2715 - Skátar - verum kátar

Þegar verið er að kynna eða afkynna uppfyllingarlög í útvarpi allra landsmanna er höfundur ljóðsins ævinlega tiltekinn allra síðast. Söngvarar, undirspilarar, lagahöfundar, útsetjarar og fleiri alltaf hafðir á undan. Af hverju ætli það sé? Eiginlega hefði innslag af þessu tagi átt betur heima á fésbókinni. En eins og margir aðrir þá forðast ég það forrit um þessar mundir. 

Ef ég les að jafnaði bloggin þeirra Jónasar (jonas.is) og Styrmis (styrmir.is) eða hér á Moggablogginu bloggin þeirra Ómars Ragnarssonar, Páls Vilhjálmssonar og Jens Guðs (eignarfallið vefst svolítið fyrir mér.) Les þar að auki greinarnar þeirra Björgvins Guðmunssonar og Þorvaldar Gylfasonar í Fréttablaðinu. Hræri þessu öllu saman eftir kúnstarinnar reglum, (sem ég set sjálfur.) Er ég þá ekki sæmilega garderaður fyrir því að fá flest pólitísk sjónarmið, vitlausu megin við fésbókina? Bara spyr af því að vinsældir þeirrar bókar fara heldur þverrandi þessa dagana. Erfitt líka að leita í henni og kunnáttan ekki mikil.

Það er búið að tala um það í allmörg ár að setja á stofn eftirlíkingar af gömlum húsum í miðbæinn á Selfossi. Ekki hefur þó verið hafist handa ennþá. Nú er samt gert meira en að tala um hlutina. Deilt er um atkvæðagreiðslu. Lögreglan er komin í það mál. Annars er ekkert víst að hún hafi tíma til að sinna þessu, því nú flykkjast túristarnir eins og farfuglar á svæðið.

Nú eru fleiri en Steini Briem farnir að setja yrkingar sínar á bloggið hjá mér. Hér var ég næstum búinn að skrifa Steini Jóru, en það var á sínum tíma ekki síður eftirminnilegur karakter en Briemarinn. Svo þegar menn demba á mig limrum þá er ég eiginlega varnarlaus. Kannski ég athugi með síðasta innlegg á þetta blogg.

Skátar – verum kátar. Var einu sinni sagt. Þarna má segja að blandist saman málfræði og kvenréttindi. Kannski er þetta kynbundin málfræði. Eða MeToo og églíka. Einu sinni voru til drengjaskátar og kvenskátar, ljósálfar og ylfingar. Sá sem þetta sagði, einu sinni í fyrndinni, eða skrifaði um það var meðal annars að óskapast yfir því að rímfræði (ekki fingrarím, sem mér finnst fjalla um tunglkomur og þessháttar – sbr. að ruglast í ríminu.) og vísnagerð gæti liðið fyrir það að í framtíðinni kynnu þessi tvö orð: Skátar og Kátar að verða látin ríma saman. Sem þau auðvitað gera. Annars finnst mér enskumælandi menn vera einum of örlátir á stóra stafi. Framburður getur líka vafist fyrir óvönum sem bara eða a.m.k. aðallega kunna ensku af bókum. Eins og ég t.d.

Skátafélög hafa ekki nándar nærri eins mikinn slagkraft og þau áður höfðu. Kannski má segja að pólitík og trúarbrögð hafi drepið þennan þarfa félegsskap. Útivist og náttúruvernd eiga þó afar vel við þarna. Mér finnst skólastarf á margan hátt geta tekið mið af aga þeim og heilbrigðri föðurlandsást sem einkennir skátastarf.

Á sínum tíma var ég útibússtjóri á Vegamótum á Snæfellsnesi. Mig minnir að það hafi verið árið 1970 eða 1971, sem stelpurnar á veitingahúsinu þar kvörtuðu undan því að þurfa að vera í kjólum eins og viðgegnist hafði áður en ég kom þangað. Ég sagði undireins að mér væri nákvæmlega sama þó þær væru í síðbuxum. Ekki er landsbyggðin alltaf löngu á eftir Reykjavíkursvæðinu í öllu.

Einhver mynd.