2785 - Þungunarrof o.fl.

Eiginlega sé ég svolítið eftir því að hafa bloggað um daginn. Þetta var satt að segja ósköp þunnur þrettándi hjá mér. Ég hafði bara ekki bloggað neitt svo lengi að mér fannst ég verða að segja eitthvað. Ég er eitthvað svo þurrausinn núna um þessar mundir að mér dettur næstum ekkert í hug. Þó eru mjög spennandi kosningar í Bandaríkjunum í næstu viku. Ætti að hafa eitthvað að segja um þær. Svo gæti Merkel farið að hætta og Macron gengur hálfilla auk þess sem Brexit er heilmikil framhaldssaga. Það er semsagt nóg að gerast í heimsmálunum. Kannski lagast þetta fljótilega. A.m.k er ég ekkert farinn að hugsa um að hætta að blogga.

Undarlegt hve margir horfa framhjá því að há húsaleiga er bein afleiðing af háu fasteignaverði og háum vöxtum. Er sanngjarnt að ætlast til þess að þeir sem af einhverjum ástæðum keyptu sér fremur dýra íbúð, en ekki ríkisskuldabréf með háum vöxtum og þurfa síðan að leigja út íbúðina, beri stóran hluta af húsnæðiskostnaði annarra. Auðvitað er það ekki algilt að svona sé í pottinn búið. En hvernig á að skilja hafrana frá sauðunum? Vitanlega hafa fáir við að gera að eiga nema eina til tvær íbúðir, en er ekki auðvelt að komast framhjá slíkum reglum? Svindlnáttúra Íslendinga er margreynd.

Ómögulegt er að ná samkomulagi um fóstureyðingar sem allir sætta sig við. Sumir álíta að líf kvikni við getnað og þeir geta alls ekki sætt sig við að aðstæður ráði einhverju þarna. Ekki bæti neitt úr skák að kalla fóstureyðingu þungunarrof. Hinar öfgarnar eru að löggjafanum komi það bara ekkert við hvað komur geri eða láti gera við líkama sinn. Sama eða svipað má segja um mörg pólitísk deilumál. Sanngjarnast er að láta meirihlutann ráða, ef nauðsynlegt er að fá botn í málið.

Ekki er hægt að álíta að hlutir verði forngripir útaf því einu að þeir séu hundgamlir. T.d. er styttan af Kristjáni 9. og merki hans á Alþingishúsinu ekki forngripir fyrir fimm aura, að mínu áliti og ekki ástæða til að halda í þá þessvegna. Minnir að Guðmundur Andri hafi verið að agnúast útí þessi afglöp á fésbókinni fyrir skömmu. Alveg er ég sammála honum með þetta. Skömm að þessum skratta.

Líst illa á að fara að andskotast í klukkunni einn ganginn til. Hélt að við værum loksins lausir við þennan fjára. Þó finnst mér fjandi hart að þurfa að hrekja blessuð börnin út í vitlaust veður fyrir allar aldir á veturna, til þess eins að hafa rýmri tíma til að grilla á sumrin. Nær að fara svolítið fyrr á fætur þegar sólin skín.

Úti vindur æstur hvín
ægilegt er rokið.
Nú held ég bráðum heim til mín,
nú hef ég verki lokið.

Þessi vísa kom mér í hug áðan, enda er fremur hvasst núna. Held endilega að ég hafi gert þessa vísu sjálfur. Gallinn er bara sá að ég hef ekki hugmynd um hvaða verk er þarna um að ræða.

Einhver mynd.

2784 - Nei, ég er ekki dauður

Gleymdi víst að stækka síðustu mynd. Nenni samt ekki að leiðrétta það. Að mörgu leyti er það að verða mest fyrirkvíðanlegt í sambandi við bloggið að ná í myndirnar. Þarf nefnilega að fara nokkuð langt til að ná í þessar myndir og tími ekki að kaupa mér meira pláss á Moggablogginu. Látum þetta laxera enn um sinn.

Atli frændi lætur stundum ljós sitt skína í Morgunblaðinu og vísar stundum í greinar þar. Satt að segja er ljósið oft nokkuð skært. Sjálfum þykir mér síður en svo ástæða til þess að vera áskrifandi að Morgunblaðssneplinum. Stundum skrifar hann annarsstaðar, jafnvel á fésbókina. Auk þess bendir hann oft á athyglisverðar bækur o.þ.h. Að öllu samanlögðu vildi ég alls ekki missa af fésbókarvináttu hans. Apropos fésbókarvinátta, hvers virði er hún svona yfirleitt? Samtals á ég víst meira en 800 fésbókarvini, Að undanförnu hefur bæst verulega í fésbókarvinahópinn og sem betur fer virðist ekki fara mikið fyrir þeim sem þar óska eftir vináttu. Kannski er fiskur undir steini. Hvað veit ég?

Heldur Katrín að hún geti rekið Bjarna? Kannski heldur hún að hún geti í krafti embættis síns flæmt hann úr embætti. Svo er þó ekki. Meðan hann er formaður Sjálfstæðisflokksins er hann ósnertanlegur og það er viss ómöguleiki að koma honum frá. Reyndar er það furðulegt að hann skuli ennþá vera formaður flokksins, en það er ekki vinnandi vegur að koma honum í burtu.

Framtíðin er fangelsi þeirra sem aldrei vilja breyta neinu. Að sjá framtíðina fyrir sér sem eitt allsherjar fangelsi er dálítið skerí, en samt er það svo að sumir vilja aldrei breyta neinu. Aðrir vilja umfram allt breyta breytinganna vegna og á margan hátt er sú afstaða skiljanleg. Til dæmis væri kannski hægt að breyta til baka ef breytingin er algerlega misheppnuð. Kannski væri það ekki hægt en þá mætti sennilega breyta og breyta þar til maður væri sæmilega ánægður. Allt breytist, meira að segja ég sjálfur. Ekki dettur mér í hug að halda að ég sé sá sami og ég var fyrir fimmtíu árum. Hvað hef ég t.d. verið gamall þá? 26 ára. Já, ætli það ekki.

Talsvert er nú orðið umliðið síðan ég bloggaði síðast. Sennilegast er rétt að senda frá sér einhver fáein orð svo allir haldi ekki að ég sé dauður. Ég finn bara ekki hjá mér neina hvöt til þess að láta ljós mitt skína, enda er skinið með daufasta móti þessa dagana. Kannski lagast þetta hvað líður.                     

Einhver mynd.