545. - Bjarnastaða beljurnar baula mikið núna. Eru að verða vitlausar það vantar eina kúna

Þetta er vísa sem var mjög vinsæl í mínu ungdæmi. Alveg meiningarlaus þó og óttalegt þrugl.

Þegar ég fór að vinna í byggingavörudeildinni í Borgarnesi árið 1978 voru þónokkur verkfæranöfn sem komu á óvart. Öfugugginn var samt það merkilegasta. Öflug og sterk skrúfa með öfugum skrúfgangi ætluð til þess meðal annars að ná borðaboltum út eftir að borað hafði verið í hausinn á þeim.

Hamrar voru þarna líka í miklu úrvali. Klaufhamrar, kúluhamrar, Gúmmíkjullur, plastkjullur, glerhamrar, sleggjur, slaghamrar og svo framvegis

Sömuleiðis sílar, nafrar, afeinangrunartengur, visegrip tengur, naglbítar, síðubítar, flatkjöftur, dúkknálar og svo mætti lengi telja.

Hóffjaðrir voru aldrei kallaðar annað en hóffjaðrir. Hefði einhver farið að tala um hesta eða nagla í sambandi við þær hefði verið horft á hann í forundran.

Sagt er að óskastund sé á hverjum degi. Sæmundur fróði kom í skála og tilkynnti að nú væri óskastundin. Ein vinnukonan sagði þá strax:

Eina vildi ég eiga mér
óskina svo góða.
Að ég ætti syni sjö
með Sæmundi hinum fróða.

Þetta rættist segir þjóðsagan og allir urðu þeir prestar. En...

Mörgum þótti málug ég.
Mælti kerling skrýtileg.
Þagað gat ég þó með sann
þegar Skálholtskirkja brann.

Og brunnu þeir þar inni allir sjö.

"Þetta er ungt og leikur sér" sagði Imba í sjónvarpsfréttum í kvöld. Eða þannig skildi ég hana. Landslagið í stjórnmálum er að breytast. Mótmæli að aukast og harkan líka. Lögreglan barmar sér yfir hve dýrt sé að standa í svona löguðu en ég vorkenni þeim ekki baun. Bjarni Harðarson hefur lög að mæla þegar hann talar um ástarsamband fjölmiðla, stjórnmálaflokka og auðkýfinga. Hinsvegar held ég að þarna eigi allir flokkar sök ekki bara einhverjir útvaldir. Stjórnvöld eru þó af eðlilegum ástæðum meira milli tannanna á fólki en stjórnarandstaðan.