1978 - Stjórnmál á mánudegi og fleira

Eins og ég hef áður sagt gengur mér oft best að skrifa eftir að vera nýbúinn að setja eitthvert skrifelsi á vefinn. Af hverju þetta er skil ég alls ekki. Reyni það ekki einu sinni.

Margt í pólitíkinni er fremur hlægilegt þessa dagana. Held ég gefi henni frí. Vísa bara í það sem ég hef áður skrifað um þá vitlausu tík. Það er einhver hundur í henni. Engar atkvæðagreiðslur eða neitt yfirvofandi. Borgarstjórnarkosningarnar næsta sumar eru svo langt inni í framtíðinni að menn er ekki komnir í stellingar fyrir þær. Ef ekki verður af þeim, þá er ég farinn.

Sýnist að í ráði sé að leggja niður umhverfisráðuneytið og taka í staðinn upp fullveldisráðuneytið. Þar verður ráðherra framsóknarmaðurinn gamli og Möðruvellingurinn ÓRG. Nei annars, þetta er ekkert fyndið. Allir eiga kröfu á því að fá að vera í friði fyrstu daga sína í embætti. Sigmundur Davíð sem aðrir.

Það var séra Árni Pálsson í Söðulsholti sem plataði mig til að gerast prófdómari við Laugargerðisskóla. Þess vegna er ég alltaf svona súr á svipinn. Það lífgar lítið uppá mig þó mér sé sagt að Árni Páll, formaður samfylkingarinnar sé sonur hans eða að Katrín Jakobsdóttir stundi það að saga sundur fólk, eins og konan mín gerði einu sinni á Alþýðubandalagsskemmtun.

Já, þetta er kallað „name-dropping“ á ensku og er nokkuð sem flestir stunda ef þeir geta með nokkru móti og eru ekki „household name“ af eigin frægð.

Í gamla daga (þ.e.a.s. í fornöld) vorum við Áslaug ákaflega tæknilega sinnuð og áttum einhvern forláta síma þar sem hægt var að forrita símanúmer o.s.frv. Þetta var samt fyrir daga farsímanna, en tortryggi mín í þeirra garð stafar kannski af þessu. Við stóðum nefnilega eitt sinn uppi í útlandinu án þess að hafa nothæft símanúmer í kollinum. Fyrir einhverja slembilukku tókst okkur þó að rifja upp eitt símanúmer og veiddum svo hin uppúr fólki án þess að láta mikið á því bera.

Fór í smágöngutúr í morgun (sunnudag). Á ljósastaur við Kringlumýrarbrautina sátu tveir svartir rigningarfuglar (sbr. hverafuglar) Þeir hreyfðu sig ekki vitund en virtust vera að bíða eftir uppstyttunni. Hún kom ekkert svo ég fór heim. Kannski voru þetta bara hrafnar. Skógarkerfillinn hefur hækkað um svona hálfan metra síðan í gær. Ánamaðkarnir teygðu vel úr sér í vætunni og mikið andskoti voru þeir langir að sjá á gangstígunum. Hugsanlega voru þeir samt glorhungraðir og leið ekkert vel. Sá heldur ekkert sérstaklega vel sjálfur því ég tók af mér gleraugun. Þar var allt í dropum en vinnukonurnar fyrir innan þau (augnalokin) voru miklu betri.

Til hægri, snú.

Óvenjulegt tómstundagaman formanns VG

1977 - Ekki hægt að linka í neitt

Nei, ég er svosem ekkert hættur að blogga. Þið losnið ekki svo auðveldlega við mig. Hef bara haft svolítið öðrum hnöppum að hneppa undanfarna daga.

Á föstudaginn fór ég alla  leið norður á Akureyri í jarðarför. En ræðum ekki meira um það. Á laugardaginn var svo ættarmót og svo kom dóttir tengdadóttur minnar frá Bandaríkjunum á föstudagsmorguninn með tvo litla krakka, og þó þau sé alls ekki hér þá hefur þetta ásamt ýmsu öðru orðið til þess að ég hef lítið bloggað.

Í framhaldi af ættarmótinu fór ég svo að hugsa um ýmislegt í því sambandi. Eiga t.d. ættarmót jarðarfarir, fésbók og gamli sveitasíminn eitthvað sameiginlegt? Og ef svo er, þá hvað?

Markmiðið margra er að klikka, klikka og klikka sem allra mest. Já, ég er að tala um músaklikk. Kannski eru klikkin samt að verða úrelt og markmiðið að pota sem allra mest, hraðast og nákvæmast í skjáinn sjálfan. Veit ekki hvað kemur næst. Tölvan í gleraugunum, talað við tölvuna eða kannski eitthvað annað. Ef ekki er hægt að klikka með því, pota í það, sparka í það, hrópa á það eða æpa, þá er það eiginlega ómark og að engu hafandi. Bækur eru t.d. upphaflega gerðar til að lesa lesa þær. Bráðum nennir enginn að ómaka sig við þannig vitleysu. Pikk á leturborð getur kannski gengið í einhvern tíma, en skriftarkennslu í skólum veður hætt. Einhverjir kunna kannski í framtíðinni að skrifa með höndunum, en það verður álíka sjaldgæft handverk og nú er að hlaða streng.

Are you a robot? Á eftir má svo fylgja reitur sem augljóslega á að merkja í. Þetta mætti prófa að hafa á eftir t.d.blogg-greinum til að koma í veg fyrir að tölvurnar fari að tala hver við aðra í athugasemdakerfum og skilji okkur mannfólkið útundan og geri okkur óþörf. Kannski þarf eitthvað flóknara á eftir svo mannfólkið skilji hvað átt er við. Tölvurnar gera það örugglega.

Þó ljótt sé að henda mat og varasamt að borða bara til að þurfa ekki að henda honum er ekki þar með sagt að megrunarkúrar séu auðveldir. Ef svo væri mundu flestir borða eins og hestar en vera samt þvengmjóir. Megrunarkúrar byggjast á því að borða lítið. Flestir borða samt alltof mikið og það er langt frá því að vera auðvelt að hætta því. Ekki er þess lagt að bíða að tölvur stjórni öllu sem við innbyrðum. Þjáfarar og næringarráðgjafar verða að mestu óþarfir. Læknar jafnvel líka. Svonalagað verður auðvitað bara í boði fyrir þá ríku. Þannig er það alltaf. En við erum það sem betur fer. Þeir sem fátækir eru og vitlausir geta bara étið það sem úti frýs.

Nú er eitthvað umliðið frá láti Hemma Gunn og því óhætt fyrir mig að minnast á hann. Þegar ég vann uppá Stöð 2 tókum við báðir þátt í nokkrum hraðskákmótum. Þá fannst mér það dálítið hart aðgöngu að hann skyldi vera betri í skák en ég. A.m.k. vann ég hann aldrei. Mér fannst að hann hefði svo margt annað fram yfir mig að hann þyrfti ekki á því að halda.

Slanga. Þó ekki eiturslanga.