2364 - Jörundur hundadagakóngur

Eiginlega er ég að gefast upp á þessu flóttamannamáli. Viðskiptamál og vöruúrval allskonar eru að taka við. Viðskiptabönn eru mikið notuð til að vekja athygli. Eina dæmið um að þau hafi hugsanlega haft einhver áhrif á stefnu er viðskiptabannið á Suður-Afríku á sínum tíma. Ef Rússar setja viðskiptabann á Ísland, þá setja þeir bara viðskiptabann á Ísland. Annað en hefndarráðstöfun getur það aldrei orðið. Íslendingar vildu bara gera einsog félagar þeirra í NATO. Skil samt ekki almennilega af hverju fjölmiðlamenn eru allt í einu (ásamt ríkisstjórninni) búnir að missa allan áhuga á flóttamönnunum. Mér finnst óþarfi að láta ríkisstjórnina sleppa svona billega frá þessu öllusaman.

Miklum og undarlegur áróðri er haldið uppi um flóttamenn þá sem nú flæða yfir Evrópu. Hamast er við að gera þetta mál sem pólitískast. Sem það er í rauninni alls ekki. Enginn vafi er á því að félagslegu miðlarnir (einkum fésbókin) eru orðnir sterkt pólitískt afl. Vinstri menn virðast vera duglegri við skriftir þar og þarf það ekki að koma á óvart. Ætli hægri menn séu ekki uppteknir við að grilla og græða.

Einn aðalgallinn við bloggið er sá að ekki þýðir mikið að fara þangað inn með alltof stuttan texta. Annars er þetta með stuttan og langan texta ansi teygjanlegt. Alltaf held ég samt að vandlega athyglin sé að styttast. Varla þýðir lengur að koma með álnarlangar og ill-læsilegar greinar og ætlast til þess að dagblöðin birti ósköpin.

Einhverju sinni sá ég því haldið fram (sennilega á fésbókinni) að á Moggablogginu væru ekki aðrir eftir en sanntrúaðir íhaldsseggir og svo fáeinir furðufuglar. Frekar vildi ég nú teljast til furðufuglanna en sanntrúaðra íhaldsseggja. Það er að vísu rétt að allmargir hættu sem Moggabloggarar um það leyti sem Davíð Oddsson varð ritstjóri Morgunblaðsins. Sumir þeirra náðu að hasla sér völl annars staðar, en furðu margir hættu fyrir fullt og allt. Sumir þeirra elska nú orðið fésbókina umfram flest annað. Það finnst mér furðufuglaskapur hinn mesti. Eini augljósi kosturinn við fésbókina finnst mér vera sá að þar er hægt að ná sambandi við næstum alla. Tölvupósturinn er þvínær ónýtur vegna auglýsingastarfsemi. En sem predikunarstóll er Moggabloggið langbest og þjónustan þar er ágæt. Ekki er þó hægt að segja að Morgunblaðið eða mbl.is vekji mikla athygli á þessu umræðuformi sem vel má halda fram að sé einskonar athugasemdakerfi ef menn vilja nota það þannig.

Afskaplega er ég misjafnlega upplagður í þessari morgungöngu minni. Samt stunda ég það flesta morgna að fara út að ganga. Viðmiðið er klukkutími eða 5 kílómetrar. Í morgun náði ég t.d. ekki viðmiðunarhraðanum (sem er 400 m á hverjar 5 mínútur). Stundum á ég í engum erfiðleikum með það og stundum næ ég því svona rétt svo. Er samt ekki svo langt leiddur að ég birti hér úrslitin á hverjum morgni. Sú tíð getur samt komið.

Jörundur hundadagakonungur var hérumbil búinn að plata Íslendinga upp úr skónum enda vilja þeir umfram allt láta plata sig. Í síðustu kosningum plataði Sigmundur Davíð talsvert marga og hver veit nema hann geri það aftur. ÓRG heldur líklega áfram að plata fólk enn um sinn. Merkilegast fannst mér þegar hann reyndi að telja fólki trú um að „Pochahontas“ væri hundómerkileg kvikmynd.

Flottur braggi.