1454 - Sturtuhengi

Gamla myndin.
Bifrastarmynd. Ég er ekki alveg viss um alla þarna. Áreiðanlega eru þarna samt sitjandi Guðmar Magnússon, Geir Magnússon og Theodor Jónsson. Sá sem er með sígarettuna er Jón Alfreðsson. Veit ekki með vissu hverjir hinir tveir eru sem standa upp á endann.

Bifhjólasamtök lýðveldisins eða Sniglarnir eins og þeir eru nefndir í daglegu tali standa nú fyrir undirskriftasöfnun og segja að það sé þeirra síðasta hálmstrá. Þeir eru á móti þeirri breytingu á umferðarlögunum sem boðuð er með frumvarpi sem nú er fyrir alþingi. Ég veit svosem ekki gjörla hverju þeir eru að mótmæla en hef alltaf verið svolítið hallur undir sniglagreyin þó ég sé ekki mótorhjólamaður sjálfur og hafi aldrei verið.

Held að þeir séu óánægðir með auknar kröfur sem til þeirra eru gerðar samkvæmt frumvarpingu að nýju lögunum. Finnst að vel megi styðja þá í þeirri baráttu. Það er ekki lítil ánægja sem í því er fólgin að geta með talsverðum rétti haldið því fram að „mótorhjólamaður“ sé alls ekki skammaryrði í munni flestra Íslendinga heldur þvert á móti jákvætt mjög.

Ekki var það ætlun mín að skrifa svo fljótt aftur um „Sögu-Akraness“ málið, en bæjarstjórinn og pótintátar hans virðast ekkert hafa lært. Samkvæmt Fréttatímanum (sem er nota bene um það bil eina pappírsgagnið sem ég les að staðaldri) hafa þeir nú í hótunum við Pál Baldvin Baldvinsson. Ekki held ég að þeir ríði feitum hesti frá þeirri viðureign. En gaman verður að fylgjast með henni. Kannski þeir virði Hörpu Hreinsdóttur viðlits á endanum ef nógu lengi er hamast í þeim. Annars virðast mér lesendur mínir vera farnir að gera grín að þessum eilífu „Sögu Akraness“ málum hjá mér.

Saga Akraness er dýr bók og óspennandi, auk þess sem hún er þung og illa samin.
Saga Akraness er dýr bók og óspennandi, auk þess sem hún er þung og illa samin.
Saga Akraness er dýr bók og óspennandi, auk þess sem hún er þung og illa samin.
Saga Akraness er dýr bók og óspennandi, auk þess sem hún er þung og illa samin.
Saga Akraness er dýr bók og óspennandi, auk þess sem hún er þung og illa samin.
Saga Akraness er dýr bók og óspennandi, auk þess sem hún er þung og illa samin.
Saga Akraness er dýr bók og óspennandi, auk þess sem hún er þung og illa samin.
Saga Akraness er dýr bók og óspennandi, auk þess sem hún er þung og illa samin.

Auðvitað gæti ég prófað að endurtaka þetta nógu oft. En það er hætt við að lesendur þessa bloggs yrðu ekki hrifnir. Þeim finnst ég skrifa nógu mikið um þetta endemis rugl sem þeir hafa flestir engan áhuga á.

Mér finnst galli á nýju stjórnarskrártillögunum hve flóknar þær kosningareglur eru sem þar er að finna. Man ekki betur en það hafi verið skoðun flestra Íslendinga samkvæmt skoðanakönnunum, þjóðfundum og þ.h. að kosningafyrirkomulagið sem nú er notað sé einmitt of flókið. Kannski er slæmt að vera með mjög nákvæm fyrirmæli um kosningar í stjórnarskrá og málamiðlunarkeimurinn af tillögum stjórnarskrárráðs er mikill.

Aðstandendur tónlistarhússins nýja ætla víst að vera með allra síðustu vígslu þess á menningarnóttinni um næstu helgi. Sjaldan hef ég verið jafnsammála endurteknum vígslum eins og fyrirhugaðar eru varðandi Hörpuna. Samt er það nú svolítið skondið að vígja húsið hvað eftir annað.

Menningarnóttin (sem er reyndar alls engin nótt) er farin að setja sinn svip árlega á borgina. Nú er sú hátíð að hefjast einu sinni enn. Margt finnst mér benda til að þessi hátíð eigi eftir að slá þær fyrri út. Bílastæði eru að verða helsta vandamálið. Kannski ég keyri bara upp að Kringlu og labbi svo.

Hlustaði áðan á langt og merkilegt útvarpserindi um það hve sturtuhengi eru hættuleg. Útskýrt var skilmerkilega af hverju þau eru svona hættuleg og af hverju ber að varast þau. Tileinkaði mér þó ekki nógu vel það sem sagt var um þau til að endurtaka það hér. Mest af því var efnafræðilegt og ég er bara ekki nógu vel að mér í efnafræði til að lifa heilsusamlega. En, það er greinilega margt að varast í nútímanum.

Á Dalvík.

Athugasemdir

[Ellismellur 20.8.2011 kl. 07:31]

Sæmundur, ég held það sé Ólafur Ottósson, sem er að ræða við JEA. Átta mig ekki á þeim sem er að tala við Guðmar.

[Sæmundur Bjarnason, 20.8.2011 kl. 08:19]

Sé núna að þetta er alveg rétt hjá þér. Ólafur var ekki bekkjarbróðir minn og þess vegna þekki ég hann ekki eins vel og hina. Ef maðurinn sem við komum ekki fyrir okkur er bekkjarbróðir minn þá dettur mér helst í hug Ólafur Sigurðsson eða Hermann Hansson. Sé þarna um bekkjarbróður Ólafs Ottóssonar að ræða veit ég ekki vel hver það gæti verið.

[Ellismellur 21.8.2011 kl. 17:18]

Mér finnst þessi maður ekki nógu hár til að geta verið endurskoðandinn. Hallast því frekar að því að þetta sé Hermann. Þetta getur held ég ekki verið neinn af bekkjarbræðrum Óla Ott.