2791 - Fjörbrot fjölmiđlanna

Mér finnst ţađ í sannleika helvíti hart
ađ hafa ekki jörđ til ađ ganga á.      

Af einhverjum ástćđum er mér ţetta gamla vísubrot ofarlega í huga akkúrat núna. Veit svosem ekki hver orti ţetta. Finnst ţađ líka hart ađ síminn minn skuli ekki taka mark á plástruđum putta. Ég á ekki viđ ađ hann vanti fingraförin til ađ sannfćra sjálfan sig um ađ mađur eigi ađ hafa leyfi til notkunar. Heldur er ekki hćgt ađ ýta á nokkurn stađ á skjánum.

Ljóskeriđ á Tösku logar ekki.

Ađ mörgu leyti má líta svo á ađ núverandi ástand í fjölmiđlamálum heimsins sé ekki komiđ til ađ vera. Eiginlega er stórundarlegt ađ mál skuli hafa ţróast á ţennan veg. Auglýsingar fjölţjóđlegra fyrirtćkja í gegnum allskyns álitsgjafa eru svosem ekkert skárri. Hređjatak fjölmiđla á almenningi er eiginlega slíkt ađ ţađ hlýtur ađ enda međ ósköpum. Ástćđan fyrir ţví ađ ég segi ţetta er sú ađ enginn vill borga mér fyrir ađ blogga svona ţindarlaust. Ţó finnst mér ađ ég sé gáfađasti og besti bloggarinn í öllum heiminum.

Um daginn hlustađi ég til dćmis og horfđi á Egil Helgason í Kiljunni. Ţar talađi hann međal annars viđ rithöfundinn og norrćnufrćđinginn Bergsvein Birgisson. Hann samdi t.d. söguna um Geirmund heljarskinn (ekki Valtýsson). Daginn eftir átti ég erindi á bókasafniđ og tók ţar međal annars tvćr bćkur eftir ţennan höfund ađ láni. Ţađ voru bćkurnar Handbók um hugarfar kúa og Geirmundar saga heljarskinns, sem höfundur kallar Íslenzkt fornrit. Ţessi um beljurnar var bara ósköp venjuleg skáldsaga. Af hverju beljur eru svona vinsćlar í nöfnum bóka um ţessar mundir er mér meira og minna hulin ráđgáta.

En snúum okkur ađ Geirmundar sögu heljarskinns. Auđvitađ byrjađi ég ţar á formálanum eins og lög gera ráđ fyrir. Oft er ţađ svo ađ formálar og eftirmálar eru athyglisverđustu hlutar hverrar bókar. Ađ ţessi formáli vćri tćpar sjötíu blađsíđur ađ lengd fćldi mig ekki vitund frá honum. Ţessi formáli var um margt athyglisverđur. T.d. fyrir ţá sök ađ ţar beitir höfundurinn ţekkingu sinni á fornbókmenntum mjög ákveđiđ til ađ sannfćra vantrúađa um ađ ţarna sé um raunverulega Íslendingasögu ađ rćđa. Svo er ţó ekki. Ég verđ samt ađ viđurkenna ađ ţađ lá svo sannarlega viđ ađ ég sannfćrđist.

Ţegar ađ sögunni sjálfri kom féll mér allur ketill í eld. Ţarna var greinilega um ađ rćđa heldur groddalegar lýsingar á hinu og ţessu og ţó málfar vćri fyrnt vel var ekki hćgt ađ komast hjá ţví ađ efast um tilurđ ţessarar sögu. Ég fór ţví á Netiđ og kynnti mér umsagnir um bók ţessa. Ţar sannfćrđist ég um ađ ţetta er ekki raunveruleg Íslendingasaga og ţar ađ auki komst ég ađ ýmsu um ţennan rithöfund.

Eiginlega er ţetta gamla sagan um sögulegar skáldsögur og hverju skal trúa. Höfundar, sumir hverjir ađ minnst kosti, liggja á ţví lúalagi ađ gera engan greinarmun á ţví hvađ er satt og hvađ er logiđ. Best er ađ trúa engu. Falsfréttir eru fréttir dagsins.

Í gamla daga, ţegar klámsögur voru sjaldgćfar, mátti oft sjá ađ Bósa saga og Herrauđs var langvinsćlust allra fornsagna og mest lesin. Sjálfur hafđi ég ekki minni áhuga á henni en ađrir. Einnig man ég vel eftir ţví ađ Jóhannes úr Kötlum var víst ađ ţýđa bćkur Agnars Mykle á íslensku. Söngurinn um rođasteininn var ţó aldrei gefinn út og er áreiđanlega til einhversstađar sagan af ţeim ósköpum öllum.  

Andlitssöfnun fer nú fram á vegum fésbókarhópsins „Samtök kvenna um nýja stjórnarskrá“. Sagt er ađ í ţeim samtökum séu meira en 2300 konur. Ekki er mikil furđa ţó íhaldssömum og gömlum körlum bregđi nokkuđ viđ ađ sjá ţetta. „Samtök karla um nýja stjórnarskrá“ held ég aftur á móti ađ finnist hvergi.

IMG 7594Einhver mynd.


Bloggfćrslur 19. nóvember 2018

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband