1947 - Vorinu frestað

Ég sá einhversstaðar í blaði að litlar líkur séu á að Framsókn myndi stjórn til vinstri. Þessu er ég ekki sammála. Ég þekki innviði Framsóknarflokksins betur en flestra annarra flokka og veit að þar er margt gegnheilt vinstra fólk. Auvitað er SDG ekki neinn vinstri maður sjálfur en margir menn í flokknum eru það.

Í stjórnmálalegri umræðu er það mikið veikleikamerki að viðurkenna að andstæðingarnir geti haft rétt fyrir sér. Ég er alls ekki sá innsti koppur í búri Samfylkingar sem sumir halda og þess vegna get ég leyft mér þá ósvinnu að hæla Framsóknarmönnum. Sá flokkur er a. m. k. skárri en Sjáflstæðisflokkurinn og formaður þeirra a.m.k. hæfileikaríkari.

Fjórflokkurinn er í fíflasætinu núna því sagt er að fíflinu skuli á foraðið etja. Kannski geta tveir af fjórflokknum skilað Framsókn nægilega mörgum atkvæðum á þingi til að mynda stjórn. Sú er a.m.k. von mín. Framsóknarmenn hefur nefnilega langað í stjórn allt síðastliðið kjörtímabil.

Núna er ein vika til kosninga. Flest er komið fram sem barist verður um. Engar sérstakar rannsóknir held ég að hafi farið fram á því hvort flokkunum tekst betur eða verr að koma boðskap sínum til kjósenda síðustu daga kosningabarátturnnar. Þessvegna er nóg að taka meðaltalið úr síðustu könnunum og styðjast við það ef menn vilja kjósa taktískt. Það getur samt mistekist hrapallega.

Af hverju eru menn að þreyta sig á hallmæla Framsókn og Íhaldi. Nær væri að sætta sig við sigur Framsóknar og einbeita sér að því að LÍÚ-flokkurinn komi sem fæstum mönnum að. Vona bara að vinstri sinnarnir í Framsókn verði ofaná. Víst eru þeir spilltir og kunna ekki einu sinni að leyna því. Samt ætti að vera hægt að nota þá, þó ekki væri nema til annars en að gefa fölsk loforð. Þeir eru flinkir í því.

Engum er Ármann líkur. Hann er tvímælalaust á góðri leið með að verða minn uppáhaldsbloggari. Í nýjasta bloggi sínu fjargviðrast hann mikið útaf úlpunni Feminin sem hann tók til handargangs að móður sinni látinni. Ef hægt er að blogga langt mál um lítið efni þá er hann meistari í því. Á enn eftir að lesa bókina hans um tuddann. Hlakka til þess. Þarf að muna eftir að spyrja um hana á bókasafninu næst þegar ég fer þangað.

Þessi síðasta klausa er ekki nærri nógu pólitísk, enda er ég orðinn svo leiður á öllu slíku að ég get ekki á hálfum mér tekið. Ármann má þó helst ekki minnast á ef maður er á Moggablogginu. Gamla reglan er a.m.k. sú. Hann er nefnilega svo útsmoginn að hann bloggar á Smugunni og næstum því leynilega. Þetta er samt linkurinn á bloggin hans: http://smugan.is/raddir/fastir-pennar/armann-jakobsson/

Í einhverju blaði var verið að tala um alkapillu. Ég las það náttúrulega sem al-kapillu og hélt að þetta væru einhver nýmóðins hryðjuverkasamtök. Svo er víst allsekki, heldur er sagt að þetta sé nýmóðins antabus enda er antabusinn sem ég kynntist í bernsku löngu kominn úr tísku. Ég verð endilega að fara að fylgjast betur með. Man að ég misskildi hroðalega fyrirsögnina á baksíðu Moggans sem hljóðaði þannig: „Skreið til Nígeríu“. En ég skildi samt Danina um árið þegar þeir voru að tala um krydsild og hélt ekkert að það væri kryddsíld.

Alltaf er Veðurstofan eitthvað að díleia vorinu. Ég kann bara ekki við þetta. Svo er eftir að moka einhverjum snjó fyrir norðan. Mér finnst nú ástæðulaust að fresta vorinu þessvegna. Það má svosem mín vegna bíða fram yfir kosningar, en alls ekki lengur.

Byggðastefnan í framkvæmd.

Sigmundur: Vinstristjórnaráróður sjálfstæðismanna

1946 - Hrægammar hér og hrægammar þar

Já, nú er eiginlega kominn tími á eins og eitt pólitískt blogg. Kosningarnar sem framundan eru virðast ætla að verða fremur skrýtnar. Mér finnst skrýtið að Framsóknarflokkurinn skuli njóta svona mikils fylgis eins og skoðanakannanir sýna. Mér sýnist að þessi loforð hjá Sigmundi Davíð séu mestmegnis út í loftið.

Í fyrsta lagi er ekkert víst að þessir hrægammasjóðir vilji neitt semja þó Sigmundur vilji það. Ef samið verður má hinsvegar búast við að ríkið eignist peninga. En hvort þeim verður varið í flata niðurgreiðslu á húsnæðislánum er annað mál. Ég held að þó Framsóknarflokkurinn fengi hreinan meirihluta þá yrði það ekki gert. Það er einfaldlega svo margt annað sem kallar að. Verðtryggingarkerfið má auðvitað bæta heilmikið og verður áreiðanlega gert. Með atbeina Sigmundar Davíðs eða án hans.

Mér finnst líka skrýtið að Dögun og Lýðræðisvaktin virðast engu flugi ætla að ná. Að fólk skuli raunverulega halda að Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn séu búnir að bæta sig svo mikið að rétt sé að færa þeim stjórnartaumana aftur, finnst mér með miklum ólíkindum. Ríkisstjórnin á hinsvegar engin verðlaun skilið og svo er að sjá sem kjósendur ætli að segja henni það.

Litlu flokkarnir ættu að vera með miklu meira fylgi samtals. Hverjir koma mönnum að er ómögulegt að segja. Mér finnst fjórflokkurinn ekki eiga neitt gott skilið. Þó ekki væru nema efstu menn úr Bjartri Framtíð sem kæmust að hef ég engar áhyggjur af  kunnáttuleysi í löggjafarstarfi, því alþingi mundi skána talsvert við að losna við allt úrvalsdeildarliðið á einu bretti. Það hefur ekki gert rassgat síðustu fjögur árin og ekki er hægt að reikna með neinum framförum þar.

Mér finnst hætt við að við Íslendingar verðum álitnir óheiðarlegir í viðskiptum ef gengið er útfrá því að allir sem eiga eignir hér á landi og hlutabréf í bönkunum séu „hrægammar“ sem virðingarvert sé að ná sem mestu frá. Þetta mætti e.t.v. orða með ákveðnari hætti, en sem fyrrum stuðningsmaður samningsleiðar í Icesave-málinu þori ég það ekki.

Er hún örugglega flutt?

Brostnar vonir um hagvöxt