1218 - "Sæl vertu Sigurjóna"

Það stendur mikið til. Verið er að stofna nýtt símafélag í landinu. Allir helstu menn ríkisins eru samankomnir í húsakynnum símafélagsins. Samgöngumálaráðherrann sjálfur er þarna. Hann heitir hvorki meira né minna en Halldór Blöndal og er mættur á svæðið í eigin persónu. Margt annað fyrirfólk hefur látið tilleiðast að mæta þarna og svolgra í sig kampvín og gæða sér á rándýrum snittum sem nýbúið er að kaupa hjá Jóa Fel.

Tilefnið er heldur ekki neinir smámunir. Nú er verið að setja á stofn farsímaþjónustu sem á engan sinn líka í veröldinni. Búið er að ræða við einn af frægustu sonum landsins, sjálfan stórsöngvarann Kristján Jóhannsson og gefa honum eitt stykki símtæki af dýrustu og fullkomnustu gerð. Svo heppilega vill til að hann er einmitt núna staddur í Moskvu að máta ballettklæðnað.

Bráðheppilegt er að sýna pöplinum yfirburði þessa úrvalskerfis með því að hringja beinustu leið til höfðuborgar Rússlands og auðvitað er öllum herlegheitunum útvarpað beint á vegum Ríkisútvarpsins eina og sanna.

Ráðherrann gengur nú fram undir lúðrablæstri, tekur gullslegið símtæki og eftir að hafa fengið aðstoð við að velja númerið byrjar símtækið að hringja og allir halda niðri í sér andanum.

Hringingarnar kveða við bæði í salnum og útvarpinu. Eftir dágóða stund kemur kvenmannsrödd í símann og segir „halló".

Ráðherrann hafði að sjálfsögðu reiknað með að Kristján sjálfur mundi svara í símann en er afar fljótur að átta sig og kemst næstum samstundis að raun um að þetta hljóti að vera eiginkona hans. Svo heppilega vill til að hann veit uppá hár hvað hún heitir enda eru ráðherrar og alþingismenn jafnan mjög vel að sér um alla hluti.

Ráðherrann segir því hátt og hressilega svo heyrist vel um allan afgreiðslusalinn og kveður að sjálfsögðu einnig við í útvarstækjum landsmanna um allt land.

„Sæl vertu Sigurjóna."

Konan á hinum enda línunnar er því miður ekki Sigurjóna og svarar ráðherranum með því að segja nokkur orð á rússnesku. Sennilega þýða þau að hún skilji hann ekki almennilega.

Við aumir útvarpshlustendur fáum hinsvegar aldrei að vita það því klippt er samstundis á beinu útsendinguna.

Já, þetta gerðist í raun og veru. Auðvitað er þetta svolítið orðum aukið og vel hefði verið hægt að segja frá þessu í styttra máli.

Með þessu lýkur sagnagerð minni á þessum degi og annað tekur við.

„Það er enginn úr atvinnulífinu sem komst inn á stjórnlagaþingið nema ég," sagði Pétur Gunnlaugsson á Útvarpi Sögu. Og svo fylgdi mikið hrós um Jón Val Jensson.

Það er oft gaman að Pétri. Verst hvað sumir eru leiðinlegir sem alltaf eru að hringja í hann en hann verður víst að vera almennilegur við þá líka, annars mundu svo fáir hringja. Pétur virðist telja að Þorvaldur Gylfason og flestallir á þinginu nema hann séu svo vinstrisinnaðir að verkjum valdi.

Sumir fastagestirnir hjá Pétri eru reyndar alls ekkert leiðinlegir. Jón Valur messar kannski stundum fulllengi og Eiríkur Stefánsson hljómar alltaf eins og hann sé að farast úr æsingi.

Pétur segist ekki vera neitt neikvæður en hann er það samt yfirleitt. Útvarp Saga er neikvæð útvarpsstöð og þessvegna aukast vinsældir hennar. Almenningur er nefnilega neikvæður þó mikið beri á kröfunni um jákvæðni.

Svonefndar skoðanakannanir sem gerðar eru mjög oft á Útvarpi Sögu eru yfirleitt bara kannanir á því hve vel boðskapur stöðvarinnar hefur komist til skila.

Mér sýnist að eitt helsta ágreiningsefnið á komandi stjórnlagaþingi geti orðið spurningin um það hvort leggja skuli frumvarp um nýja stjórnarskrá beint í þjóðaratkvæðagreiðslu áður en Alþingi hefur fjallað um það og hvort það megi. Ólíklegt er að svo fari en þó bendir allt til að þjóðaratkvæðagreiðslum muni fjölga á næstunni.

Við Fossvoginn.