1862 - VG

Að skrifa eins og þeir snobbuðu vilja að skrifað sé, er að skrifa sem illskiljanlegast og reyna að slá um sig með nógu sjaldgæfum orðum, helst mörgum til að þeir þurfi að gúgla á núll komma fimm áður en þeir fara í mogunmat. Alsniðugast væri ef hægt væri að ljúga einhverju að Gúglhænunni áður en sá snobbaði kemst í tölvuna. Ég vil heldur vera álitinn einfeldningur en að skrifa eitthvað sem ég skil varla sjálfur. Mér finnst það slæmur ávani hjá bókmenntagagnrýnendum að ímynda sér sífellt að þeir þurfi helst að líta út fyrir að vera gáfaðri en sá sem setti saman það sem þeir eru að gagnrýna. Aftur á móti eiga svokallaðir rithöfundar það til að setja saman gagnrýnisgreinar sem eru betri en hjá flestum gagnrýnendum þó erfitt sé að skilja skáldsögurnar þeirra. Nú er ég að verða lítt eða tor skiljanlegur svo það er best að hætta. Þeir sem ekki skilja þetta mega sleppa því.

Í sem allra stystu máli lít ég þannig á alþjóðastjórnmálin. Bandríkin eru of skuldug til að geta tekið yfir allt sem alþjóðakommúnisminn skildi eftir þegar hann var búinn að stela 70 árum af ævi fólks á þeim slóðum. Kína mun hægt og sígandi taka við hlutverki forysturíkisins og nýtt kalt stríð taka við. Vonandi hitnar það aldrei. Ísland á auðvitað hvergi heima nema í ESB og þar ættu þeir að reyna að koma sér fyrir á milli fyrrum stórveldanna (Frakklands og Þýskalands) og Norðurlandanna og njóta þess að vera á undan Norðmönnum. Suðrið er svolítið aftarlega á merinni eins og er en fólkið þar er duglegt og útsjónarsamt og kemur til með að hafa áhrif á ESB. Erfitt er að spá Bretum nokkurri sérstakri framtíð innan ESB. Ætli þeir verði ekki bara reknir þaðan. Norðmenn koma hinsvegar inn seint og um síðir og verða eitt helsta fyrirmyndarríki ESB.

Því skyldi ég ekki reyna að láta ljós mitt skína í alþjóðastjórnmálum? Ég þykist hvort eð er allt vita. Við besservisserarnir höfum ekki í annað skjól að venda en spádómana. Gúgli er búinn að taka staðreyndirnar frá okkur. Það er bara einhver óljós tilfinning eftir. Tilfinning um að hafa einu sinni í fyrndinni vitað ýmislegt. Jafnvel af hverju himininn er blár.

Stjórnunarfælni er það sem hrjáir VG. Það segir Teitur. http://www.dv.is/blogg/eimreidin/ Ég tek mark á öllum sem ég skil. Þannig var það eitt það versta sem hægt var að gera vinstri grænum að teyma þá í ríkisstjórn. Þeir hafa nefnilega þörf fyrir að vera á móti öllu. Einhversstaðar verður þvílíkt fólk að vera. Steingrímur hefur samt staðið sig nokkuð vel, en það eru bara fleiri í flokknum. Og það er ekki hægt að segja að hann sé stjórntækur.

Ef sjálfstæðismenn og vinstri grænir fara saman í ríkisstjórn eftir næstu kosningar geri ég hiklaust ráð fyrir að fljótlega slitni uppúr því samstarfi. VG lætur ekki teyma sig hvert sem er. Samfylkingin hafði tak á þeim en það er alls ekki víst að sjálfstæðismenn nái slíku taki.

Mér þykir nokkuð langt gengið að líkja pizzum við mat eins og sumir gera. Í besta falli er hægt að bera þær saman við heitar samlokur sem venjulega eru þó miklu betri. Ekki veit ég hvernig sá siður komst á að kalla pizzur mat, en það eru áreiðanlega nokkur ár síðan. Krökkum þykir gott að fá pizzur en það er líklega vegna þess að þau fá sjaldan annað betra.

