1525 - Lífið er leiðinlegt

Gamla myndin.
Beðið eftir strætó.

Í grunninn er lífið leiðinlegt. Við ráðum alltof litlu sjálf. Gerum fátt ótilneydd. Nennum nánast ekkert að gera upp á eigin spýtur. Höfum framselt vald okkar til alltof margra og ólíkra stofnana. Stofnanirnar eru of margar hér á Íslandi miðað við okkur vesalings Frónbúana. Með öðrum orðum sagt, við erum of fá. En gengur þeim sem fleiri eru eitthvað betur? Ekki er það að sjá. Hvernig stendur á því? Hafa stofnanirnar vaxið þeim yfir höfuð? Verða þær ekki sífellt valdameiri og óviðráðanlegri. Verða þær því sterkari sem fleiri standa að þeim? Er kerfið og kerfin að ríða okkur á slig? Ég verða að segja það. Ég hef áhyggjur af þessu.

Allskyns kerfi, fjármálakerfi, bankakerfi og allavega önnur kerfi hrifsa af okkur völdin og við bregðumst ekki við. Það er ekki viðunandi að andlitslaus óskapnaður ráði öllu. Tökum kerfin og flengjum þau hvert með öðru. Látum dómsmálakerfið með sinn Ögmund og þann sérstaka ráðast á fjármálakerfið með kjafti og klóm. Þeir gera þá minni skaða á meðan. Látum Geirjón sjálfan og lögguna gera útaf við bankaræksnin. Þá getum við tekið í græna fingur bændanna og Tryggva Þórs og komið okkur vel við þann græna og lífræna sem allt vill gleypa.

Nú, er það ekki þetta sem við stefnum að? Það verður að halda lífi og fjöri í fjórflokknum. Annars fer allt í hund og kött. Engir aðrir kunna eins vel að múta og þeir. Með öðrum orðum sjá þeir um að láta spillinguna hafa sinn gang. Við getum alls ekki án hennar verið. Já, ég er að tala um spillinguna. Við erum orðin svo vön henni og samdauna að við sjáum hana ekki. Frændi hans Jóns með þorskhausana vill fá eitthvað að gera. Er ekki sjálfsagt að hann stjórni slorinu? Mér finnst það.

Maðkafluga að hvíla sig.