1313 - Andrés Önd og Icesave

Þetta blogg er númer 1313 og það hefði einhverntíma verið álitið ógott. Svo var einu sinni til bakteríudrepandi handsápa með þessu nafni og það þótti ágætur brandari að spyrja menn hvort þeir virkilega þyrðu að nota þessa sápu.

Í sambandi við þetta númer man ég líka að bíllinn hans Andrésar Andar er númer 313. Líka var bíllinn hans Skúla pabba hans Sigurjóns Skúlasonar með þetta númer. X 313 held ég áreiðanlega. Sigurjón seldi mér glósubækurnar sínar og fleiri bækur sem hann hafði notað á Bifröst þegar ég hóf nám þar. Hann var semsagt einum bekk á undan mér.

En því skyldi ég vera að rifja eitthvað gamalt upp? Bara af því að það er gamalt, eða hvað? Bloggaraháttur er að andskotast útaf bankahruninu jafnvel þó nokkuð sé umliðið síðan það var. Skynsamlegast er samt að lifa sem mest í núinu og framtíðinni. Auðvitað eiga samt margir erfitt með það. Fjárhagsáhyggjur plaga marga. Allskyns aðrar áhyggjur einnig. Geðheilbrigðisins vegna er auðvitað betra að varpa áhyggjuklafanum af sér öðru hvoru. Nú virðist vera ágætt tækifæri til þess. Snjórinn að mestu farinn og frostið.

Icesave-andstæðingar hafa óvenju hátt núna og hrópa „Heimsyfirráð eða dauði", svona til tilbreytingar frá landráðatalinu. Ég get ekki að því gert en mér finnst nei-menn vera öfgafyllri en já-menn. Með því að segja já er ekki verið að liðsinna útrásarvíkingum, bönkum, skilanefndum og öðrum þeim sem bersýnilega stefna að því að gera allt sem líkast því sem hér var fyrir hrun til að geta svo haldið spillingunni og sjálftökunni áfram.

Allsekki. En til að geta haldið lífinu áfram og stuðla jafnvel að framförum er betra að lifa í sæmilegri sátt við nágranna sína en að vera í stöðugu stríði við þá. Þjóðerni skiptir litlu sem engu máli. Bretar og Hollendingar eru allsekki verri en aðrir. Stjórnir geta haft mismunandi mismunandi pólitíska stefnu en vilja yfirleitt vel. A.m.k. eigin löndum. Alltaf er hægt að finna eitthvað til að vera óánægður með.

Komst ekki á bloggið í gærkvöldi en nú virðist allt í lagi.

Gangnamunni.