1538 - Nafngiftir o.fl.

Gamla myndin.
Svala Bragadóttir.

Bloggaði s.l. föstudagskvöld án þess að minnast á formannskjörið í Sjálfstæðisflokknum. Á Moggabloggi er slíkt auðvitað ekki skynsamlegt ef ætlunin er að margir lesi. Mér er sama. Veit að Hanna Birna vinnur auðveldlega og var áðan að lesa nokkuð skynsamlega grein hér á Moggablogginu eftir Svan Gísla um þetta mál.

Merkilegt í aðra röndina hve höll fréttastofa RUV er orðin undir Sjálfstæðisflokkinn en í hina röndina ekkert skrítið. Ef bara er miðað við fjórflokkinn og gengið útfrá því að allt verði eins og verið hefur er ekkert einkennilegt við að sá flokkur verði aftur stærstur. Aftur á móti er vel hugsanlegt að Hrunið hafi hreyft svo mikið við fólki að pólitíska landslagið breytist töluvert í næstu kosningum.

Er besta leiðin til að komast í Kastljósið að vera veikur? Komast allir sem eru veikir þangað? Og skyldi DV einhverntíma fjalla um aðra en útrásarvíkinga og þá sem eru á hausnum. Hvað er orðið um allt venjulega fólkið sem svaraði spurningu dagsins 365x4? Hver er hæsta talan sem hægt er að skrifa með þremur tölustöfum?

Skrifaði í gær um Þórunni Valdimarsdóttur og hvernig nafn hennar er skrifað. Við þessu hafa lítil viðbrögð orðið. Manns eigið nafn er þó einhver manns helgasta eign og alls ekki þýðingarlaus. Stundum er það samt gefið af foreldrum eða öðrum aðstandendum í einhverju bríaríi upphaflega, en eftir að viðkomandi einstaklingur er kominn til vits og ára ætti enginn að geta hróflað við nafninu án hans samþykkis. Mannanafnanefnd er að mínu áliti einhver ónauðsynlegasta nefnd landsins og er þá afar langt til jafnað. Séu börn nefnd einhverjum ónefnum eiga þau sjálf að leiðrétta þau mistök þegar þau hafa þroska til. Fram að þeim tíma er nafngjöfunum einum um að kenna.

Séu nöfn að einhverju leyti óvenjulega framborin eða skrifuð verða viðkomandi sjálfir að sjá um að rétt sé með farið og eru mörg dæmi um slíkt. Hagstofan og Þjóðskráin hafa samt farið illa með margan manninn án þess að nokkuð þýði að fara þar framá leiðréttingu. Hef sjálfur lent í því og einhver systkina minna einnig en ætla ekki að fjölyrða um það hér.

Rithöfundar hafa löngum haft sterkar skoðanir á nöfnum og kenningarnöfnum. Sennilega hefur Sigurður A(ðalheiðarson) Magnússon verið meðal þeirra fyrstu sem vildi kenna sig við móður sína ekki síður en föður. Nú er það aftur á móti orðin mikil tíska að kenna sig við móður sína. Þorgeir Þorgeirson hafði sterkar skoðanir á því hvernig stafsetja ætti nafn sitt. Mörg dæmi er hægt að finna um að þetta skipti verulegu máli.

Nafnvenjur okkar Íslendinga þykja útlendingum skrýtnar mjög. Að kenna sig einungis við móður sína er móðgun við föðurinn miðað við það sem tíðkast hefur. Líka er hægt að líta á það sem móðgun við móðurina að gera það ekki. Lausn Þórunnar sem minnst var á í gær er því eðlileg og óþarfi að hunsa hana.

Indíánatjald eða bátur?

1537 - Skák

Gamla myndin.
Síamsköttur.

Hannes Hólmsteinn Gissurarson skrifar í vefritið Pressuna um bók sína um kommúnista á Íslandi og viðtökur við henni. Ekki minnist hann samt neitt á Eyvindarmisskilninginn sem Jens Guð gerði að umtalsefni á bloggi sínu nýlega undir nafninu „Hvor lýgur“. Svarhalinn við þá færslu er sérlega athyglisverður og ef ske kynni að einhver sem þessar línur les sé aðdáandi Jens Guðs eða Hannesar Hólmsteins ætti sá svarhali endilega að lesast ásamt greininni að sjálfsögðu.

Minntist um daginn á millisvæðamótið í skák sem haldið var í Gautaborg árið 1955. Á þessum tíma voru einhver frægustu skákmótin haldin um hver áramótin í bænum Hastings á suðurströnd Englands. Um áramótin 1955/1956 var hið 31. slíkra móta haldið. Þar tóku til dæmis þátt tveir þekktir stórmeistar frá Sovétríkjunum þeir Kortsnoj og Taimanov. Stórmeistarar í skák voru ekki nándar nærri eins margir þá og þeir eru nú. Stórmeistarinn Ivkov frá Júgóslavíu tók einnig þátt í þessu móti, svo og þýski meistarinn Darga og Spánarmeistarinn del Corral. Allir bestu skákmenn Bretlands tóku einnig þátt s.s. Golombek, Penrose og Fuller. Alls voru þátttakendur tíu.

Skemmst er frá því að segja að þeir Kortsnoj og Friðrik Ólafsson urðu efstir og jafnir og segja má að í skákheiminum hafi nafnið Friðrik Ólafsson verið þekkt síðan. Árið 1972 var einvígið fræga milli Spasskys og Fischers haldið hér á Íslandi og jók það stórlega áhuga fyrir skák á landinu. Með frammistöðu Hjörvars Steins Grétarssonar á Evrópumóti landsliða í Grikklandi sem lauk nýlega er e.t.v. hægt að vonast eftir því að skákáhugi vaxi aftur hér á landi. Kannski eru Íslengingar betri í skák en fjármálum. Fjármálamiðstöðin Ísland virðist a.m.k. fyrir bí í bili.

„Djúpir eru Íslands álar, þó munu þeir væðir vera“, sagði tröllskessan og öslaði út í sjó frá Noregsströndum áleiðis til Íslands. Sagt er að hún hafi drukknað á leiðinni og er það trúlegt. Veit ekki af hverju mér datt þessi gamla þjóðsaga í hug einmitt núna. Læt hana samt flakka því hún er góð.

Þórunn Valdimarsdóttir hefur margar bækurnar skrifað. Fyrir nokkrum árum tók hún uppá því að skrifa sig þannig: Þórunn Erlu-Valdimarsdóttir. Ég hef alltaf tekið það þannig að móðir hennar heiti eða hafi heitið Erla. Nýlega sá ég samt skrifað um nýjustu bók hennar og þar var hún hiklaust kölluð Þórunn Erla Valdimarsdóttir. Það er hún einnig kölluð á Youtube sýnist mér.

Gífurleg aðsókn.