Bloggið mitt

11.4.2008 | 01:02

303. - Ættarmótasóttin skæð - Gvendarkotsættin mæti að Ketilstöðum í sumar

Guðlaugur var lítill, varla meðalmaður, skolhærður, alltaf með húfu. Snemma varð hann sköllóttur, hafði gaman af að þrasa.

Svona er móðurafa mínum lýst. Ég get ekki að því gert að mér finnst þetta snilldarleg mannlýsing. Hún er komin frá frænku minni Báru Sigurjónsdóttur, en Guðlaugur var einnig afi hennar.

Annars er þetta af vef sem systursonur minn Atli Vilhelm Harðarson hefur komið upp í tilefni af því að til stendur að halda ættarmót í sumar. Ættingjum mínum sem hingað kunna að rekast vil ég benda á að veffangið er "http://www.gvendarkot.tk/" eða www.fva.is/atli/

Margt er merkilegt á þessari vefsíðu. Meðal annars fjöldi mynda. Einnig eru þar nokkrar vísur sem hafðar eru eftir Ingibjörgu systur minni. Sumar þessara vísna kannast ég líka við, svona þegar ég sé þær uppskrifaðar. Vonandi tekur Ingibjörg það ekki illa upp, þó ég birti þessar vísur hér:

Súlurýju rak á vog,
rétt upp í hann Sigurð.
Hún var tíu álnir og
eftir því á digurð.

Hafið þið heyrt um hann Hóla-Jón?
Hann ætlaði að fara í verið.
Dallurinn allur datt í spón
og drengjunum gaf hann smérið.

Á ég að segja þér sögu
af kerlingunni rögu?
Hún fór á milli fjóss og hlöðu
og flengdi sig með snarpri grautarþvögu.

Einu sinni átti ég gott
á allri æfi minni.
Þá var soðinn rjúpurass,
reittur upp úr skinni
hjá henni stjúpu minni.

Þar sem Ingibjörg talar um "grautarþvögu" minnir mig endilega að vani hafi verið að segja "rjómaþvögu". Ég hef samt enga hugmynd um hvernig slíkt verkfæri er. Í sömu vísu fannst mér líka alltaf að verið væri að tala um kerlingu sem héti Raga, en ekki um kerlingu sem væri rög.

Tvær aðrar vísur kann ég, en man ekki hvort ég lærði þær af ömmu Jórunni eða mömmu minni. Þær eru svona:

Andrés minn í eyjunum,

er að róa núna.

Fiskinn ber á fleyjunum

og færir krakkagreyjunum.

Þarna kann síðan að hafa verið ein ljóðlína til viðbótar, en ég man hana ekki.

Hin er svona. Og þegar farið var með hana áttu tveir að sitja flötum beinum á gólfinu, takast í hendur, spyrna saman iljum og togast á:

Við skulum róa á selabát,

fyrst við erum fjórir.

Það eru bæði þú og ég,

stýrimaður og stjóri.

Af því ég hef ástæðu til að ætla að fleiri en ættingjar mínir lesi þetta blogg var ég að hugsa um að bæta hér við fáeinum orðum um ættarmót almennt, en dettur bara ekkert gáfulegt í hug.

Flokkur: Bloggar | Facebook