1007 - Kallar í kjólum

Og um að gera að hafa kjólana sem litskrúðugasta. Bara að vindstrekkingurinn taki kallagreyin ekki. En að kallar giftist köllum og kellingar kellingum. Ekki að tala um. Best að fresta málinu einu sinni enn. Skítt með almennan stuðning. Stuðningur öfgamanna er betri.

Flugvöllinn burt og flugvélar um kjurt. Þetta er langbesta tillagan í þessu erfiða máli. Auk þess rímar þetta og það er strax kostur. Hvað á að gera við flugvélarnar sem verða um kjurt eftir að flugvöllurinn er farinn er síðari tíma vandamál sem börn okkar og barnabörn ráða eflaust framúr. Völlurinn er draugur fortíðar.

Aska úr Eyjafjallajökli og Grikklandsvandræði leiða vel í ljós galla Evrópusambandsins. Sameinaðir standa menn en sundraðir falla þeir. Það má halda því fram að þetta sé vegna þess að miðstýringin sé ekki nógu mikil. Andstæðingar Evrópuaðildar halda því einmitt fram að miðstýringin sé of mikil.

Margt í Evrópu finnst ferðamönnum benda til þess að hún sé að mestu sameinuð. Svo kemur eitthvað fyrir og þá sést að í Evrópu eru margar þjóðir sem hafa mismunandi hagsmuni og eru lengi að taka ákvarðanir. Stórríkið er langt undan. Stefna sambandsins hlýtur þó allaf að vera í átt að meiri sameiningu eða minni. Þar er lóð okkar Íslendinga ekki stórt. Hlutskipti okkar utan sambandsins verður með tímanum erfiðara og erfiðara.

Annaðhvort gýs Katla eða ekki. Forseta vorn langar að láta á sér bera. Leyfum honum það. Menn geta verið á móti því sem hann segir án þess að láta eins og bestíur. Í augum þeirra sem fátt sjá annað en pólitík er hann ýmist skúrkur eða hetja. Mér finnst hann hvorugt. Hann er að reyna að hrifsa til sín aukin völd eins og eðlilegt er. Skárra að þau séu hjá honum en máttlausu Alþingi.

Sumir sem segjast lesa bloggið mitt reglulega segja samt að það fjalli yfirleitt ekki um neitt. Auðvitað er ég óánægður með það. Sennilega skrifa ég þá svona vel. Varla geta þeir verið að pynta sjálfa sig með því að lesa leiðinlegt og illa skrifað blogg.

Er alveg hættur að geyma sæmilega skrifaðar klausur sem ekki eru háðar tíma. Það gerði ég stundum áður fyrr. Nú treysti ég á að mér detti eitthvað í hug næsta dag. Oftast gengur það eftir.