2020 - Lanað og larpað

Það ber ekki á öðru. Strax er fólk byrjað að lesa. Best að ég byrji líka strax á að skrifa. Verst ef mér dettur ekkert í hug til að skrifa um. Var að enda við að skoða myndir hjá Atla úr Grikklandsferðinni. Hann hefur vandað sig talsvert við þetta og það er allt annað að skoða þetta en sumar myndaseríur þar sem öllu er hent á fésbókina, ónýtu sem nýtu. Hefði sjálfur getað sett þónokkuð margar myndir frá Kanaríeyjum á sínum tíma en þær eru orðnar fullgamlar núna. Sá líka í gærkvöldi nokkrar myndir af Tinnu og Dre hjá Guðrúnu Völu. Fésbókin er að verða myndasýningarstaður nr. 1 og mér líst vel á það.

Ég er eiginlega alveg búinn að taka sagnirnar að „lana“ og „larpa“ í sátt. Ætla samt að gera skilning á þeim að umtalsefni hér því ef ég misskil þær eitthvað er hugsanlegt að fleiri geri það. Báðar eru þær dregnar af amerískri skammstöfun. Lana er dregið af „Local Area Nework.“ Og „larpa“ af „Live action role playing.“ Þannig skil ég málið a.m.k.

Að „lana“ er þá að fást við eða starfa á litlu tölvuneti, sem takmarkað er við eitthvert ákveðið svæði. Að „larpa“ er öllu flóknara. „Live action role playing“ má segja að sé hlutverkaleikur af hvaða tagi sem er. „Live Action“ skil ég einfaldlega þannig að ekki sé um sýndarveruleika að ræða. Kann ekki að skýra það betur.

Rætt var um þetta á Orðhenglinum um daginn og þá sló ég um mig með því að kasta því fram að „laser“ væri amerísk skammstöfun. Ekki er víst að allir þekki þá styttingu en mér skildist einhverntíma að það stæði fyrir: „Light Amplification by Simulated Emission of Radiation. 

Pólitíkin er öll í deyfð og doða þessa dagana. Eflaust rætist úr þessu þegar þingið kemur saman en eitthvað var því frestað ef ég man rétt. Varla nokkur maður nennir að æsa sig útaf stjórnmálaástandinu. Þó væri margt hægt að segja um það. Þegi samt sem fastast eins og hinir. Það er öruggast. Næsta vor verða bæjastjórnarkosningar og þá skal ég aldeilis kjósa.

Limrur eru móðins núna. Menn rífast ofan í rassgat yfir þeim. Best að passa sig. Ég er líka mest í ferskeytlunum. Fyrirsögn í einhverju blaði var á þessa leið: „Hagyrðingar í hár saman.“ Hárlausir voru þeir semsagt ekki, en hárlitlir.

Af hagyrðingum hárið fauk,
hentu sumir gaman.
Einhver Sif þá limru lauk
sem lamdi skáldum saman.

Þetta er endurbætt vísa sem ég setti einhversstaðar í athugasemd og varð þannig virkur í því sem ég kæri mig ekkert um. Bloggari get ég svosem verið en ekki meira.

„Helvítis hettumávurinn“, sagði lóðrétta svínið við mömmu sína sem lá í hlandforinni. „Nú hefur hann skitið aftur í klósettið, bölvaður ræfillinn.“

Næstum allir sem fylgdust á sínum tíma með Viet-Nam stríðinu vita að Bandaríkin biðu þar auðmýkjandi ósigur. Í framtíðinni munu Bandaríkjaforsetar samt halda því fram að þar hafi unnist mikilvægur sigur. Obama núverandi forseti var um daginn að æfa sig aðeins þegar hann hélt því fram að Bandaríkjamenn hefðu sigrað í Kóreustríðinu. Í raun er því stríði alls ekki lokið og það er ekki Bandaríkjamönnum  að þakka að Suður-Kórea hefur plumað sig mun betur en Norður-Kórea síðan bardögum þar var hætt.

Bandaríkjastjórn hefur að undanförnu sagt mannréttindum og upplýsingaskyldu um allan heim stríð á hendur. Stóra-Bróður þjóðfélagið þar er að verða eins einangrað og Sovétsjórnin var fyrir hálfri öld eða svo. Merkilegt er þó hve Bandaríkjamenn sjálfir eru trúaðir á þessa vonlausu ríkisstjórn sína. Bandaríkin eru eins og allir vita voldugasta herveldi heimsins nú um stundir og bandaríska hernum eru flestir vegir færir og nær allar ríkisstjórnir heimsins eru logandi hræddar við bandarísku ríkisstjórnina.

Ótrúlega er frekja þeirra KSÍ-manna. Ef reglur segja að knattspyrnumenn geti valið um hvaða landsliði þeir leika með ef þeir hafa margfaldan ríkisborgararétt ber einfaldlega að fara eftir því. Veit ekki til þess að neinar undantekningar séu frá þeirri reglu.