Textar Ríó-tríósins voru oft fyndnir. Man t.d. eftir þessu:

„Lýsnar og flærnar bíta mig“, segir prestur.

„O, bíttu þær aftur, góurinn minn“, segir prestsins kona (gott ef ekki með rödd Helga Péturssonar.)

Eftirminnilegt er líka:

Verst af öllu er i heimi
einn að búa í Reykjavík.
Kúldrast uppi í kvistherbergi
í kulda og hugsa um pólitík.

Hjól.

1861 - Einhenti kennarinn

Rosalega er ég iðinn við að blogga. Set upp á Moggabloggið eitthvað skrifelsi svotil á hverjum degi og hef gert það heillengi. Merkilegt að ég skuli ekki vera hættur þessu fyrir löngu. Fór áðan út að ganga og hitti m.a. Litháa einn sem endilega vildi tala við mig. Ekki fatta ég af hverju. Hann sagðist vera listamaður og eiga heima að Lundi 3 og vildi endilega æfa sig í að tala íslensku. Gat samt alveg bjargað sér á ensku. Furðugóður samt í íslensku líka. Skil ekki af hverju útlendingar vilja leggja það á sig að læra íslensku. Ekki langar mig að læra grænlensku.

Einu sinni stundaði ég það að heimsækja fornbókasalana í bænum. Þeir voru á þeim tíma a.m.k. svona fjórir til sex. Bestir voru samt þeir í Kolasundinu og á Laufásveginum. Í Kolasundinu keypti ég gjarnan klámblöð sem þar fengust daginn eftir að Gullfoss kom til Reykjavíkur. Á Laufásveginum keypti ég oft úrvalsbókmenntir í vasabroti. Þar sá ég líka eitt sinn Jónas Svafár. Hann var að selja fáeinar bækur þar. Bóksalinn tók honum vel og var greinilega hlýtt til hans. Ég hef alltaf álitið Jónas eitt af okkar allra fremstu og frumlegustu ljóðskáldum (hinir væru þá Steinn Steinarr og Dagur Sigurðarson)

Mikið er nú rætt um einhenta kennarann á Ísafirði. Einu sinni mátti það ekki. Man vel eftir því máli. Vorkenndi Jónasi Kristjánssyni að þurfa að segja af sér sem ritstjóri vegna þess. Þá var til siðs að tala illa (helst mjög illa) um DV og ritstjóraræflana þar. Minnir að það hafi verið Mikael Torfason (Geirmundssonar) sem þurfti að segja af sér sem ritstjóri ásamt Jónasi. Meðferðin sem þeir og blaðið fengu var hræðileg. Samt treysti ég mér ekki til að mæla þeim bót þá. Mundi kannski gera það núna.

Í því sambandi dettur mér í hug Ögmundur með Internetlásinn, sem Steingrímur hengdi á hann. Það ber vott um mikla heimsku að láta sér detta í hug að stjórna því hvað skrifað er á netið. Sennilega eru VG-liðar búnir að vera. Steingrímur Jóhann talaði að mig minnir um netlöggu fyrir síðustu kosningar. Ömmi vill ekki vera minni maður en hann.

Þó ég hafi í mörg ár verið trúr Moggablogginu mundi ég færa mig ef ég gæti sett allar þær reglur sem mér sýnist og fengið fullkomna þjónustu varðandi bloggið mitt. Ég er frekar óhress með það hve litla áherslu mbl.is leggur á bloggið núorðið. Virðist jafnvel reyna að fela það sem mest. Það getur vel verið að ég grípi til þess ráðs að linka í fréttir um leið og ég set upp blogg. Þetta virðast sumir gera. Auðvitað er ekki ætlast til þess, en er eftirlitið svo öruggt að ekki megi prófa?

Stólar.