887 - Fischer og draugasögur

Ekkert um Icesave núna. Fleira er markvert en það sem gerist á Alþingi.

Það sem einkum vekur athygli mína í fréttum dagsins er draugasaga Þórs Magnússonar fyrrum þjóðminjavarðar og baráttan um arf Fischers.

Oft er gert útá það sem sagt er vera útbreidd hjátrú Íslendinga. Mér hugnast ekki hve mikil áhersla er oft lögð á það af hálfu ferðaþjónustuaðila að Íslendingar trúi upp til hópa á drauga, álfa og hvers kyns forynjur. Þvi stend ég með Þór Magnússyni í þessu máli og trúi því varla að úr þessu verði dómsmál.

Oft hefur verið fjölyrt um fyrrverandi heimsmeistara í skák Robert James Fischer. Hann var íslenskur ríkisborgari þegar hann lést og íslensk lög og íslenskir dómstólar eiga því að skera úr um málefni dánarbús hans. Stuðningur fjölmiðla við aðila þessa máls á ekki að hafa áhrif á úrslit þess. Samkvæmt sjónvarpsfréttum eru það einkum hin japanska eiginkona Fischers og dóttir hans frá Filippseyjum sem hagsmuna hafa að gæta í þessu máli. Svo er þó ekki. Bandarískir ættingjar Fischers vilja einnig fá sinn skerf af arfinum. Tvöhundruð og sjötíu milljónir króna minnir mig að um sé að ræða.

Horfði á spurningaþáttinn í ríkissjónvarpinu áðan. Hvað sem segja má um einstakar spurningar og frammistöðu keppenda er enginn vafi á því að formið á þættinum er vel heppnað og stjórnendurnir góðir.

„Svokallaðir bloggarar" eru af mörgu tagi. Margir þeirra taka oft meira uppí sig en þeir geta staðið undir. Eru líka oft ákaflega orðljótir. Sumir eru reyndar mjög vel að sér á afmörkuðum sviðum en reyna gjarnan að vera sem mestir „besservisserar" um alla mögulega hluti.

Jónas Kristjánson (jonas.is) er góður eins og venjulega og talar um erlenda eineltið. Minnist líka á Davíð Oddsson og endurkomuáhuga hans. De Gaulle er leiðarstjarnan í lífi Davíðs og hann dreymir um að þjóðin komi skríðandi á hjánum til sín og biðji um frelsun.