Já, við hentum batteríum í gamla daga. Höfðum ekki úr að velja þessum nýtísku endurhlaðanlegu, en við settum mjólkina í mjólkurbrúsa. Vorum ekki algerlega kolefnisjöfnuð, en notuðum taubleyjur. Það voru ekki rúllustigar í hverri stórverslun þá og við höfðum ekki tíma til þess að verða feit. Bifreiðar voru líka fremur sjaldgæfar þá. Heimshlýnunin var óþekkt, en þegar okkur var kalt fórum við í aukaúlpur og settum á okkur belgvettlinga með aukaþumli. O.s.frv. o.s.frv.

Subway, nesti og kaffitár.

2019 - Ellin allsherjar

Ellin er búin að vera læðast aftan að mér undanfarið. Þegar ég var innan við fimmtugt fannst mér ég vera ungur. Síðan hætti ég að skipta um vinnu, því ég var orðinn svo gamall. Nú er ég orðinn meira en sjötugur og hættur að vinna. Eða vinn að minnsta kosti sjaldan. Tapa aðallega. Einkum jafnvægi og vöðvamassa. En allt er hægt að endurheimta. Til þess er líkamsræktin. Ef maður er ekki farinn að stunda slíkt þegar elliárin koma, þá hvenær?

Í þessu bloggi mínu ræði ég aðallega um sjálfsagða hluti og einfalda. Annað skil ég ekki. Þeir eru svo einfaldir (hlutirnir sem ég fjalla um) að fólk gleymir stundum að þeir séu til. Annars hættir mér til að skrifa alltof mikið og þá verða hlutirnir flóknir. Eiginlega er ágætt að vera svona gamall. Þá ber maður ekki ábyrgð á neinu. Einu sinni þegar ég hafði ekkert annað að gera greip ég til þess að safna yddi. Það var reyndar afleitt. Blýantsyddið var best. Sérstaklega ef ekki fylgdi því mikil málning. Best var ef ekki var hægt að sjá hvernig blýanturinn hefði verið á litinn. Gulir voru algengastir.

Jæja, þetta var útúrdúr. Mér hugnast fremur illa að vera hér með hugleiðingar um fréttir dagsins. Aðallega er það vegna þess að ég get ómögulega séð að álit mitt á þeim skipti einhverju máli og svo er ég alltaf of seinn að skrifa um þær. Miklu fremur vil ég vera með allskyns hugleiðingar um sundurlausustu efni eða þá að endursegja eldgamlar fréttir sem allir (eða flestir) eru löngu búnir að gleyma.

Les aðallega bækur eftir Stephen King þessa dagana. Hann er samt dálitið misjafnlega góður. Hugmyndirnar sem hann fær eru oftast ágætar. Hann skrifar líka vel. Er full-langorður samt fyrir minn smekk. En ég er nú löngu hættur að nota hann hvort eð er. Smekkinn altsvo. Núna er ég að lesa bókina „The long walk.“ Það er reyndar ein af Bachman-bókunum, en ágæt samt. Byrjaði um daginn á Grænu mílunni en hætti við hana og fór í staðinn að lesa „Under the Dome“ og sé ekkert eftir því. Auðvitað er sú bók langdregin en þó hún sé löng þá finnst manni að maður verði endilega að klára hana.

Þrátt fyrir njósnir Bandaríkjamanna er ég að hugsa um að halda áfram að Gúgla. Þetta var erfið ákvörðum en ég reyni að hugga mig við það að ekki muni mikið um einn kepp (mig) í sláturtíðinni. Auðvitað vildi ég helst vera Angela Merker og henda blautri tusku framaní Obama (eða heitir hann kannski Osama?)

Nenni ekki að æsa mig upp útaf RUV og þessháttar. Í pólitíkinni held ég að menn séu bara að hvíla sig fyrir haustið. Þetta er óttaleg gúrkutíð núna. Brynjar Níelsson virðist vera sá heitasti í stjórnmálunum núumstundir. Mér fannst Guðmundur Andri komast vel að orði þar sem hann var að tala um hjól atvinnufíflsins. Hvernig ætli það hjól sé? Sennilega verða margir í stuði þegar fer að frysta og kólna.

Það er slæmt ef tölurnar sem maður er að heyra um endurreisn landsins eftir Hrunið eru allar lygimál. Egill segir það og hefur það eftir einhverjum útlendingi. En þeir eru nú svo margir og hafa takmarkað vit á svonalöguðu. Það kom líka vel í ljós í undirbúningi Hrunsins hvað vit þeirra var takmarkað. Að setja traust sitt á frekar á Bjarna Benediktsson er eiginlega alveg sjálfsagt.

Kringlumýrarbraut.