2477 - Bjarni konungur Íslands

Í mínum huga er lítill vafi á því að Bjarni Benediksson er á margan hátt valdamesti maður landsins. Hann virðist ráða því sem hann vill og margt bendir til að svokallaður forsætisráðherra í vasa hans í þeim málum sem Bjarni vill beita sér. Margt styður þessa skoðun mína sem varð að vissu þegar þeir fóstbræður Sigurður og hann stóðu í stiganum í alþingishúsinu og töluðu við pöpulinn.

Líklega er það einn mesti sigur Bjarna á hans stjónmálaferli þegar honum tókst að fá Sigmund Davíð Gunnlaugsson til að fallast á það á Laugarvatni, eða í einhverjum sumarbústað, að mynda ríkisstjórn með sér. Þó Sigmundur fengi að vera forsætis var eiginlega enginn vafi á því þegar og ef í baksýnisspegilinn er horft að Bjarni hafði alla þræði í hendi sér. Hugsanlega hafa þeir ekki einu sinni rætt um þingrofsheimild en Bjarni talið sig vissan um að ÓRG hefði sama skilning og hann á því máli.

Sigmundur hefur líklega talið að hann hefði þingrofsheimildina því venjulega hefur hún annaðhvort fylgt forsætisráðherraembættinu eða sérstaklega verið um hana samið. En eins og flestir Íslendingar ættu að vita er Ólafur Ragnar Grímsson enginn venjulegur forseti og þessvegna tók hann ekkert mark á því þó SDG hótaði þingrofi.

Eftir núverandi forsetakosningar er áreiðanlegt að Davíð Oddsson verður óskaðlegur með öllu. Þó hefur það verið svo hingað til að hann er sá maður sem Bjarni konungur hefur óttast hvað mest. Allsekki er víst að neinar kosningar verði næsta haust. Bjarni notar þetta bara sem hótun við stjórnarandstöðuna. „Ef þið verðið ekki þæg og hlýðin samþykkjum við aldrei að hafa kosningar í haust“.

Líkur eru samt á því að hann beygi sig fyrir hótun um að gera alþingi óstarfhæft með málþófi. Í því sambandi er vel hugsanlegt að strax í haust komi til kasta Guðna í forsetaembættinu.

Kannski er bara best að setja þetta strax á bloggið áður en það verður úrelt.

Einhver mynd.

2476 - Forsetakosningarnar enn og aftur

Satt að segja er mér ofboðið þegar ég les fésbókina og það sem menn þar láta frá sér fara í tilefni af forsetakosningunum. Mér er nær að halda að marga vanti alla sómatilfinningu. Það er næsta víst að ekki eykst tiltrú mín á fésbókinni við þessar forsetakosningar. Jafnvel Moggabloggið er betra hvað orðbragð snertir. Skyldi enginn skammast sín?

Vitanlega fara úrslit forsetakosninganna lítt eftir því hver forsetalegastur er. Og allra síst eftir því hvað einum einstaklingi finnst í því efni. Samt sem áður ætla ég að segja frá því hver þeirra sem venjulega eru efstir í skoðanakönnunum mér finnst vera forsetalegastur.

Satt að segja er það Guðni Th. sem þar hefur vinninginn. Af einhverjum ástæðum finnst mér Andri Snær vera strákslegastur (í góðri merkingu) þeirra allra og ég hef þá trú að hann muni skjótast framúr Davíð á lokasprettinum, en þrátt fyrir góða og skýra framtíðarsýn ekki hafa neina möguleika á að ná Guðna. Halla Tómasdóttir ætti skilið að vera mun ofar, en líklega er stuðningur hennar við útrásarvíkingana og tengsl við þá á árum áður, henni talsverður fjötur um fót.

Af einhverjum lítt skiljanlegum og fárálegum ástæðum virðast minningar fólks úr þorskastríðunum ætla að verða þungamiðjan í þessum forsetakosningum. Ég get bara sagt það um mig að þó ég ruglist stundum svolítið í ártölum í þessu sambandi þá man ég vel eftir þeim. Auðvitað var það svo að allir vissu að Bretar vildu ekki eða fengu ekki fyrir Bandaríkjamönnum að beita sér að fullu. Þeir máttu t.d. ekki drepa menn. Að margir Íslendingar hafi samt sem áður álitið að þeir væru að berjast fyrir lífsafkomu sinni þarf ekki að vera nein mótsögn í sjálfu sér.

Eftirminnilegasta atvikið úr þessum stríðum hvað mig snertir er hve litlu mátti muna að Íslendingar gripu til ófyrirsjáanlegra og afdrifaríkra ráða þegar varðskip stöðvaði togarann Everton fyrir norðan land og hélt honum þar í nokkurn tíma. Ef uppúr hefði soðið þar og Íslendingar gripið til örþrifaráða er ekki að vita hvernig farið hefði.

Mikið er deilt nú um stundir um hvað fram hafi farið í tveggja manna tali milli Ólafs Ragnars Grímssonar forseta Íslands og Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar forsætisráðherra. Sumir virðast jafnvel telja að þetta hafi áhrif á núverandi kosningabaráttu fyrir næstu forsetakosningar. Því fer samt fjarri. Krakkarnir mundu segja að ÓRG hafi haldið kúlinu en SDG ekki. Ég ætla ekkert að segja um þetta, kúlið má bara eiga sig.

Einhver mynd.