2499 - Verslunarmannahelgin

Hverjir græða á útihátíðum? Nú, auðvitað þeir sem halda þær. Litlu máli skiptir hvort lögreglan stígur dansinn með fjölmiðlunum eða ekki. Þeir sem halda hátíðina og örva menn sem mest þeir mega til áfengisneyslu hljóta að bera einhverja ábyrgð á þeim nauðgunum og öðrum afbrotum sem framin eru. Þetta á ekkert síður við um þjóðhátíðina svokölluðu í Vestmannaeyjum um verslunarmannhelgina en aðrar útisamkomur. Í orði kveðnu eru allir á móti ofbeldi, en samt sem áður eiga sem allra flestir að vera vel fullir því þá eyða þeir mestu.

Undarlegt er að hlusta á fréttir þessa dagana. Allir fordæma sjúkrahúsið sem einhverjir Hollendingar hugsuðu sér að reisa í Mosfellsbæ. Fáir virðast gera sér grein fyrir að sennilega er ekkert að marka þetta. Sá sem gerði einhverskonar samning við bæjarstjórann þar fór sennilega illa með pappír, en vafasamt er að hann hafi gert nokkuð annað af sér. Engin ástæða er til að ætla að einhverntíma rísi sjúkrahús þarna.

Veðrið er óvenju gott núna. Venjulega er það allsekki svona gott um verslunarmannahelgina. Lítið er um að vera hérna á Akranesi eins og sennilega víðast hvar í þéttbýli á landinu. Allir vilja fara í ferðalög um þessa helgi og skemmta sér sem mest. Skemmtunin er kannski svolítið grá og blaut hjá sumum, en um það þýðir ekki að fást. Dagskipunin er að skemmta sér sem mest. Helst undir drep. Já, ég er kominn á þann aldur að mér finnst skipulagðar útiskemmtanir ekki spennandi. Vel má þó sleikja sólskinið þar ekki síður en annars staðar. Gróðri hefur víðast hvar farið stórlega fram. Tré og runnar eru út um allt þó sauðkindin hafi með nagdýrshætti sínum tafið þá framrás eftir mætti.

Ekki er hægt að segja svo skilið við verslunarmannhelgina að ekki sé minnst á umferðina. Viðvarnir lögreglu og annarra eru hvað fastasti liðurinn í verslunarmannafuglabjarginu. Fréttir í sjónvarpi og útvarpi snúast að mestu um það hve mörgum hafi verið nauðgað á tilteknum útihátíðum, hve mikið af fíkniefnum hafi verið gert upptækt og hvernig umferðin hafi gengið. Alltaf sami söngurinn. Ekki einu sinni með tilbrigðum.

Einhver mynd.

2498 - Jónas og fleiri

Aðalgallinn við Jónas besserwisser er að hann er alltaf svo neikvæður. Allt er að fara í hund og kött hjá honum. Svo eru þessar blogg-greinar hjá honum eingöngu framhald af hinni hundleiðinlegu pólitísku orðræðu sem ég ímynda mér að sé alla að drepa. Auðvitað er hann samt manna best til þess fallinn að kommenta á þessar fréttir. Ég veit bara að hann býr yfir svo mörgu öðru að mér finnst hann ætti að hætta þessari sífelldu neikvæðni. Að sjálfsögðu er heimurinn samt ekkert sérlega skemmtilegur en hann ætti að prófa að segja frá einhverju öðru í þessum stuttu greinum sínum.

Ómar Ragnarsson, sá fjölfróði skemmtikraftur, fjölmiðlamaður og altmuligmand bloggar manna mest og hefur frá mörgu að segja. Hann er samt sá óskeikuli besserwisser sem oft fælir aðra samskonar frá sér, en heillar marga uppúr skónum. Oft þarf hann að leiðrétta og bæta við fréttir hjá viðurkenndum fjölmiðlum.

Jens Guð er afburða bloggari og flækist víða um Internetið, safnar skrítnum og eftirminnilegum sögum. Semur þær jafnvel sjálfur ef svo ber undir.

Í þeim aldursflokki sem ég tilheyri eru ekki margir aðrir sem ég fylgist reglulega með. Sumt sem þessir úrvalsbloggarar skrifa fer samt framhjá mér, en ég reyni þó að heimsækja bloggin þeirra öðru hvoru.

Og sumir, t.d. ég, eru sífellt að flækjast á fésbókinni, án þess að hafa náð almennilegum tökum á henni. Eiginlega væri gamalmennum eins og mér heppilegast að halda sig við bloggið. Fésbókin er þó að verða skelfilega gamaldags. Er virkilega ekki neitt nýrra að taka við?

Stundum uppgötva ég skyndilega að ég hef ekki séð, eða brugðist við á eðlilegan hátt, sumum tilkynningum sem mér hafa borist á fésbókinni. Eiginlega er það miklum tilviljunum háð hvort og þá hvernig maður bregst við ýmsu því sem þar kemur fyrir. Ein tilkynning leiðir kannski til þess að maður fer að gera eitthvað annað og gleymir að þær voru fleiri. Litaskiptin á milli þeirra tilkynninga sem maður hefur lesið og skoðað og hinna eru nefnilega ekki nógu greinileg. Oft eru sjálfgefnu og upprunalegu stillingarnar þær bestu. Kannski er hægt að stilla þetta betur einhvers staðar, en ég forðast allt slíkt eins og heitan eldinn. Sennilega er þetta með viðbrögðin, sem ég sagði frá í upphafi þessarar málsgreinar, svipað hjá öðrum. Mér finnst þetta aftur á móti hálfleiðinlegt því ég er með þeim ósköpum gerður að vilja endilega hafa allt í röð og reglu. Sennilega er allsekki svo, frá öðrum séð, en ég vil geta séð systemið í öllu.

Munurinn á því sem kallað er lífeyristrygging og lífeyrissjóðirnir standa fyrir og því sem kallað hefur verið séreignarsparnaður er sá, að það sem lífeyrissjóðirnir eiga að tryggja okkur er fólgið í samtryggingu. Þannig að það er sama hve gömul við verðum, okkur er tryggður lífeyrir út lífið. Auðvitað getur hann í mörgum tilfellum verið lægri en séreignarsparnaðurinn sem aðeins er ákveðin upphæð, sem hækkar eða lækkar í samræmi við ástandið á markaðnum. Þegar sú upphæð er hinsvegar uppurin mega þeir sem aðeins hafa slíkar tekjur lifa á því sem úti frýs. Auðvitað er þetta bara minn skilningur á flóknu fyrirbæri og kannski ekki í samræmi við skilning annarra. Íslenskt þjóðfélag hefur samt vel efni á því að allir komist bærilega af.

Einhver mynd.