1392 - Karl-tuskan ætlar að reyna að sitja áfram

Gamla myndin.
Þetta er skálinn merkilegi í Reykjadal. Á sínum tíma var vinsælt að gista þar í útilegum.

Nú er ég búinn að inntaka mitt eiturlyf, sem er einn bolli af kaffi, og óðum að vakna til lífsins. Áður fyrr var það kaffi og sígaretta sem kom manni í gang að morgni, en nú læt ég kaffið duga. Sé að ég er kominn nokkuð hátt á vinsældalista Moggabloggsins eða í 29. sæti. Þar hef ég verið áður. Svo vill til að ég komst þangað fyrir tæpu ári og skrifað það hjá mér. Stóri munurinn er sá, að nú þarf ég bara 1566 heimsóknir til þess en hef fengið 2610 þá. Moggablogginu er semsagt að hraka. Kannski mér líka, þó ég voni að svo sé ekki.

Þó Kalli Matt. (sem ég man aðallega eftir sem syni Matthíasar í Gíslabæ) segi „við“ (án gæsalappa að vísu) þá kannast ég ekki við að hafa étið gull. Sumir gangast upp við að éta þann málm. Finnst það bæði merkilegt og sniðugt. Engan hef ég þó heyrt halda því fram að það sé næringarríkt. Við konan mín og ég keyptum okkur að vísu bæði flatskjá og bíl en finnst samt einsog Hrunið sé ekki okkur að kenna.

Á útvarpi Sögu var stuðningsmaður Gaddafis að tala áðan. Undanlegur er sá kokteill af vinstri og hægri sjónarmiðum sem þar er framreiddur. Arnþrúður og Pétur eru fremur hægrisinnuð en þó fyrst og fremst tækifærissinnuð. Þau gagnrýna flest sem hreyfist en stjórnmálalega líkar þeim best við frjálslynda flokkinn og framsókn.

Svo virðist sem við sitjum uppi með biskup og ríkisstjórn sem hafa það helst til síns ágætis að skárra sé erfitt að finna. Ekki er það gæfulegt. En við það verður að una. Eigum við ekki bara að reyna að gera gott úr þessu. Kannski kemur sumarið bráðum og við getum gleymt öllu nema grillinu.

Svo illa sem ég tala ævinlega um fésbókina þá get ég ekki án hennar verið. Þar er gott að fylgjast með öllu mögulegu, blaða í myndaalbúmum og þ.h. Samkvæmt nýjustu fréttum er Facebook-notendum að fækka sumsstaðar. Annarsstaðar heldur þeim vafalaust áfram að fjölga. Tölvulæsi er sífellt að verða almennara. Að vera án slíks er talsverð fötlun, alveg eins og það er veruleg fötlun að þurfa endilega að fylgjast með boltaleikjum í sjónvarpinu. Það er eins gott að sá tími er liðinn sem manni fannst að maður þyrfti að fylgjast með öllu sem fram fór þar. Nú hangir fólk lon og don á netinu í staðinn.

Skeleggur varðhundur Samfylkingarinnar er Friðrik Þór Guðmundsson. Nú finnst honum við hæfi að verja Árna Pál Árnason. Ráðlegg mönnum að lesa Eyjubloggið hans. Ingibjörg Sólrún virðist vera að undirbúa og vinna að endurkomu sinni. Megi slíkt aldrei verða. Einhverjir virðast álíta það afar fréttnæmt ef hún er eitthvað að fésbókast.

Get ekki leynt því að hefðbundin fréttamennska eins og hún er stunduð af þingmönnum og blaðamönnum nýtur lítils trausts hjá mér. Hálftími hálfvitanna á Alþingi er auðvitað ekkert annað en blaðamennska af lélegustu tegund. Áhorfendur held ég að meti það líka þannig og kannski einnig þeir þingmenn sem yfirleitt þegja. Erlend fréttastarfsemi er sömuleiðis oft vafasöm. T.d. er CNN núna að reyna að grafa undan WikiLeaks. Veit ekki hvar það endar en lítið hefur heyrst frá WikiLeaks að undanförnu.

Gagnrýnin á ríkisstjórnina er nokkuð óvægin um þessar mundir. Flestir eru þó hættir að tala um að hún geri ekki neitt. Nú er henni aðallega legið á hálsi fyrir að hafa helst viljað semja í Icesave-málinu og að hafa sótt um aðild að ESB. Sumir gagnrýna hana einkum fyrir að hafa staðið fyrir stjórnlagaþingskosningunum, en þó held ég að fylgi við stjórnlagaráðið sé talsvert og fari vaxandi.

Ég ætlaði víst að fjölyrða eitthvað um Geir Haarde. Landsdómurinn sem slíkur er vafasamur. Það er alltof billegt að vísa bara á að Bjarni Benediktsson hafi á sínum tíma (1963) lagt hann til. Það er bara sagnfræði því tímarnir voru allt aðrir þá. Að ákæra Geir einan er líka vafasamt. Þó er það svo að oft hefur verið hamrað á því að ríkisstjórnin sé ekki fjölskipað stjórnvald. Samkvæmt því hlýtur forsætisráðherra að bera ábyrgð á stjórnarstefnunni sem slíkri, en ekki einstakir ráðherrar, sem bera bara ábyrgð á sínum málaflokkum. Þess utan er engin hefð fyrir því að sök minnki við það að aðrir séu einnig undir hana seldir.

Kannski er það bara til marks um þá tíma sem við lifum á en ég kann heldur illa við að Norðmenn séu að senda hingað menn til að fá Íslendinga til að ganga í norska herinn. Ég er á móti öllum hernaðarumsvifum. Andstæðingar ESB hér á Íslandi eru t.d. búnir að stofna Evrópuher og telja hættu á að Íslendingar fari sé að voða þar. Mér finnst norski herinn engu betri, en auðvitað bjóða þeir þeim gull og græna skóga sem vilja koma þangað.

Steinn og steinar. (Eða bara Steinn Steinarr.)