1387 - Lára Stefánsdóttir

Gamla myndin.
Hér er búið að pína Bjössa greyið í einhvern alltof stóran jakka. (Ætli hann sé ekki af mér.)

Það er enginn vafi í mínum huga að í meginatriðum hefur uppbyggingin eftir hrunið hér gengið nokkuð vel. Samt hafa þeir hátt sem gagnrýna ríkisstjórnina fyrir ýmislegt. Augljóslega hefði mátt gera margt öðruvísi en gert hefur verið. Samt er það svo að lífið er óðum að færast í eðlilegt horf hér á landi. Stóra málið sem nú er unnið að er stjórnarskrármálið. Fáist það afgreitt og verði lagt fyrir þjóðina er góð von til þess að hlutirnir færist meira og minna í eðlilegt horf. Óvíst er þó hvernig næstu kosningar fara og hvenær þær verða. Áhugi fólks á stjórnmálum hefur aukist mikið og vonandi á siðferði allt eftir að lagast og spilling að minnka.

Gjaldeyrishöftin eru þó af hinu illa. Höft allskonar voru hér lengur við líði en víðast annarsstaðar eftir síðustu heimsstyrjöld og reyndust afar illa. Færa má rök að því að þau hafi spillt þjóðinni og haft lamandi áhrif á siðferði allt. Ef gjaldeyrishöftin verða lengur við líði nú en bráðnauðsynlegt er, má búast við að þau skekki allt verðmætamat almennings og hafi slæm áhrif á flestum sviðum. Frelsi með hæfilegum takmörkunum hefur reynst best hér í heimi. Kall tímans er um aukna samvinnu milli þjóða. Þessvegna er það sem fylgi við ESB fer vaxandi.

Nýlega fékk ég boð um að mæta á fund á Hilton Reykjavík Nordica. Ég velti nafninu ekki mikið fyrir mér fyrr en ég var kominn áleiðis á fundinn eftir Kringlumýrarbrautinni. Fyrst í stað var ég að hugsa um Turninn sem oft er nefndur Grand Hótel en mundi svo eftir Hótel Esju. Fór þangað og það reyndist rétt hjá mér að það hótel er búið að fá nýtt nafn eins og mörg önnur fyrirtæki og þar var fundurinn.

Í hrunkreppunni sem legið hefur eins og mara yfir landinu undanfarin misseri hafa heilmiklar framkvæmdir átt sér stað við það sem einu sinni hét Hótel Loftleiðir. Nú á að opna það fyrirbæri fljótlega og auðvitað á það að fá nýtt nafn. Hotel Natura skilst mér að það eigi að heita.

Hlustaði í morgun á útvarp (sem ég geri ekki mjög oft) og heyrði þar hluta af viðtali við Láru Stefánsdóttur skólastjóra við nýja menntaskólann á Tröllaskaga (sem er í Ólafsfirði). Man vel eftir þegar ég hitti hana fyrst. Þá stjórnaði hún reykjavíkurútibúi íslenska menntanetsins. Ég var þá einn af fáum notendum þess utan skólakerfisins. Man að Gústi (Gústav Gústavsson) fór með mér og ég var alveg hissa á því að stjórnandi menntanetsins hér fyrir sunnan skyldi vera ung og fögur stúlka. Hún hafði gott vit á öllu sem þarna fór fram og leysti með brosi á vör úr öllum spurningum okkar Gústa.

Seinna tók ég svo eins konar viðtal við hana með hjálp tölvutækninnar og birti í Rafritinu. En það er bara hluti af sagnfræði núorðið og að engu hafandi. Þó held ég að Lára muni e.t.v. eftir því.

Mér finnst talið um kanadiska dollarann í stað íslensku krónunnar svo mikill brandari að ég veit ekki hvort ég á að minnast á það hér. Ég hef nánast ekkert vit á æðri hagfræði en þeir sem leggja nafn sitt við svona vitleysu eru hugsanlega verri en ég í þeim málum. Auðvitað er hægt að taka upp hvaða mynt sem er. Hvernig bindingunni verður háttað ræður samt mestu um það hvernig til tekst. Verði hlutum þannig fyrir komið að auðveldlega sé hægt að snúa aftur til krónunnar er ekkert á móti því að prófa. Fáar myntir eru verri en krónan.

Það er oft gaman og fróðlegt að fylgjast með Eyjubloggi Jakobs Bjarnar um fréttir af fésbókinni. Annars er Eyjan að mörgu leyti að vaxa mér yfir höfuð ekki síður en fésbókin. Finn ekki bloggið þar núorðið og skil tölvumál af öllu tagi alltaf verr og verr. Er hugsanlegt að ég sé að eldast?

Fésbókin er flókin mjög,
finnst þar Lilló enginn.
En Hildur Helga er ekki rög
og heldur fast í drenginn.

Með húsið á bakinu.