1593 - Siðferðisbrestur

Gamla myndin.
Þetta hlýtur að vera Bjössi.

Einhverjir segja að siðferðisbrestur hafi orðið á alþingi s.l föstudag. (Jónas). Aðrir segja að ósanngjarnt sé gagnvart Geir Haarde að halda málaferlunum áfram. Það finnst mér ekki. Sá lokaði klúbbur sem alþingismenn vilja vera er í mínum augum að skjóta sér á bakvið Geir. Ögmundur, Atli og Guðfríður Lilja valda mér vonbrigðum. Ef ekki kemur til einhvers konar sannleiksnefnd, Landsdómur eða málaferli þar sem hægt er að hreinsa andrúmsloftið eru alþingismenn endanlega búnir að missa allt traust.

Hvar væru íslenskir fjölmiðlar staddir ef ekki væru íþróttirnar? Það væri hægt að leggja þá niður. Jú, það eru þónokkrir sem horfa á fréttirnar í sjónvarpinu, ef þeir hafa ekkert annað að gera. Margir kveikja líka á útvarpinu í bílnum ef þeim leiðist. Að öðru leyti er það boltinn sem blívur. (Og fésbókin.) Ég verð ekki var við neinn verulegan áhuga fyrir því sem um er að vera nema um boltaleik sé að ræða. Hvort er mikilvægara í augum fjöldans hvort ríkisstjórnin lifir eða hvort handboltalandsliðið kemst eitthvað áfram á Evrópumeistaramótinu? Greinilega er landsliðið merkilegra en pólitíkin. Nema kannski í augum fáeinna sérvitringa.

„Egill væri martröð geðlækna. Þegar óhemju sjálfhverfur maður eins og Gunnar á Hlíðarenda og kona með alvarlega hambrigða-persónuleikaröskun, eins og Hallgerður langbrók, hittast - þá er fjandinn laus. Þetta segir Óttar Guðmundsson geðlæknir. Hann hefur rannsakað geðveiki og persónuleikaraskanir í Íslendingasögunum.“

Þessa klausu fann ég einhvers staðar á Internetinu. Man ekki hvar. Vonandi er ég ekki að brjóta einhver höfundarréttarlög með að birta hana. Skyldi Óttari hafa dottið í hug að höfundar Íslendingasagnanna væru pínulítið geðveikir sjálfir? Eða er höfundur þessarar klausu það kannski? Geðveiki er alveg geðveik og mikið tískuorð; meiningarlítið hjá flestum þó. Sko, þarna notaði ég semikommu en kann þó ekkert á slíkt fyrirbrigði. Er það einskonar hálfpunktur? Greinarmerkjafræði er mér að mestu lokuð bók en í stafsetningu þykist ég nokkuð góður.

Fésbókarfólkið (altsvo þeir sem sífellt eru að breyta henni) keppist við að gera sem flesta háða sér og tekst það nokkuð vel. Enda er fésbókin á margan hátt ágætisforrit – eða app eins og sumir mundu segja. Hugsanlega er samt hægt að misnota hana (og verður/er líklega gert) En hvað með það? Er það ekki bara í góðu lagi? Er ekki allt misnotað sem hægt er? Hef samt vissar áhyggjur af þeim sem eru svo einangraðir (af ýmsum ástæðum) að jafnvel fésbókin nær ekki til þeirra.

Óhóflegt sjálfsálit; já, flestir eru með það. Það þýðir ekki annað. Eigi að bíða eftir því að aðrir fái sama álit þurfa flestir að bíða ansi lengi. Spurningin er meira hvernig farið er með þetta óhóflega sjálfsálit. Allflestir bloggarar (svo ekki sé nú talað um alþingismenn) virðast halda að þeir viti alla hluti betur en aðrir. Þessvegna hafa þeir hátt. Þeir lágstemmdari hafa kannski alveg eins mikið sjálfsálit en fara öðruvísi með það. Sumir þegja bara oftastnær. Kannski er það best.

ÓRG er einn af þeim sem hafa óhóflegt sjálfsálit. Ef hann bíður svolítið koma einhverjir aðrir og mæla það upp í honum. Hann brýtur líka allar venjur sem skapast hafa um forsetaembættið með því að tilkynna ekki með afgerandi hætti hvort hann ætli að bjóða sig fram einu sinni enn eða ekki. Með þessu er hann einkum að gera öðrum hugsanlegum frambjóðendum erfitt fyrir. Vona bara að einhver málsmetandi bjóði sig fram á móti honum svo umræða verði um embættið.

Sólarlag í Kópavogi.