2344 - Sigmundur Davíð (nei, þetta er bara plat)

Hef komist að því eftir langa og stranga umhugsun að ég eigi bara að skrifa um það sem mig langar til. Ekki það sem ég held að lesendur vilji lesa. Þessvegna byrja ég á hugleiðingum um gönguferðir og megrun.

Í morgun (þriðjudag) fór ég í morgungöngu einsog flesta morgna. Fór vel af stað og var búinn að fara 433 metra eftir 5 mínútur. Hélt hraðanum nokkuð vel en undir lokin fór að draga af mér. Á endanun losaði klukkutíminn þó 5 kílómetrana. Fór 5,01 km á klst. Minnir að ég hafi farið 5,05 á klukkustund um daginn. Er þó ekki alveg viss. Nú er ég 104,5 kg en fór að mig minnir einu sinni eða tvisvar yfir 105 kg undanfarna daga. Á að setja punkt á eftir g-inu í kg?

Það er undarlegt með mig. Þegar einhverjum verður verulega á í íslenskunni hvað snertir  orðatiltæki eða þess háttar, þá er ég vís til að muna það endalaust. Man t.d. eins og það hefði gerst í gær þegar Vigdís sagði í sjónvarpsviðtali að hún hefði orðið „flemtri slegin“ yfir snjóflóðafréttum sem sjónvarpsfréttamaðurinn tíundaði. Einnig er mér í fersku minni sjónvarpsauglýsing þar sem greinilega kom fram að auglýsingasemjarinn hafði enga hugmynd um af hverju talað er um að láta „brýnnar síga“. Hélt greinilega að þar væri verið að tala um brýr. Svo er alveg klassískt þetta með kryddsíldina. Verð líka að gæta mín á að nota ekki málshætti þar sem skemmtilegur misskilningur kemur í ljós. Til dæmis á ég það til að segja að ekki sé „hundur í hættunni“ og ýmislegt þess háttar. Mínum eigin yfirsjónum gleymi ég þó yfirleitt samstundis.

Lafði Díana eða hékk hún?
Bölva formælendur mikið?
Er nunnunum í Hafnarfjarðarklaustri ábótavant?
Er það rétt að bókhaldarar fari gjarnan niður að tjörn til að láta endurskoða reikninga?
Eiga steggirnir á tjörninni erfitt um andardráttinn?

Já, það er margt sem ég velti fyrir mér og ekki allt gáfulegt. En nú er orðið svo langt síðan ég bloggaði að ég verð víst að láta þetta frá mér þó það sé í styttra lagi.

Setið úti í blíðunni.