326. - Sturlumál og Evrópumál. Einnig meira um skák og nú frá Bifröst

Fyrst svolítið um Sturlumál. Lætin við Rauðavatn á síðasta vetrardag voru alvöru. Nokkrum dögum síðar var krakkahópur með einskonar mótmæli á gatnamótum Miklubrautar og Kringlumýrarbrautar. Það var í þykjustunni.

Málstaður vörubifreiðastjóra er ekki slíkur að almenningur geti umsvifalaust tekið undir hann. Þeir komu samt af stað mótmælaöldu sem ekki er enn séð hvort muni leiða til einhvers. Umhverfisverndarsinnar hafa einnig unnið nokkuð á að undanförnu. Málflutningur þeirra er stundum meira sannfærandi en stjórnvalda. Ég hef samt ýmislegt að athuga við það sem sumir þeirra segja.

Þessi mál öll eru mikið alvörumál og ásamt með mörgu öðru sýna þau að órói fer vaxandi í þjóðfélaginu. Stjórnarandstaða götunnar er mun hættulegri ríkisstjórninni en hin svokallaða stjórnarandstaða á Alþingi. Steingrímur dælir úr sér sömu gömlu frösunum, Guðni snýst í hringi og í öðrum heyrist varla. Annars ætla ég ekki að ræða um pólitík hérna, stjórnmálaþrætur eru yfirleitt heldur leiðinlegar. Egill Helgason má þó eiga það, að oft hefur hann lag á að fá til sín viðmælendur sem hafa eitthvað að segja.

Evrópumálin eru svo sannarlega komin á dagskrá núna. Sjálfur hef ég lengi verið eindreginn stuðningsmaður aðildar að Evrópubandalaginu. Þar er ekki hægt að reikna alla hluti út. Minnimáttarkennd og hóflaust mikilmennskubrjálæði einkennir oftast málflutning Evrópuandstæðinga. Það sem fyrst og fremst þarf að ræða í aðildarviðræðum eru sjávarútvegsmálin. Þar er margt óljóst enn. Lykilatriðið er að fiskveiðar skipta flestar þjóðir í Evrópubandalaginu fremur litlu máli, en okkur miklu.

Kannski ég haldi áfram að skrifa um skák. Ég hef alltaf haft gaman af henni. Ég hef þó aldrei lagst djúpt í byrjanapælingar og þess háttar og er alls ekki nema miðlungsskákmaður. Einhvern tíma tefldi ég á helgarskákmóti í Borgarnesi og eftir það mót komst ég á stigalista og var með fimmtánhundruð og eitthvað stig.

Sennilega gefa þessi stig ágæta hugmynd um skákstyrk minn. Þó veit ég svosem ekkert um það. Hef líka alltaf haft gaman af að kynna mér skáksöguna. Í seinni tíð á ég orðið erfiðara með að einbeita mér að tafli, en hef þó gaman af léttum skákum við menn sem ekki taka málin of alvarlega. Iðka það þó einkum á Netinu, enda hentar það afar vel til slíks. Ég held að þessi stig á Borgarnesmótinu hafi bara verið reiknuð úr þremur skákum.

Á því móti tefldi við Guðmund Ágústsson og skíttapaði. Jafntefli gerði ég við Júlíus Sigurjónsson frá Bolungarvík, sem mig minnir að hafi verið jafnoki Halldórs Grétars á þeim tíma og á svipuðum aldri. Einhverja vinninga fékk ég líka og ég man að í síðustu umferðinni vann ég með herkjum John Ontiveros sem þá var svotil nýbúinn að læra að tefla.

Afrek mín á skáksviðinu eru heldur fá og smá og ég hef ekki teflt á skákmótum sem komið hafa til stigaútreiknings eftir þetta. Í síðasta bloggi skrifaði ég nokkuð um skák í Hveragerði forðum daga og nú ætla ég að halda svolítið áfram þar sem frá var horfið, flestum eflaust til sárra leiðinda.

Á Bifröst var ég með bestu skákmönnum. Af mínum bekkjarbræðrum voru þeir Baldur Óskarsson og Theodór Jónsson þó tvímælalaust betri en ég. Nokkrir voru að mínu áliti á svipuðu stigi og ég og aðrir lakari. Ég man eftir að fyrri veturinn minn á Bifröst fórum við í skákferðalag til Akraness og tefldum þar á tíu borðum við Akurnesinga. Þessari viðureign töpuðum við og fengum ekki nema fáeina vinninga alls, líklega bara tvo eða þrjá. Af þessum vinningum man ég að tveir komu af okkar borði í matsalnum og vorum við nokkuð stolt af því. Ég vann mína skák og borðfélagi minn sem vann sína var Þorsteinn Árni Gíslason úr Garðinum, bróðir þess kunna aflaskipstjóra Eggerts Gíslasonar.

Auk þeirra skákmanna sem áður eru nefndir man ég að Ingþór Ólafsson úr eldri bekknum var ágætur skákmaður og ef til vill fleiri. Vel getur verið að þeir Ingþór, Baldur og Theodór hafi verið á borðunum fyrir ofan mig í viðureigninni við Akurnesinga og ég á fjórða borði.

Ég man lítið eftir skákiðkun á Bifröst að öðru leyti en þessu. Þó man ég að við Skúli Guðmundsson tefldum nokkuð oft síðari veturinn og líklega höfum við verið af svipuðum styrkleika.

Athugasemdir

[nöldrarinn 6.5.2008 kl. 08:05]

Merkilegt með þessi Evrópumál;  hefurðu tekið eftir því að ansi margir geta ekki talað um þau nema á einhverjum tilfinningalegum grunni? Það er eins og fólki sé gjörsamlega fyrirmunað að disputera þau á grunni staðreynda og efnahagslegra plúsa og mínusa fyrir okkur sem samfélag hér á skerinu? Þetta leiðir til þess að þeir sem vilja ræða á köldum grunni staðreynda, nenna ekki að taka þátt í bullinu og umræðan verður öll á hinu planinu? - BTW - af því þú nefndir hann Skúla, veistu nokkuð hvar hann er núna?

[Sæmundur Bjarnason, 6.5.2008 kl. 13:21]

Ég hef ekki séð Skúla í mörg ár og veit ekkert hvað hann gerir núna. Mér finnst eðlilegt að ræða staðreyndir og efnahagslega plúsa og mínusa í sambandi við Evrópuaðild og það hefur verið gert árum saman. Báðir aðilar hafa samt gerst sekir um það að kalla margt staðreyndir sem eru það alls ekki. Ég á bara við það að á endanum er ekki hægt að komast að neinni stærðfræðilegri niðurstöðu í málinu, svo tilfinningalegu rökin hljóta að blíva fyrir rest.