu, en vafasamt er að þeir sem helst þyrftu á leiðbeiningum um rétt málfar að halda séu tíðir gestir þar.

Þá er eftir að minnast á skólakerfið. Vani margra er að kenna því um flest það sem aflaga fer. Auðvitað hefur kennsla í íslensku farið minnkandi og e.t.v. er það ein af ástæðunum fyrir hrakandi málfari. Eldri kynslóðir eru þó nær alltaf mótfallnar málfari yngri kynslóða. Vafasamt er þó að sú íhaldssemi sé réttmæt. Kunnátta í meðferð netsins (Orðabækur og Google) leysir margan vanda, en sú kunnátta er ekki einhlít. Ekkert getur komið í staðinn fyrir æfingu og þjálfun. Nú er ég búinn að blogga nokkuð lengi og get fullyrt að það að setja orð á blað verður sífellt auðveldara. Jafnvel hef ég áhyggjur af því að það sé að verða fullauðvelt. Meiningin getur orðið fyrir barðinu á of mikilli þjálfun.

Mér finnst alveg nóg um hve margir lesa bloggið mitt. Mér hefur sjálfum fundist að ég skrifi aðallega um blogg og fésbók. Skrifa þó oft um eitthvað annað og ánægður varð ég þegar einhver líkti blogginu mínu við spjallþáttinn sem einu sinni var í útvarpinu og nefndist „Um daginn og veginn.“ Ekki get ég gert að því þó ég sé stórhaus einsog Brjánn (Brian Curly) kallar það. Held að ég hafi orðið það á svipuðum tíma og af svipaðri ástæðu og Lára Hanna á sínum tíma. Hún er samt fyrir löngu búin að yfirgefa Moggabloggið og orðin afar vinsæll bloggari. Varð svolítið hissa í gær þegar ég sá að Jóhannes Laxdal Baldvinsson er kominn í 398. sæti á 400 listanum á Moggablogginu. Hann er bæði prýðilega hagmæltur og bloggið hans er yfirleitt mjög skemmtilegt aflestrar fyrir utan að hann á það til að athugasemdast hjá mér. Skýringin er eflaust sú að hann hefur ekkert skrifað síðan í byrjun þessa mánaðar og er sennilega ekki stórhaus eins og ég.

900 ára gamall hundaskítur. Það fer ekki á milli mála að þetta er frétt dagsins. Sjálfur Snowden lávarður bliknar við hliðina á þessum ósköpum. Tala nú ekki um Pútín greyið, hann er eins og hver annar Schwartzenegger og getur ekki komið höndunum nema í námunda við mjaðmirnar fyrir vöðvum.

Lækur.

Hefja gjaldtöku við Kerið