2801 - Tvöþúsundogáttahundruð

Án þess að hafa áttað mig á því er ég nú búinn að blogga meira en tvöþúsund og átta hundruð sinnum. Það hlýtur að vera einhvers konar met, a.m.k. persónulegt met og engum er ætlandi að lesa þessi ósköp öll, ekki einu sinni sjálfum mér. Að hafa bloggað 2800 sinnum er ansi hraustlega gert.

Undanfarið hef ég fylgst með sjónvarpsþáttunum sem Hringfari hefur látið gera um ferðalag sitt á mótorhjóli umhverfis hnöttinn. Áður hef ég fylgst með bloggum frá slíkum ferðum og yfirleitt eru þau talsvert fróðleg. Þarna var farin önnur leið og meira í anda nútímans, skyldi maður ætla. Ég get samt ekki látið hjá líða að gagnrýna þessa þáttagerð svolítið. Vissulega voru þessir þættir fróðlegir, en væmnin og talandi hausar voru fulláberandi. Læt ég svo lokið þessari stuttu umfjöllun minni um þetta sem mér finnst vera smámál, þó þátttakendunum hafi vafalaust ekki fundist það.

Afar fátt gerist á fréttasviðinu þessa dagana. Jólin nálgast og þó margir fjalli um May, Trump, Klaustubúllu og misheppnaða viðreynslu eða nauðgunartilraun einhvers þingmanns sem ég man ekki einu sinni hvað heitir, þá virðast flestir gera það með hangandi hendi. Þetta „með hangandi hendi“ minnir mig náttúrulega á Ragga Bjarna. Man enn hvað konan mín varð hissa þegar hann keyrði okkur einu sinni heim á einum af leigubílunum sínum. Ókeypis um miðjan dag frá verkstæði langt í burtu. Þegar Raggi söng var hann nefnilega oftast með aðra hendina hangandi.

Það var Carter þáverandi væntanlegur forseti Bandaríkjanna sem fann uppá því að byrja á nýrri setningu án þess að ljúka almennilega við þá næstu á undan. Með þessu gerði hann sjónvarpsfréttamönnunum erfitt fyrir með að klippa viðtölin við hann og þannig fékk hann lengri tíma hjá sjónvarpsstövunum en hann hefði annars fengið. Þessari aðferð er svolítið beitt ennþá, en klipparar hafa að mestu séð við þessu.

Hvað sem hver segir munu jólin koma brátt og þá er best að taka sér frí frá öllu bloggi. Samt er ég nú að hugsa um að klára þetta. Ekki hefur snjóað að nokkru ráði hérna þennan vetur eða þetta haust og allt bendir til að hér verði rauð jól. Mikið er það nú gott þykir mér. Maður verður kannski alveg laus við kulda, hálku og snjókomu til áramóta eða lengur. Krakkarnir munu eflaust sakna þess að hafa engan snjó til að leika sér í, en það verður bara að hafa það. Ekki geta máttarvöldin gert öllum til hæfis. Svo fer að styttast í því að myrkrið láti undan síga og þá er óhætt að fara að hlakka til vorsins.

Skelfing geta allir verið í vondu skapi núna þessa dagana. Varla er óhætt að opna fésbókina, því þar hafa menn allt á hornum sér. Ef það er ekki veðrið eða vegirnir, ríkisstjórnin eða klaustrið, pólitíkin eða flugfélögin sem eru ómöguleg þá er það bara eitthvað annað. Jafnvel pólitískir andstæðingar. Ég bara tek ekki þátt í þessu.

Einhver mynd.

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 17.12.2018 kl. 20:13]

Mér fannst nú þættirnir hans Kristjáns einmitt ákaflega skemmtilegir og mér þótti það gefa þeim meira gildi hversu persónulegur og einlægur hann var. En svona er nú smekkur manna misjafn.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 18.12.2018 kl. 01:02]

Tekur ekk'í þessu þátt
þusar samt af vana.
Ætli hann skrifi ósjálfrátt
alla bloggpistlana?

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 18.12.2018 kl. 02:01]

Tekur ekk í þessu þátt
þusar samt af vana
Ætl ann skrifi ósjálfrátt
alla bloggpistlana?

Endurskrifað útaf úrfellingamerkjum sem sumir vafrar skilja ekki.

Gleðileg jól Sæmi minn

[Sæmundur Bjarnason, 19.12.2018 kl. 00:22]

Í staðinn fyrir Steina Briem
stoltur Laxdal yrkir.
Ekki fagurt andans flím
og ekki mig hann styrkir.

Gleðilega jól