1413 - Aðild að ESB

Gamla myndin.
Þessi mynd er frá Stóra-Fljóti í Biskupstungum. Ingibjörg og Hörður bjuggu um tíma í hluta hússins til hægri á myndinni. Til að fá sæmilega kalt neysluvatn varð að kæla vatn úr hvernum þarna rétt fyrir ofan og tjörnin á myndinni var notuð til þess. Björgvin bróðir stendur hjá henni. Ekki veit ég hvað hundurinn heitir (eða hét).

Alveg er ég undrandi á hve andstæðingar ESB telja sig yfirleitt þurfa að taka sterkt til orða. Á margan hátt finnst mér þeir gengisfella bæði málefnið og sjálfa sig. Að nefna sjálfstæðisafsal og landráð í sömu andrá og aðild að ESB er þeim eingöngu til minnkunnar. Sjálfsagt eru einhver dæmi um að andstæðingar aðildar séu kallaðir einangrunarsinnar og þjóðrembur en mér finnst fara minna fyrir slíku en hinu. Kannski er samt um jafntefli að ræða í nafngiftum að þessu leyti enda skipta þær engu máli.

Að mínu viti er það eina sem máli skiptir í þessu sambandi hvort menn telja það til meiri heilla fyrir Ísland og Íslendinga framtíðarinnar að vera innan Evrópusambandsins en utan. Vitanlega má rökstyðja báðar skoðanirnar á margan hátt. Alltof snemmt er samt að fullyrða nokkuð um líkleg eða hugsanleg úrslit í þjóðaratkvæðagreiðslu um málið. Einfaldlega vegna þess að ekki er vitað með neinni vissu um hvað verða greidd atkvæði eða hvenær.

Andstæðingar aðildar virðast um þessar mundir einbeita sér að því að reyna að koma því inn hjá sem flestum að til mestra heilla væri að hætta viðræðum nú á stundinni. Slíkt er beinlínis fáránlegt og bendir eindregið til þess að andstæðingar aðildar geri sér grein fyrir því sjálfir að byrjað er að fjara undan fylgi þeirra. Sömuleiðis er lögð þung áhersla á það af hálfu andstæðinga aðildar að engu megi breyta í landbúnaði og sjávarútvegi.

Rökræða má þó um mögulega inngöngu fram og aftur. Flestir virðast þó forðast slíkt og er hundalógikin og upphrópunarstíllinn mest áberandi. Vel getur þó verið að þetta lagist með tímanum. Þjóðaratkvæðagreiðslan um þetta mál er hvort eð er ekki að skella á.

Stonehenge hið nýja.

Athugasemdir

[Haraldur Hansson, 6.7.2011 kl. 16:51]

Ég tek undir að upphrópanir um landráð eru engum til framdráttar og eiga ekki erindi í umræðuna.

En ef gengið er í ESB komumst við ekki hjá skertu sjálfstæði. Það verða fylgjendur aðildar að vera tilbúnir að ræða heiðarlega en ekki loka augunum fyrir því. Fullveldið og sjálfstæðið ættu að vera þungamiðjan í umræðunni en ekki styrkir og undanþágur.

Það liggur fyrir að ef Ísland gengur í ESB þarf fyrst að breyta stjórnarskránni. Ástæðan er að það framsal á fullveldi sem innganga krefst er ekki heimilt samkvæmt núgildandi stjórnarskrá lýðveldisins. Nákvæmlega þetta atriði er eitt af því sem stjórnlagaráðinu var sett fyrir. Og framsal á fullveldi leiðir óhjákvæmilega af sér skert sjálfstæði.

[Sæmundur Bjarnason, 6.7.2011 kl. 19:57]

Já, en Haraldur þá verðum við að byrja á að trúa því að sjálfstæðið (óskert að mati þeirra sem því trúa) sé það mikilvægasta af öllu. Ég álít einfaldlega að framtíðarheill Íslendinga sé mikilvægara en fullveldið og sjálfstæðið. Einkum vegna þess að deilendur líta oft mjög misjafnlega á þessi hugtök. Kannski líka á hugtakið framtíðarheill reyndar og vel er hugsanlegt að þetta sé í eðli sínu trúarlegt. Pólitískt er þetta áreiðanlega og hvað gerist innan stjórnmálaflokkanna næstu mánuðina kann vel að hafa áhrif á málið. Ef einhverntíma verður greitt  þjóðaratkvæði um nýja stjórnarskrá kann reyndin að verða sú að hliðar eða viðauka-atkvæðagreiðslu verði hægt að túlka sem atkvæðagreiðslu um aðild að ESB.

[Haraldur Hansson, 6.7.2011 kl. 23:53]

Sjálfstæðið ER mikilvægast af öllu. Punktur.

Ef við skoðum íslenskt samfélag 2004, áður en útrásarböðlar skemmdu það, þá var það gott samfélag. Mjög gott. Alls ekki gallalaust, en með því besta sem til var. Það getum við endurheimt.

Þá voru aðeins 60 ár síðan Íslendingar, ein fámennasta og fátækasta þjóð Evrópu, skundaði á Þingvöll og stofnaði lýðveldi 1944. Þjóðin átti fátt annað en von og trú á sjálfa sig, sem sjálfstæðið breytti í bjartsýni, framtak og slagkraft. Var drifkraftur samfélagsins.

Þær stórkostlegu framfarir sem urðu á stuttum tíma hefðu aldrei orðið nema fyrir "við getum þetta víst" hugsunina sem sjálfstæðið færði. Við gerðum mörg mistök á leiðinni og gerum enn, en þetta var meiriháttar afrek.

Mér er sama hvað "gerist innan stjórnmálaflokkanna næstu mánuðina", ég hef aldrei tilheyrt neinum þeirra og aðeins einu sinni kosið sama flokkin tvennar kosningar í röð.

En ég veit að sjálfstæðið er okkar dýrmætasta auðlind. En hún er ósýnileg og því vill hún gleymast. Flestir landsmenn þekkja ekki annað og taka sjálfstæðinu sem sjálfsögðum hlut. Fyrir vikið gleymast þau verðmæti sem í því felast. Nema ef við töpum því, en þá er of seint að fatta og lítil huggun í að segja "einginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur". Svo, stöndum vörð um það.

[Sæmundur Bjarnason, 6.7.2011 kl. 23:58]

Haraldur Hansson er EKKI mikilvægastur af öllum. Punktur.

[Haraldur Hansson, 7.7.2011 kl. 01:03]

Ó nei, aldeilis ekki og ekki einu sinni nálægt því.
Það sæti mun Jón Sigurðsson skipa lengi enn.

[Sæmundur Bjarnason, 7.7.2011 kl. 07:01]

Þó þú segir að sjálfstæðið (skert eða óskert) sé það mikilvægasta af öllu og óþarfi sé að ræða nokkuð annað er ekki þar með sagt að svo sé.

[Haraldur Hansson, 7.7.2011 kl. 12:50]

Þakka þér skoðanaskiptin Sæmundur.

Bið þig samt að gera mér ekki upp skoðanir. Þó ég telji að fullveldið og sjálfstæðið eigi að vera þungamiðjan í umræðunni hef ég aldrei sagt að "óþarfi sé að ræða nokkuð annað".

Það bara hvarflar ekki að mér.

[Sæmundur Bjarnason, 7.7.2011 kl. 14:26]

Takk sömuleiðis. Innleggið hjá þér nr. 2 var í lengra lagi. Best hentar í athugasemdum að hafa innleggin örstutt. Bið afsökunar á því að hafa verið ansi stuttur í spuna við þig. Velkominn aftur seinna, ef þú vilt.