664- Tölvumenn RUV eru til háborinnar skammar eins og venjulega

Mér blöskrar virðingarleysi RUV-manna við þá sem vilja horfa á fréttaútsendingar frá þeim á Netinu. Tölvumenn þeirra eru til háborinnar skammar. Segi ekki meir.

663- Nú elskum við friðinn og strjúkum kviðinn

Erfitt er að stilla sig um að skrifa um pólitísk mál þegar örfáir dagar eru til kosninga. Svo eru öll mál pólitísk í eðli sínu ef vel er að gáð.

Útrásarvíkingarnir eru ekki fordæmdir fyrir siðferðisafglöp sín. Miklu fremur fyrir að hafa mistekist ætlunarverk sitt. Það er betra að vera ánægt svín en óánægður Sókrates.

Yngvi Högnason kommentar stundum á mitt blogg og les það líklega oft. Hann segir eftirfarandi í athugasemd við grein Hrannars Baldurssonar sem ég skrifaði um í gær:

Ef  fer sem horfir þá verður Borgarahreyfingin ekki í stjórn eftir kosningar og því ekki álitlegur kostur að kjósa nema það sé verið að kjósa í stjórnarandstöðu. Þáttaka þessa fólks í kosningaþáttum sjónvarps hefur ekki verið til að auka álit á því til starfa fyrir almenning. Stjórnmál og störf á Alþingi fara eftir ákveðnum reglum og ef einhver segist ætla að breyta því í næstu viku eða síðar,þá er hann ekki trúverðugur. En það er alltaf til fólk sem er til í að kaupa plástur sem læknar heilaskemmdir og græðir á afskorna limi.

Reynum alltaf að vera í sigurliðinu. Hvort sem við þurfum að ganga gegn sannfæringu okkar eða ekki. Það gætu hrokkið brauðmolar af borðum hinna ríku til okkar smælingjanna. „Glory hunters" eru svona menn kallaðir á engelsku. Kannski meinar Yngvi þetta ekki svona og þá getur hann leiðrétt það.

Áhugaverða grein um Evrópubandalagið las ég í dag. Hún er á vefritinu Nei og er eftir Hauk Má Helgason. Höfundur leitast við að gera vinstri mönnum það ljóst að með því að kjósa Vinstri græna stuðli þeir að inngöngu í Evrópubandalagið. Á þessu er einkum sá galli að samþykktir á flokksþingum Vinstri grænna ganga í aðra átt.

Pælingar höfundar um svonefndan „singularisma" og „universalisma" í upphafi greinarinnar eru áhugaverðar. Einnig sýn hans á Ísland á fyrri tíð. Grunnurinn að þeirri tvöfeldni sem viðgengist hefur lengi hér á Íslandi og er forsenda allrar stjórnmálastafsemi á skerinu var lagður þegar Þorgeir Ljósvetningagoði skreið undan feldinum fyrir margt löngu og sagði: „Við skulum þykjast vera kristnir en halda samt áfram að vera heiðnir ef okkur sýnist svo. Það er hagstæðast."