1646 - Vaðlaheiðarvitleysan

Gamla myndin.
Jóhann Steinsson og Hildur Kristjánsdóttir.

Háskólasamfélagsumræðan í þjóðfélaginu er heldur hvimleið. Háskólaborgarar eiga að vita það jafnvel betur en aðrir að alla skiptingu fólks í flokka er auðvelt að gagnrýna. Kannski er þetta bara venjulegur menntahroki. Þetta er samt til þess fallið að gera fólk andsnúið skólagöngu. Hún er ekki hátt skrifuð meðal almennings. Oftast er hún samt skárri en brjóstvitið. Það er auðvitað afar stutt yfir í menntunarleysishroka hjá þeim sem láta eins og ég geri hér. Gullni meðalvegurinn sem ávallt er vandrataður er auðvitað alltaf bestur.

Sagt er að skógarkerfill og lúpína séu til mikilla vandræða í Hrísey. Ég minnist þess að þegar ég dvaldi um hríð í Hrísey fyrir nokkrum árum þá var skógarkerfillinn einkum nyrst á eyjunni og ekki að sjá að hann ógnaði neinum. Það var ekki fyrr en síðastliðið sumar sem ég sá að kerfillinn getur verið til mikillar óþurftar þar sem hann nær sér á strik. Rjúpan á sér griðastað í Hrísey og mér er ekki kunnugt um að henni hafi fækkað fyrir tilverknað kerfilsins, en svo kann þó að fara. Mér finnst margir fara með miklu offorsi gegn þessum plöntum (lúpínunni og skógarkerflinum) og oft án þess að hafa hugsað málin verulega. Tilraunir hafa mér vitanlega verið fáar varðandi þetta mál hingað til. Mér finnst að slíkar tilraunir mætti vel gera einmitt í Hrísey.

Að svokölluð eignarhaldsfélög geti átt tugþúsundfaldar eignir ef miðað er við hlutafé þeirra er auðvitað fáránlegt. Ef hagfræðingastóðið, sem alla er að drepa, getur ekki fundið lausn á þeim vanda sem kynni að skapast við lagfærinu á þessu og ef ekki er heldur hægt að koma hlutum þannig fyrir að arður sé skattlagður þar sem hann verður til er líklega best að afnema allt sem heitir peningar og verðbréf og taka upp vöruskipti eingöngu. Auðvitað væri það dálítið umhendis en er kannski nauðsynlegt. Hagfræði og Viðskiptafræðimenntun mætti þá leggja niður (að ógleymdum fjármálaráðherrum og viðskiptaráðherrum) og spara með því verulega fjármuni.

Því skyldi ég vera að rembast við að blogga á hverjum degi? Örlítið ofar kemst ég kannski á vinsældalista Moggabloggsins með því. En er það eftirsóknarvert? Eiginlega ekki. Með því daglega bloggi sem ég var nánast búinn að venja mig á neyddist ég oft til að blogga um tíðindi dagsins. Þau er nú samt oftast svo leiðinleg að það tekur því alls ekki að blogga um þau. Er ekki öllum í rauninni sama t.d. hvort ÓRG og ÁSTÞÓR verða einir í framboði til forsetaembættisins í sumar eða ekki. Auðvitað hlustar maður á bollaleggingar um þetta mál í sjónvarpinu og jafnvel fleiri vörpum, en er það eitthvað til að hafa áhyggjur af? Ekki finnst mér það. Og pólitíkin. Er ekki fjandans sama hvort stjórnarandstöðunni tekst einu sinni enn að snúa á Jóhönnu og Steingrím eða ekki. 

Málið um Vaðlaheiðargöngin er samt furðulegt mál. Álit mitt á þingkonunum Guðfríði Lilju Grétarsdóttur og Ólínu Þorvarðardóttur hefur aukist stórlega við að horfa á fréttirnar áðan. Þær ætla ekki að styðja laumuspilið með ríkisábyrgðina á þessum göngum. Enginn vafi er á að kostnaðurinn við göngin mun að verulegu leyti lenda á ríkinu á endanum. Einkaframkvæmdarbullið er bara til þess gert að koma göngunum framar í framkvæmdaröð. Losið ríkið undan ábyrgðinni á þessu öllu saman og auðvitað eru allir sammála um að mikil samgöngubót verður að göngunum.

Snert hörpu mína himinborna dís.