1233 - WikiLeaks, stjórnlagaþing o.fl.

Held ég hafi beinlínis látið þess getið í lok síðasta bloggs að nú myndi ég fjalla eitthvað um það sem nefnt er hér í fyrirsögninni.

Sögunni um WikiLeaks er alls ekki lokið. Beðið er eftir bankahneyksli og reynt að koma Assange til hjálpar. Stjórnvöld margra landa eru þó mjög hikandi við að taka af skarið. Vilja forðast að styggja Bandaríkjastjórn. Stórmannlegt er það ekki en skiljanlegt. Íslensk stjórnvöld gætu sem best tekið að sér að hýsa WikiLeaks-skjölin og lýst yfir stuðningi við aðgerðirnar, því ekki hefur sannast að stjórnendur WikiLeaks hafi gert neitt ólöglegt. Hérlend stjórnvöld liggja hundflöt fyrir Bandaríkjastjórn í sumum málum en hafa gengið þvert gegn vilja hennar í öðrum.

Jónas Kristjánsson hinn orðhvati fyrrum ritstjóri bauð sig fram til stjórnlagaþings. Satt að segja reiknaði ég með að hann væri með öruggustu mönnum inn á þingið. Svo fór þó ekki. Á bloggi sínu skrifar hann nú hverja greinina eftir aðra um hvernig taka skuli á málum á þinginu. Einnig skrifar hann um ýmislegt annað og satt að segja getur vel verið að meira gagn sé að honum við þau skrif en hefðu orðið á stjórnlagaþinginu.

Fylgdist dálítið með Alþingisumræðum í dag. Ríkisstjórnin missti fjárlagafrumvarpið næstum út úr höndum sér. Lilja Mósesdóttir, Atli Gíslason og Ásmundur Dalamaður studdu ekki frumvarpið og er ríkisstjórnin veikari á eftir.

Síðan var byrjað að ræða Icesave-málið. Mat mitt er að Bjarni Benediktsson og langflestir þingmenn sjálfstæðisflokksins muni á endanum greiða atkvæði með nýja samningnum og hann því verða samþykktur með verulegum meirihluta. Fari svo hef ég ekki trú á að ÓRG muni neita að skrifa undir lögin en hann muni e.t.v. gera það ef samningurinn verður naumlega samþykktur.

Hef verið að lesa undanfarið í Austantórum Jóns Pálssonar. Merkileg bók og eftirminnileg. Unga fólkið í dag gerir sér litla grein fyrir þeim erfiðleikum sem forfeður okkar þurftu oft á sig að leggja við það eitt að hafa í sig og á auk nauðsynlegra ferðalaga. Eftirminnilegustu frásagnirnar sem ég las í gærkvöldi eru annars vegar um ferjur og hins vegar um kindur. Hér með eru þeir varaðir við sem lítinn áhuga hafa á slíku.

Það var ekki fyrr en um 1890 sem fyrst kom brú á Ölfusá og nokkrum árum síðar á Þjórsá. Fyrir þann tíma voru lögferjur á helstu stórám og þessar tvær voru að sjálfsögðu þar á meðal. Jón Pálsson þekkir að sjálfsögðu best ferjurnar og ferjustaðina á Ölfusá sem voru við Óseyrarnes og Kotferju. Einnig var oft farið á milli hverfa sem kallað var eða milli Arnarbælis í Ölfusi og Kaldaðarness. Á vetrum var oft íshröngl í ánni og hún erfið yfirferðar. Mestu hættuna töldu ferjumennirnir sjálfir þó oftast vera ef margir biðu ferjunnar í einu því þá var bæði hætt við troðningi miklum og að ferjan yrði ofhlaðin. Væri ágjöf að ráði þyngdist farangur oft mjög og jókst þá ágjöfin að sjálfsögðu og gat ferjan sokkið. Slys voru samt fátíð en komu fyrir, einkum vegna ofhleðslu.

„Árið 1880 fluttist Árni sýslumaður Gíslason frá Kirkjubæjarklaustri á Síðu til Krísuvíkur. Lét hann þá um haustið reka flest sauðfé sitt samtals 1207 fjár, þangað. Var fjárrekstur þessi allur fluttur yfir Ölfusá á ferjustaðnum í Óseyrarnesi. Ferjutollurinn fyrir flutning þennan allan var talinn að hafa verið 7 kindur fullorðnar á ýmsum aldri og mismunandi að gæðum."

Þessi klausa er orðrétt úr Austantórum og því má bæta við að flutningur þessi var á engan hátt merkilegur þó féð væri margt. Flestallt féð fórst hinsvegar fljótlega og það var óvenjulegt. Bæði varð það dýrbít að bráð en einkum týndi það lífinu vegna stroks. Svo var heimþráin sterk í kindunum að þær hentu sér hiklaust til sunds í stórárnar og fórust hópum saman við að reyna að komast yfir þær. Um 60 kindur komust austur undir Eyjafjöll og voru handsamaðar þar. Einungis einn sauður og ein dilkær með lambi sínu komust alla leið í heimahagana við Kirkjubæjarklaustur.

Hús í Kópavogi.