1825 - Óhefðbundnar lækningar o.fl.

Ég geri ráð fyrir að margir hugsi sem svo í næstu kosningum að tími sé kominn til að refsa þeim sem stjórnað hafa landinu undanfarna áratugi. Vandinn er bara sá að leiðbeiningar um hvernig á að fara að því vantar alveg. Þar koma stjórnmálaflokkarnir gömlu sterkir inn. Þykjast allir vera mun betri en hinir vitleysingarnir. Þeir eru bara ekki trúverðugir. Nýju flokkarnir koma til með að sópa til sín fylgi. Eða hvað? Getur verið að fólk verði yfirleitt hrætt um að atkvæði sín falli dauð til jarðar? Flokkurinn þeirra fái svo fá atkvæði að þau nýtist ekki? Kjósi fjórflokkinn mest af gömlum vana. Það getur varla verið. Áhættan er svo lítil. Hafa ekki atkvæðin farið til ónýtis að undanförnu? Er fjórflokkurinn gamli eitthvað betur að þeim kominn en aðrir?

Skoðanakannanir eru einskonar kosning. Fáir plata í þeim. Og þó þeir geri það skiptir það varla máli, því reiknað er með slíku. Ef þeim sem könnuninni stýra er treyst má gera ráð fyrir að könnunin sé nokkuð góð. Auðvitað er hún samt ekki endanleg og þjóðaratkvæðagreiðslur miklu betri. Of mikið má samt af öllu gera og vel er hægt að gera sér í hugarlund að of auðvelt verði að krefjast slíkra atkvæðagreiðslna. Gallinn er bara sá að ef þröskuldurinn er of lágur má frekar búast við leiðréttingu, en ef hann er of hár. Það hefur hann samt verið undanfarna áratugi.

Um daginn kom í ljós að orðið „roskinn“ er ekki skilið sama skilningi af öllum. Einhverjir virðast skilja það þannig að það sé um líkamsvöxt fólks og þýði nánast það sama og feitur. Þessi skilningur kom mér á óvart og ég veit ekki af hverju hann getur stafað né hvort hann sé hugsanlega útbreiddur. Hinsvegar hef ég bloggað um það fyrr, að mig minnir, að orðið „íturvaxinn“ kunni að hafa fegið aukamerkinguna feitur og ef svo er þá veit ég nokkuð nákvæðmlega hvernig sú breyting hefur komið til. Íturvaxinn þýðir nefnilega alls ekki feitur. Ég þykist líka vita hvernig stendur á breytingunni úr „komuð“ í „komuðuð“ (kannski skylt þarna og þarnana) sem birtist í frægum og umtöluðum pistli eftir Cassöndru Björk á Facebook.

Las grein Hörpu Hreinsdóttur um þingsályktunartillögu Ólínu Þorvarðardóttur o.fl. Sú grein er fremur löng en gerir lítið finnst mér fyrir þá sem ekki eru sannfærðir fyrir, á annan hvorn veginn. Sjálfur hef ég orðið fyrir örlitlum vonbrigðum með Ólínu vegna tillögunnar en viðurkenni að fleiri hópar koma til greina varðandi niðurgreiðslur og eftirgjöf virðisaukaskatts en gera það nú. Harpa viðurkennir sjálf að aðrir hópar en græðararnir ættu að koma framar í röðina. Atvinnumál af þessu tagi eru ávallt vandmeðfarin. Harpa nefnir nöfn ótæpilega og ég verð að viðurkenna að umræða sem einkennist af trúaráhuga, Bjarna Randveri, Vantrú o.s.frv. freistar mín ekki.

Mynd tekin.